Dag 10
Triesen - Klosters, daarna trein naar Davos
79 km (910-989)
Zonnig en zeer warm

Dag 11
Rustdag en trein naar Thusis
Zonnig, 's morgens fris, later zeer warm

Ik heb mezelf een welverdiende rustdag gegeven. Het was nodig, 10 dagen achtereen fietsen, dat doen ze zelfs in de Tour de France niet. Al hoef ik mijzelf met niemand, zelfs met de Tour niet, te meten. Het is mijn reis. Gistermorgen besloot ik om van de route af te wijken en een zijdal te nemen naar Klosters en Davos en dan via Filisur terug naar de route in Thusis. Dat heb ik geweten...
Ik had me een beetje verkeken op de aanzienlijke hoogte die ik tot Davos moest overwinnen. Tel daarbij de warmte en m’n aanvankelijk als voorgenomen-rustig-aan-dag werd 80 km zweten en best afzien. Daarbij, ik moest de weg van Klosters naar Davos delen met zware vrachtwagens, waarvoor ik iedere keer de berm in moest en als er geen berm was ik mezelf tegen de rotswand moest drukken. Ik voelde me niet echt veilig kan ik jullie vertellen, want die Ulli’s met hun camions hadden minder flexibiliteit qua uitwijken. Ik kon geen kant op, ik was bekaf, dit werd te gek. Dus, omgedraaid, terug naar Klosters en met de Rhätische Bahn naar Davos. De fiets ging heel gemakkelijk in de aparte fietswagon, kan de NS nog wat van leren... En zo werd m’n reis een spontane aflevering van Rail Away 🚞.
Gisteravond heel vroeg in m’n donzen slaapzak gekropen, die kon ik goed gebruiken, want de temperatuur op deze hoogte (1.456 meter) zakte tot 10 graden, zelfs de wollen sokken gingen aan.
De dag begon gisteren mooi en rustig, ruim voor 7-en was ik op weg en kon ik lekker opschieten. In Bad Ragaz bij de bakker koffie en een dadel-walnoten-taartje (lekker!) en daarna heb ik me vergaapt aan de kolossale en zeer luxueuze kuurhotels die dit dorp rijk is. Het is een kuuroord voor met name de welgestelden. Ik kwam langs een kolossaal hotel, omringd door palmbomen, immer groene gazons en dikke Ferrari's op de oprijlaan, wat een overdreven weelde... Er stond een Nederlandse vrachtwagen aan de weg geparkeerd en ik raakte aan de praat met de chauffeurs. Die jongens rijden iedere week een rondje Zwitserland om planten en heesters af te leveren bij de chique hotels en zo rijden er nog 2 van hun wagens naar Zwitserland. Ze vertelden me dat dit hotel door de allerrijksten der aarde wordt gebruikt om even bij te komen 🤔😂 (waarvan??), maar ook voor het laten plaatsen van een nieuwe heup, nieuw gezicht 👺 etc etc kunnen ze hier terecht. Een kamer kost minimaal 16.000 euro per nacht, 800 man personeel, golfresorts.... Wat een ellende🥺. Ik ben blij dat ik dat niet hoef mee te maken, maar lekker met BiBi op weg ben en ‘s nachts in m’n tentje slaap en een eenvoudige eenpansmaaltijd verorber.
Vandaag dus rustdag! Op vertoon van de campingkaart kon ik gratis, dat dan weer wel, met de kabelbaan 🚡 naar de Rinnerhorn, ruim 2.000 meter. Koffie en koek en stilte en een magnifiek uitzicht op besneeuwde bergtoppen, en zo zit ik hier te bloggen. Nooit gedacht dat ik ooit nog zou bloggen trouwens, maar goed, dit jaar zijn er wel meer dingen die ik nog nooit gedaan heb en het voelt goed!
Ik kreeg een vraag van Hans Moonen (ook fietser), over de eenzaamheid op de fiets. Van de eenzaamheid op de fiets heb ik overdag geen last, ik fiets en geniet, ook als ik aan het afzien ben op een weggetje dat met 15% omhoog gaat en het zweet van m’n lijf gutst en m’n hartslag boven de 180 zit. Wel zit ik soms zingend op de fiets, in m’n element en natuurlijk het groeten hè, dat gaat als vanzelf 👋🏻.
Pas ‘s avonds als ik in m’n eentje voor m’n tentje zit 🏕, een kop thee drink, voel ik me wel eens alleen, dan denk ik, waren de jongens en Peet maar hier bij me. Maar ja, ik heb er voor gekozen om in m’n eentje op pad te gaan, over 2 weken zien we elkaar in Rome! Als ik dan in m’n tentje duik, zet ik BiBi op slot, ik heb een dikke geplastificeerde staalkabel met hangslot bij me, een goeie (of kwade) geest die ‘m openkrijgt zonder mij wakker te maken. En tegen de kwade geesten heb ik dan weer van die gelukspoppetjes onder m’n zadel hangen, bedankt buufkes!
Omdat het vandaag rustdag is, en ik geen meter ga fietsen, parkeer ik zo m’n fiets in de trein en ga nog even Rail-away-en, als het goed is over het Landwasserviaduct 🎢. Dat en meer, komt de volgende keer. Morgen weer fietsen en een (klote)eind omhoog!
Bis Morgen!

Geschreven door Maarten.op.weg