Gisteren vertrokken we in alle rust en met een fijn gevoel van camping De Lindehof in Gees. De paar dagen in het rustige Oosten, Hoge Noorden en Drentse land hebben ons goed gedaan. We hebben er goed aan gedaan om op ons gemak (nou ja op het gemak..) toe te werken naar de overdracht van ons huis en het wennen aan het leven in ons mobiele onderkomen. Zo krijgen we al een beetje ritme in het leven zonder echte planning en strak schema. Structuur blijft vooral voor mij toch wel een wezenlijk iets, en geeft me houvast in ons nieuwe leven.
Dus op tijd opstaan is gewoon fijn, dan is de dag al begonnen voordat je er erg in hebt.
Maar nu hebben we de lange weg naar Het Zuiden dan eindelijk ingezet!
En zo hadden we een geplande ontmoeting met Eef en Jantje uit Dronrijp bij een wegrestaurant met die vogel op het dak in Spier-Dwingelo. En dat was even een gezellige tijd met elkaar, fijn gekletst en lekker gegeten. En voor onderweg kregen we nog een heerlijk Fries Suikerbrood! Dankjewel lieverds!
De geplande regen begon vlak na Zwolle te vallen en tot na De Meern kwam het er onvervalst met bakken uit, en al die tijd filerijden, zwaar vermoeiend. Zo kwamen we pas na 18 uur aan op camping Maaldrift in Wassenaar, maar al snel toverde Peet een lekker avondmaal met stokbroodjes met aioli, omelet uit de Omnia en lekkere groenten tevoorschijn en zette ik de voortent op. De jongens ontdekten de camping, de speeltuin was even leuk voor ze, maar met de fietsjes het terrein over sjezen was toch duidelijk leuker. Het heeft hier wel iets weg van een camping Municipal, betonnen paden en met ligusterhagen afgezette kampeerpercelen, en onze overburen zijn 3 Poolse arbeidsmigranten die vanochtend voor 7 uur in schilderskloffie op weg gingen. Zouden ze bij de Poolse variant van de Klusbakfiets werken? De Kluski Caravanski of zoiets. Hoe dan ook, hier is niets meer te merken van de weldadige rust en landelijkheid die we in de Achterhoek en het land van Bartje troffen. Verkeer van de A44 hoor je voorbijrazen, en vliegtuigen van Rotterdam Airport en Schiphol komen ieder kwartier over. Ach ja, ook dat is Nederland.
Vanmorgen met z’n allen vroeg opgestaan, want we zouden naar Naturalis gaan, of toch maar naar Madurodam? Dat laatste zet pas echt zoden aan de dijk als het gaat om een ‘Rondje Nederland’. Maar we hadden al ver vantevoren onze zinnen gezet op Naturalis, dus dat ging het worden.
Zo fietsten we een uurtje later en na de koffie met Suikerbrood richting Leiden, nog geen 20 minuten gaans!
Het werd een fantastische dag! Wat een ontzettend gaaf en reuze interessant museum en vooral ook voor kinderen. Daar waar Abel ’s morgens nog tegenstribbelde, omdat hij liever naar Madurodam was gegaan, was hij niet weg te slaan bij de kasten en vitrines vol met opgezette dieren, ruim 40 miljoen objecten heeft Naturalis in de verzameling!

Zo stonden we oog in oog met ‘gewone’ dieren, maar in de zaal van de Dino's waren vooral de T-Rex en de Triceratops erg indrukwekkend. Wat mij bijzonder raakte is dat je miljoenen jaren oude fossielen mag aanraken en je zo écht een stap terug in de tijd maakt. Dat geldt zeker ook voor de schedels van onze verschillende soorten voorouders. Erg indrukwekkend!

Ook dit zijn van die dagen dat de jongens worden getriggerd om te leren van de dingen die ze zien en zelf mogen ontdekken.
Nadat we net voor sluitingstijd zo’n beetje wel alles hadden gezien, beseften we dat we eigenlijk best trek hadden. Het liep al tegen etenstijd, het besluit was snel genomen om door te fietsen naar Katwijk en aldaar bij een strandtent wat te gaan eten. Konden de jongens ook even lekker uitrazen op het strand en Peet en ik kletsen en met onze bol in de namiddagzon.
De weg terug naar de camping fietsten we mooi door de duinen, Mees gaf het geaccidenteerde fietspad nog een extra dimensie door het schelpenpad te nemen, ‘Daar worden m’n spieren sterker van papa!’. Wat een held.
Maar ook Abel kan er wat van, hangend achter Peet’s fiets is hij vaak degene die hun tandem-combinatie merkbaar aandrijft met z’n sterke benen.
En toen werd het toch weer laat voor de jongens, er moest nog eerst gedoucht worden, al het strandzand moest van de lijfjes worden gespoeld. En nu ligt het spul al heerlijk op 1 oor en hier dalijk nog 1 erbij.
Morgenvroeg moet ik nog even op en neer naar de strandtent in Katwijk, want we hebben Mees z’n bidon vergeten.
En dan pakken we weer in en zetten koers richting Eindhoven! We gaan 2 nachten terug naar camping de Lier en maandag is dan het moment van de overdracht van ons huis! Weer een stukje loslaten, nu wel echt heel definitief!

Hasta la próxima!

Geschreven door Maarten.op.weg