Terwijl Petra een rondje hardlopen is, neem ik het ervan, en geniet van een flesje Estrella Galicia en een luie zetel. Niet dat ik ergens van hoefde bij te komen, behalve misschien het stuk rijden van vandaag. Want rijden met een caravan door bergachtig terrein vergt wel wat concentratie en aandacht. En dat terwijl het mooie landschap als een film kosteloos voorbij glijdt. Aan de rechterzijde de Atlantische oceaan en links gebergte met bossen met o.a. Eucalyptusbomen, en dat ruikt heerlijk na een regenbui.
Het was vandaag volgens Petra Nationale Vuurstookdag. Overal in het landschap kringelde rook omhoog, van kleine of grote vuurtjes, door boeren aangestoken snoeiafval. Zelfs hier op de camping werd een bult allerhande afval in brand gestoken.

We zijn intussen aanbeland in Arzúa, provincie A Corúna en hemelsbreed 30 kilometer verwijderd van Santiago de Compostella. Maar we zijn geen pelgrims, hoewel we intussen wel een bak vol St. Jakobsschelpen hebben verzameld. Nee, we zijn reizigers op weg naar het Zuiden en op zoek naar de zon. Sinds het strand bij Santander is de zon stuivertje aan het wisselen met wolken, regen en mist en bij 16 graden bleef vandaag de thermometer steken.
Morgen komen onze vrienden Ramon en Marlijn camping Teiraboa Basecamp opgewandeld. Zij zijn wél op pelgrimage, en hopen dit weekend aan te komen bij het graf van de heilige Jakob. Maar morgen gaan we ze verrassen met een uitgebreide maaltijd en lekkere glaasjes. En samen veel verhalen uitwisselen, we hebben er zin in.

De vorige plek waar we halt hielden was op camping L’Amuravela in Cudillero. Dit leuke Asturische dorpje gelegen in een pittoreske baai is volgens de website Spanjevandaag.com het op-een-na-mooiste dorpje van Spanje. We hebben er bijna een hele dag doorgebracht, beter gezegd, we hebben er een wandeltocht van 14 kilometer van gemaakt om het dorpje, de rivier door de berg en de haven te bekijken. En bij een barretje heerlijke pinchos gegeten, allemaal lekkere visgerechtjes voor maar een paar euro.

Ik bedacht me van de week dat het zo onderweg met een bus en caravan het landschap te snel aan ons voorbij glijdt. Ik denk terug aan mijn fietsavontuur van exact 3 jaar geleden naar Rome, al fietsend zag ik meer en voelde me één met m’n omgeving. Maar dat was toen. Nu is vandaag.
De veranderingen in het landschap, de bebouwing en het weer gaan zo snel dat ik nu pas de avonturen in Mimizan-Plage en San Sebastian aan het verwerken ben. Als ik vervolgens de mooie dagen in Frankrijk voor de geest haal, lijkt dat al maanden geleden! En exact een maand geleden zaten we bij de notaris in Nederland.

Oh ja, Nederland. We volgen geen nieuws, maar krijgen wel mee dat gisteren de boeren hebben gedemonstreerd en voor een verkeerschaos op de snelwegen hebben gezorgd. Hulde voor de boeren. Ze kunnen me niet genoeg demonstreren tegen het sloopbeleid van dat dwaze kabinet. Die Jan Klaasen met z’n geföhnde kuif en z’n poppenkastbende. Wanneer wordt iedereen eens wakker en gaat zien dat ze Nederland stelselmatig aan het slopen zijn? Eerst de middenstand, horeca, cultuur en wat niet al over de kling jagen met het c-beleid. Nu zijn de boeren aan de beurt omwille van het stikstofbeleid om zogenaamd de natuur te redden. Het is allemaal daar om de agenda 2030 en die van het WorldEconomicForum te dienen. Over 10 jaar is Nederland 1 grote stad en volgebouwd met windmolen-en zonnepaneelparken.
Van mij mogen de boeren het hele Binnenhof volblubberen met de inhoud van alle mestkarren. Dat gezegd hebbende.

Zo, en nu terug naar Spanje.
Ondanks het spatje regen en de nodige trui, vermaken we ons prima. We hebben een ritme, er is structuur (de jongens zeuren iedere dag om ijs -:)) en we zorgen voor veel beweging. Vandaag na het eten deden we met z’n vieren een potje voetbal, en de jongens en ik nemen morgenvroeg een duik in het zwembad. Daarna zetten we koers naar een waterval hier in de buurt, het liefst op de fiets. En boodschappen doen voor het feestmaal. Ja, morgen is het ook echt feest, Sint-Jansdag. De jongens hebben fijne herinneringen aan de viering hiervan op hun oude school. De hele avond wordt er rondom in de omgeving stevig vuurwerk afgestoken en een Spaans gezelschap hier op de camping is aan het barbecuen en laat zich flink vollopen.
De zomerzonnewende, de langste dag ligt achter ons. En wat er voor ons ligt weet alleen de toekomst.

Hasta la proxima!

Geschreven door Maarten.op.weg