Dag 14
Morbegno - Chiuso
79 km (1113-1192)
Zonnig en zeer heet

Nee, vandaag geen streekromannetjes of echte literatuur, maar puur natuur, hoewel, volgens mij heb ik deze reis nog niet zoveel uitlaatdampen ingeademd als vandaag...
Zonder ontbijt vertrok ik vanmorgen vanuit het ooit zo glorieus hotelletje, op weg naar Lago di Como. Dat van dat ontbijt moet ik even uitleggen, het koffieapparaat was kapot, en derhalve serveerde men geen ontbijt...🤨. Ik zei tegen de hotelier, doe mij dan maar ontbijt zonder koffie, maar zij was heel stellig. Oké, dan geen ontbijt, maar wél korting. Dat kon er dan wél af..
Omdat het zaterdagochtend was en haast geen kip, noch ander levend wezen op de weg, ben ik de eerste kilometers over de doorgaande weg gesjeesd. Ik had honger, dus een reepje erin en verder. In Sorico, aan de oevers van het Comomeer, trof ik na 25 km eindelijk een alimentaria. Fruit, brood, kaas en yoghurt ingeladen en op een mooi plekje ontbeten. Het was heerlijk!
Overigens, nog in Morbegno, kwam ik langs koffiebarretjes die al geopend waren, en waar oude Italiaanse mannetje al aan hun eerste glas van de dag zaten, het was kwart voor zeven🤪! Ach, ieder z’n ding..
Ik kwam door plaatsjes als Dongo, Musso, en Pianello del Lario, je weet niet dat ze bestaan, maar ze liggen er echt! In ieder dorpje wel iets van middeleeuws erfgoed en altijd een mooi kerkje, en de barretjes, de barretjes! GEWELDIG! Een caffè (dat is gewoon een espresso) voor 1 hele euro, vorige week betaalde ik daar in Zwitserland nog het zesvoudige voor!! Later leerde Mario mij dat het kennelijk bij wet geregeld is dat een caffè niet duurder mag zijn dan EUR 1,10.

Om dan nog even terug te komen op Zwitserland, het is een geweldig mooi land, schoon, je ziet er nul rommel of hondenstront op straat of in de bermen liggen, maar duur, duur! Ik begrijp die Zwitsers wel, die lachen zich de testikels uit hun pantalon, al die domme Hollanders op doorreis naar Italië, op een dure manier van hun goedkope euro's afhelpen.
En ik vergat het haast, maar in de etappe over de Berninapas tikte ik de 1.000 km aan! Ik ben nu dus qua afstand over de helft!

Het uitzicht vandaag was fantastico, steeds het helder blauwe water van het Comomeer links van me, links en rechts van het meer steil omhoog lopende bergen en daartussen een schilderachtige aanblik van dorpjes die lagen te stralen in de zon. Ik fietste verder en kwam in Menaggio, daar nam ik de veerpont naar Bellagio, een mooie overtocht van een half uurtje en toen meerde de pont aan in de schitterend gelegen en beetje jetset-plaats. Ondanks de aanwezigheid van vele villa’s met parken, ben ik door gereden, ik had even geen behoefte aan mensenmassa’s...
Ik had me van de week voorgenomen om het bedevaartsoord voor wielrenners, Madonna del Ghisallo, te bezoeken, hier vlakbij, maar niet op de route. En een must-see voor iedere wielerliefhebber...het was me een klim van jewelste en de temperatuur ging ook weer hoog over, dus ook dat moet ik doen met de foto’s van internet. Ik ben overigens wel in de Chiesa di San Martino geweest, ofwel de kerk van Sint Maarten, met eeuwenoude fresco’s op de muren. En dat was ook mooi, dat kan ook niet anders met zo’n naam... Ik heb er een kaarsje aangestoken voor ieder die het nodig heeft, en vooral voor mezelf, opdat ik maar ongeschonden en in gezonde staat in Rome mag aankomen.🙏🏻🕯
Na dit zingevend rustpunt, wilde ik m’n tent opzetten een eindje voorbij Lecco, nog 30 km te gaan. De weg was druk, het verkeer stond soms muurvast omdat de weg hier strak langs de rotswand loopt, en het daardoor krap passeren is. Ik laveerde handig tussen de wachtende auto’s door, maar daarna werd ik zonder moeite voorbij gescheurd als de file was opgetrokken. Het was uitkijken dus. Toen nog door 2 lange tunnels, m'n fietslampjes aan, de tunnels hadden van zichzelf lampjes, maar wat een herrie en een stank! 💨 Iedere keer het aanzwellende geluid van een naderende auto, lijkt haast alsof er een vrachtwagen op je af komt gedenderd.
En hier zit ik dan, op campeggio Rivabella, vlak aan het water, 🏖 alweer even gezwommen, en dalijk douchen en naar bed. M'n tentje mocht ik van Sara van Viasara vakanties temidden van haar Viasara-vakanties-tentenkamp opzetten, er waren nog geen gasten en anders stond ik tussen bierdrinkende en blowende Italianen... Dankjewel Sara voor de gezellige avond!
De Alpen liggen zo’n beetje achter me, de Povlakte komt in zicht, maar eerst om het drukke stedelijk gebied van Milaan heen, zonder Ferrari. Dat gaat me nog wat worden...
A domani!

Geschreven door Maarten.op.weg