Dag 8
Sigmaringen - Zech am Bodensee
112 km (718-830)
's Morgens fris, zwaar bewolkt en lichte regen, later flinke opklaringen, zonnig en warm

Ondanks dat ik aan de super toeristische Bodensee zit, is er hier rust op de camping in Zech, tussen Lindau in Duitsland en Bregenz in Oostenrijk. Achter mij op het strandje wordt 70's muziek gespeeld door een stel die daarin kennelijk zijn blijven hangen. Gouwe ouwe klinken over de camping, van Country Roads tot Go your own way. Muziek die op mijn fietsavontuur absoluut van toepassing is.... Samen met de mooie zonsondergang zorgt het voor een prettig sfeertje waardoor m'n Weizenbiertje nog lekkerder smaakt.
M’n laatste overnachting in Duitsland! Van deze fietsreis welteverstaan, want ik ga hier zeker met Peet en de jongens terugkomen. De uitgestrektheid van de landschappen, de bossen en de rust die dit alles uitstraalt, ik vind het echt geweldig. Daarbij zijn Duitsers, nach meiner Meinung, zeer hartelijk, gastvrij en fietsvriendelijk!
Vanmorgen was het bij vertrek van de camping muisstil. Iets na 7-en trapte ik af voor een etappe van 112 km, die me van Sigmaringen naar hier bracht. Door bossen waar de vogels hun uiterste best deden wie het hardst kon fluiten, door verlaten ogende dorpen. Behalve in Hausen am Andelsbach, daar trok de processie door het dorp, en was de weg versperd. Het was een mooi tafereel. Maar ik kon niet verder. Op mijn vraag hoe ik dan naar het volgende dorp moest komen, kwam er een onverstaanbaar Duits dialect uit de mond van de verkeersregelaar annex fanfarelid annex inwoner van Hausen am Andelsbach. Dankzij m’n bijna feilloos oriëntatievermogen kwam ik desondanks verder. Verder langs weilanden met de eerste typische Alpenkoeien en velden met enorme hopplantages, die moet nog even groeien, een maand of drie, om geoogst te worden.
Op een gegeven moment zag ik andere fietsers, ik zag een NL-sticker en zei “Goedemorgen!”. Bleken het mensen uit Eindhoven te zijn! En ik kende ze nog ook! Dat was even heel leuk, een gesprek, een foto en samen een stukje verder, daarna ging ik weer alleen door. Leuk om jullie ontmoet te hebben Clé en Ron! En fijne vakantie verder!
Toen, na een lastige klim, was daar de Höchsten, de hoogste heuveltop van het gebied. Bij helder weer kun je de Alpenkam heel mooi overzien, beloofde het routeboekje. Helaas waren er veel wolken, hoewel de zon haar best deed er doorheen te prikken. Ik moet het doen met de foto’s van internet, of een keer terugkomen, dat laatste lijkt me leuker. Lekker was de portie Gnocchi met pesto die ik in het Gasthof aldaar consumeerde. Ik trakteerde mezelf noodgedwongen op luxevoer omdat het vandaag zondag is. De supermarkten zijn hier gesloten, dus geen koffie met koek, geen bak yoghurt met fruit, maar wel lekkere repen en wat fruit van gisteren.
Wat ook leuk was dat ik na m’n duik in de Donau gisteren, vandaag een duik heb genomen in de Bodensee, met fietskleren aan! Dat oogstte verbazende blikken bij de strandgangers die er beter gekleed op waren om een frisse duik te nemen, oh yeah, ik trek me er niets van aan!
Daarna kwamen de meest lastige kilometers van vandaag, 21 km, achter, voor, tussen en voorbij andere fietstoeristen, vooral E-bikers, die het ding blijkbaar nog niet echt onder controle hadden. Het ging allemaal goed, tot de ingang van de camping, ik kreeg m’n voet niet snel genoeg uit m’n klikpedaal en daar lag ik, fiets over me heen, <beng>, AUW!🥴. Zonder erg haalde ik de camping en de rest is geschiedenis.
Morgen een kortstondige doortocht door Oostenrijk en dan een heel eind langs de Rijn, door Zwitserland, Liechtenstein en eens zien wat de dag van morgen mij verder nog brengt. Een ding is duidelijk: de Alpen komen er aan! En daar verheug ik me op!
You can go your own way...

Geschreven door Maarten.op.weg