Dag 24
Ripa - Massa Martana
95 km (1976-2071)
Helder, later wolken, warm

Na het late en overdadige ontbijt was ik pas na half negen op weg. Daarvoor was ik om 5 uur wakker gekraaid door de haan die me ergens op attendeerde, kijk eens naar buiten en je ziet de zon opkomen! Wauw!🌄
Eerst een stuk klimmen om weer op de route te komen, daarna een heerlijk zoevende afdaling richting Assisi. Onderweg kwam ik verschillende pelgrims tegen, de echte, met een rugzak op de rug met de bekende Jacobsschelp eraan gebonden en sommigen met een hond aan hun zijde. Ik weet niet hoe lang ze al onderweg waren, maar ze zagen er allen vermoeid uit.
Pas na de dood van de heilige Franciscus werd in 1228 begonnen met de bouw van de basiliek, bestaande uit een boven- en onderkerk. De klim naar de basiliek was mooi maar zwaar. Ach, na ruim 2.000 km in het zadel is het allemaal relatief.
De ingang van het plein wordt, net als andere religieuze bouwwerken in Italië, bewaakt door zwaarbewapende militairen, een groot contrast met de religieuze omgeving. M’n Bibi en ik contrasteren ook, met de andere bezoekers...
Eenmaal op het plein werd ik er wel even emotioneel van, van alle inspanningen en dan zo’n machtige basiliek voor je snufferd, dat deed wat met me. Omdat blote benen en - armen taboe zijn in de kerken, had ik gisteren nog bedacht om m’n lange broek en trui aan te trekken. Maar wacht eens, onderin een fietstas zitten m’n arm- en beenstukken en dat is niet zo warm als een lange broek en trui en geen gehannes met omkleden.
Binnen in de basiliek was het prachtig, sereen en overweldigend. De tranen liepen me over de wangen, helemaal toen ik de crypte betrad waar het graf van St. Franciscus is. Ik weet niet waarom, de sfeer, m’n moeheid in combinatie met dit spirituele rustpunt. Het deed me goed. Ik heb er wel een kwartier gezeten, m'n emoties de vrije loop gelaten..
Met de drukte viel het mee, jaarlijks bezoeken meer dan 5 miljoen mensen Assisi, vandaag liepen er niet zo veel rond. Ik wist niet dat St. Clara, van de orde der Clarissen, ook in Assisi begraven ligt. Ook daar maar even gekeken en stil gestaan.
En toen door. Want vandaag wilde ik toch zeker wel 75 km afleggen. Het werd een zware dag. M’n benen voelden loodzwaar en ik had de eerste 25 km na Assisi volle bak wind tegen. Toch genoot ik van de omgeving en m’n zwoegen.
Maar de moeheid die in m’n lijf zit, is geen moeheid van 3 dagen op rij meer dan 100 km de pedalen ronddraaien, maar moeheid van meer dan 3 weken op de fiets. M’n zitvlak begint stilaan beurs te worden, m’n rechtervoet knelt in de fietsschoen, ach jongen, fiets toch gewoon door, ouwe zeverkoning.
Ik kwam door het historische Bevagna alwaar enkele mooie middeleeuwse kerken staan en te bezichtigen zijn. De Romeinen hebben hier ook hun sporen achtergelaten en er zijn nog enkele Romeinse tempeldelen en zuilen bewaard gebleven.
Ondertussen op de snelweg: Petra geeft gas en dendert lekker door over de tolweg van Genua naar Follonica. Na Follonica houdt de tolweg op en maakt ze ook kennis met de echte Italiaanse wegen. En ze gaat het halen! Ze belde net en vertelde dat ze nog een uurtje moet rijden. Ik heb de camping bij Rome even gebeld dat ze eraan komen. Ze wachten op haar. Hoe geweldig! Ze is gewoon in iets meer dan 3 dagen naar Rome gereden!! Wat een held! En de jongens natuurlijk ook! Die gaan morgen lekker de hele dag bijkomen en plonzen in het zwembad en naar het strand en ijsjes eten. Jullie hebben het verdiend!!!
Ik ga over de laatste 150 km 2 dagen doen, heb ik net besloten. Ik app-te Vonne straks nog dat ik dat wel in 1 dag zou gaan halen. Laat ik maar eens naar m’n lichaam luisteren en er nog 2 prettige etappes van maken. Er is bovendien nog tal van moois te zien, daar zou ik dan voorbij moeten sjezen.
Iets anders. De campingeigenaar alhier, antwoordde op mijn vraag of ie 0.0 bier heeft, dat hij dat niet brouwt. Huh? Jawel, hij heeft een micro-brouwerij met een capaciteit van 6.000 liter per jaar. Nou vooruit, doe mij er dan maar 1, ik kon kiezen uit een Ale, een IPA en een Tripel. Onder het mom 'Van 1 Ale word ik niet scheel' bestelde ik bijna de Tripel, maar de Ale leek me gepaster, en die smaakte behoorlijk.
Later kwam ik erachter dat de beste man meer tijd besteedde aan het proeven van z'n bieren, dan aan de verzorging en onderhoud van de camping. Het was nogal een lekker rommeltje en het sanitair had al even geleden een schoonmaakdoek gezien.. Ach, wat maakt het mij uit, de volgende ochtend was ik om 7.15 uur al weer gevlogen.
De laatste nacht kamperen voor Rome! Morgen een B&B, of iets dergelijks. Ik denk terug aan de 1e nacht kamperen in Jülich, waar ik op de gemeentelijke camping stond, een veldje verder stonden de Europa-fietsers. Ik kon er toen nog een beetje jaloers op zijn. Nu ben ik zelf potverdorie half Europa doorgefietst op weg naar een stad die voor mij geen doel op zich is, maar meer tot de verbeelding spreekt en waar mijn fietsers- en avonturiersbloed sneller van gaat stromen. Duizenden, nee miljoenen zijn mij reeds voorgegaan. Hetzij als pelgrim, hetzij als gewone reiziger. Welke gedachten zouden zij hebben gehad toen ze iedere dag weer de schoenen aantrokken, of op het zadel klommen om weer een dag op pad te gaan, en zo iedere stap of pedaalslag weer een stukje dichterbij het uiteindelijke einddoel te komen?

Ik ben op dit moment heel blij en gelukkig met het ultieme doel, De Weg. Iedere dag weer de spullen in de tassen, eten, bidons vullen, afijn de hele riedel om dan vervolgens op de fiets te stappen en mij een gelukkig mens te voelen. Want dat doet het met mij, ik word er innerlijk erg tevreden door. Ik krijg er rust door in m’n kop en ik voel m’n lijf. (Zijn dat zere zitvlak en de knellende schoenen toch nog ergens goed voor!🥴)
Ik zal het gaan missen, het fietsen, mijn ritme, maar ho vriend, je bent er nog niet jongen! Zie eerst maar eens de Via Ottaviano te halen en daarna het Sint Pietersplein.
En dan hoef ik niets meer te missen, want daar zijn Peet, Mees en Abel! Jaaaa, ze zijn er!!! Ze hebben het gehaald!!!
🥳💪🏻🦸🏻‍♀️😍👦🏻😍👦🏼😍🚐💨🇮🇹🌈👏🏻🛣🥵🤗😘❤️
A domani!

Geschreven door Maarten.op.weg