Dag 13

Het weer voelt ons gevoel goed aan. Voordat we vanmorgen opstonden regende het al. M’n eerste gedachte was dat we gisteren ontzettend mazzel hebben gehad met het mooie en heldere weer. En dat we mede daardoor een ontzettende vette dag hebben beleefd.
Het zou ook zonde zijn als het vandaag weer zo’n mooie dag zou zijn geweest. Dan hadden we nog meer mooie toeren moeten maken of in de Provence blijven wonen. Vandaag regende het dus, of was het zwaarbewolkt, of, en toch ook liet de zon zich zien.
Het eerste deel van de route richting Lyon reden we door bergachtig gebied op de grens van de Vaucluse en de Drôme. We reden door nauwe Gorges, met links of rechts een dikke rotswand, en aan de andere kant in de diepte een kronkelend riviertje. De weg was soms niet breder dan anderhalve auto, gelukkig was het niet druk en hoefden we nauwelijks andere auto’s te passeren. Hoog boven die Gorges cirkelden vale gieren, met een spanwijdte tot wel 2,10 meter!
Na zo’n Gorge ontvouwde zich het landschap weer en keken we uit op rotswanden waartegen eeuwenoude dorpjes waren aangeplakt. Te mooi om te zien.
Het landschap bleef tot Crest fascinerend. Daarna kwamen we in de rivierdalen van de Isère en later de Rhône. De smalle en spannende weggetjes maakten plaats voor bredere D- en N-wegen waar het verkeer haast heeft. Peet nam het stuur over, zodat ik even m’n ogen dicht kon doen. Dat lukte 3 minuten, de jongens vroegen om aandacht, en dat snap ik heel goed tijdens zo’n lange rit.
Toen, ineens, plotseling, stond ie daar. M’n oog viel er op omdat ‘ie zo opvallend is. Daar waar het allemaal mee begonnen is, afgelopen voorjaar.
We waren op zoek naar een camper. En dan geen camper-camper a la Hymer of andere luxe kampeerwagen, maar een compact model, of een oude tot camper omgebouwde brandweerbus. We vonden er 1 die ons wel beviel, in Leusden. We gingen kijken en moesten toch wel heel eerlijk zijn naar onszelf. Een vette oude brandweerbus van de Feuerwehr in Hackerberg (Duitsland). Maar, er moest nog veel aan verbouwd worden om er fatsoenlijk met z’n vieren mee op vakantie te kunnen gaan. Laat staan om zo’n Feuerwehr-wagen met goed fatsoen in onze straat te parkeren. Het zou ‘m niet gaan worden, helaas. Uiteindelijk vonden we de Hulk, en dat is een goeie aankoop gebleken.
Maar, waar leidt dit tot?
Op een parkeerplaats bij een supermarkt in Vienne stond, dit kon niet waar zijn, Dé Brandweerbus!!! Nee, onmogelijk, bestaat niet!! Toch wel, het was ‘m echt! Helemaal dezelfde, alles klopte, zelfs en vooral het kenteken. Onze ogen vielen uit de kassen van verbazing. Hoe kan het zo zijn, dat Dé Brandweerbus, waar we destijds interesse in hadden, hier op een parkeerplaats in Vienne, onze weg kruist?!
De foto’s zijn het bewijs, oordeel zelf.
Daarna, kon er gebeuren wat maar kon, verrassender dan deze rendez-vous kon niet meer. We moesten er heel erg om lachen, maar de verbazing blijft.

Het laatste stuk dwars door Lyon reden we door de drukke avondspits, het schoot niet op. Na het drukke centrum konden we weer vlotter doorrijden en toen was het niet meer ver naar de Camping de Lyon in Dardilly. De jongens waren er voor vandaag ook wel klaar mee.
Een typische doorreis-camping, met doorreis-campers en doorreis-mensen.
Morgen gaan we weer verder richting huis. Eerst een goeie nacht slaap en dan kunnen we er morgen weer tegenaan.
A demain!

Geschreven door Maarten.op.weg