En dat waren een paar mooie dagen in de stad van de heilige Jacob. Eerst maakten we een uitstapje naar een kletterende waterval niet ver van de camping in Arzúa. Nadat we onze vrienden Ramon en Marlijn hadden ingehaald op hun grootse wandeltocht, hadden we gezamenlijk een heerlijke avond met een tafel vol tapas en lekkere glaasjes uit Spaanse flesjes en veel mooie verhalen over elkaars avonturen. Die avond en nacht plensde het onafgebroken bij een temperatuur van 12 graden, en kreeg Mees 2 heftige nachtmerries en bezorgde daarmee ons de schrik van ons leven. We dachten even dat hij bezeten was, hij zou helse pijnen in z’n lijf, hoofd en voeten hebben en schreeuwde moord en brand en riep dat er een schip doormidden gebogen werd waar nog iemand in zat….! Bizar!
Gelukkig werd het weer dag en was de merrie verdwenen, maar de indruk die ze achterliet bleef.

Ramon en Marlijn vertrokken in alle vroegte voor hun laatste etappe van 40 kilometer, nadat ze de nacht in onze volledig dichtgeritste voortent en in hun lekker warme slaapzakken hadden doorgebracht. Wij verkasten nadien naar de camping waar zij hun tentje zouden opzetten en we hebben daar uiteindelijk 2 nachten gestaan.
Eerst maar eens de mooie stad bekijken en als niet-pelgrim de sfeer proeven. Nu weet ik het zeker, je kunt de echte sfeer pas voelen, als je de beproeving van de Camino hebt doorstaan. Evengoed zorgde de uitgelatenheid van de wandelaars en fietsers die hun doel bereikt hadden voor mooie taferelen. Na de schoonheid van het eeuwenoude (kerkelijk) erfgoed te hebben bewonderd en een lekkere paella te hebben gegeten was het tijd voor een serieuze queeste.
We moesten namelijk een Spaanse gasfles bemachtigen, maar volgens Internet zou dat heel wat voeten in aarde hebben. Uiteindelijk kostte het mij slechts een uur om een gasslang- en koppeling en Repsol gastank aan te schaffen. En kunnen we met een gerust hart verder met bakken en braaien.
We aten een taartje op oma Gerda’s 70e verjaardag en trokken erop uit voor een wandeling naar een bergje in het zicht van de camping. Het bleek een aardige wandeling met mooie uitzichten over Santiago en omgeving en vreemde ontmoetingen met bijzondere bergbewoners. Je zult ze in het echt beter niet tegenkomen…
‘s Avonds ging het vuur in de barbecue aan en we grilden courgettes, hamburgers en een complete vis, smullen! Naderhand warmden we ons aan een klein vuurtje, de nachten waren koud, het leek wel herfst!

Ondertussen wilden Ramon en Marlijn ook verder. Ze hadden hun oog laten vallen op Menorca om aldaar een mooie trektocht aan te vangen. Na wat geharrewar met een gecancelde vlucht en op en neer gerij naar de Aeroporto met Taxi de Jong, vertrokken ze vanochtend dan eindelijk naar hun bestemming. Goeie wandeling daar vrienden! Y gracias por las lindas tardes!

En wij hingen Bobby weer achter de Hulk 3.0 en zoefden over rustige snelwegen naar Porto. Het landschap wordt anders, de eucalyptus-bomen maken plaats voor lagere vegetatie, we hebben het Groene Noorden van het Iberisch Schiereiland écht achter ons liggen.
Nee dan de finale, altijd die finale! Tom&Tom hadden bedacht om in de laatste kilometers maar weer eens lekkere klimmetjes erin te gooien. Hoppa, haarspeldbochten en 25% bergop. Geen berg te steil, de 225 PK’s brulden op volle toeren. Maar wel met het zweet in m’n handen…
Een barretje aan het strand bracht verkoeling en ZEN. De Portugese Sangria ging erin als limonade en de SuperBock is écht lekker pittig bier. Zet daar een plankje met fingerfood naast en het fornuis heeft vandaag een rustdag. Op het terras van de Mar-us Beachclub troffen we een leuk en innemend stel uit België en kregen een onderhoudend gesprek over elkaars belevenissen en reizen.
Zo genoten we weer van een mooie dag en bedenken we ons dat het een reis is om nooit te vergeten. En daar zijn we ieder moment dankbaar voor.

Yosoy in Rubite komt elke kilometer wat dichterbij. We hebben zin om daar de handen uit de mouwen te steken en daar te bouwen aan onze toekomst. Dat houden we steeds voor ogen. En zo lang de focus en drive er zijn om op deze ingeslagen weg verder te gaan, gáán we door. Dit is wat we willen, dit is onze droom die we in vervulling laten gaan.

Hasta la proxima!

Geschreven door Maarten.op.weg