Dag 21
Maserno - Signa
110 km (1649-1759)
Eerst bewolkt, later zonnig en warm

Toen ik vanochtend om iets voor zevenen de leuke camping in Maserno verliet kon ik niet bevroedden dat Peet met de jongens vanmiddag op weg is gegaan (💪🏻zo stoer!!), ik vandaag meer dan 12 uur onderweg ben geweest, 110 km heb gefietst en desondanks een goeie 15 km voor Florence, voor vandaag, m’n fiets aan de wilgen heb gehangen. Het was mooi geweest op deze zonnige zaterdag. Het was even te veel zelfs. Met alles wat vandaag de revue is gepasseerd. Maar ik ga door! Bibi staat uit te puffen in de ontbijtkamer van B&B Casa Fei in Signa en ik leg mezelf dalijk in het riante tweepersoons-bed van deze knap gerestaureerde monumentale woning te rusten. De camping in Florence zal me niet missen...
Morgenvroeg kan ik daardoor wel even door Florence heen sjezen zonder het risico te lopen drommen toeristen uit de teenslippers te fietsen. Daarna verder het Toscaanse land in, want zoals ik dat heel trots vanmiddag al wereldkundig maakte, ik ben letterlijk naar Toscane geklommen. Dat klimmen begon dus meteen vanmorgen om 7 uur. De camping lag een kilometer of 6 van de route af, en ik moest uit het dal klimmen om weer op de route te komen. Daarna volgde nog een klim van 3 km, en daarna zoevend naar beneden, naar Porretta Terme, inderdaad, een kuuroord. Het was markt, ik fietste verkeerd, reed bijna de autotunnel in, en daarna ging het alweer bergop, 25 km tegen 4%. Ik werd ingehaald door een peloton snelle jongens, strakke fietsen, dito koppies en kuiten, de echte Italiaanse fietscoureurs. Ik kreeg van enkelen een opgestoken duim, jij met je bepakking en Bolle Zeilen shirt en schone sokken!
Dat is meteen een mooie overgang naar m’n dagelijkse routine. Iedere dag zorg ik voor schone sokken, een schoon shirt en hemd en een schone fietsbroek en geschoren benen! Ik fiets graag als een gesoigneerde fietstoerist door het Italiaanse land. Het wasje hangt weer lekker te drogen op de Toscaanse wind...
Peet en de jongens liggen intussen lekker te slapen, ergens op een camping in Luxemburg, ik heb er echt alle vertrouwen in dat ze het gaan maken, hun roadtrip naar Lazio Roma, ik ben echt zó trots!!
En dat we elkaar ergens volgende week in goede doen op het St.Pietersplein in Rome mogen omhelzen, knuffelen en kussen. Peet, je kunt het poepie! En lieve mensen, super bedankt dat jullie er waren vanmiddag en ze een fijne uitgeleide hebben gedaan! Sometimes you can’t make it on your own! ❤️
Vanmorgen, ergens op weg, was er een barretje, er klonk gezellige muziek en het terras werd bevolkt door de bekende oude mannetjes met een caffè corretto, koffie met een borreltje erin of ernaast. Binnen stond een Italiaanse schone achter de bar, ik kreeg m’n caffè lungo en brioches en haar haren werden spontaan blond van mijn antwoord waar ik dan wel naar toe op weg was zo ‘s ochtends vroeg op m’n bicicletta. Ik heb eens gelachen en ging er vandoor. Gadegeslagen door de Godfathers, ergens op het terras van Sassomolare.
De weg was lang, de weg was krom en allemaal lachen ze erom. De wegen in Italië, en dan bedoel ik de kronkelweggetjes door de bergen, of op het platteland, of zomaar ergens waar men ooit een weg heeft aangelegd, zijn in erbarmelijke staat. Door toedoen van de elementen scheurt het asfalt open, in die scheuren giet men soms nieuwe asfalt, maar doorgaans is er geen geld voor onderhoud. En dat is voor de brede autobanden geen probleem, die denderen er wel over heen. Maar mijn 28mm brede bandjes die vinden dat niet leuk, soms, als het druk is en er verkeer voor en achter mij is, dan moet ik noodgedwongen door of over die scheuren en spleten. Maar, vanaf vandaag ben ik het anders gaan doen, ik ben breder gaan fietsen. Ik manoeuvreer m’n Bibi zodanig dat ik niet noodgedwongen de berm in moet en daardoor ook het slechts asfalt zoveel mogelijk omzeil. En die auto’s achter mij? Die wachten op hun beurt totdat ze er door kunnen. Zonder getoeter, zonder middelvingers, maar wel met een zwaai of thumbs-up van mijn zijde. Ze kunnen dan wel hard en driest rijden, maar respect voor de fietser dat hebben ze hier.
Na het nodige klimwerk van vandaag, volgde een steile afdaling, een rustig weggetje van 17%!! Daar was ik al voor gewaarschuwd, maar ik ben gisteren m’n remmencheck vergeten. Eenmaal in die afdaling merkte ik dat de achterremmen nauwelijks reageerden. Op een vlak stuk bij een huis constateerde ik dat de remblokken achter helemaal op waren. Gelukkig had Erik Heerings van Heerings fietsen op de Moreelselaan (vakman!) mij een setje nieuwe remblokjes meegegeven. Nieuwe remblokken gemonteerd, gadegeslagen door de oude man van het huis waar ik m’n fiets tegenaan had geparkeerd en na handenwassen en water aangevuld te hebben ging ik door. Met goede remmen!
Ik vergeet soms zoveel van wat ik zie en meemaak, dan bekijk ik foto’s en zie ik dat ik zoveel moois en bijzonders tegenkom! Mooie dromerige vergezichten, middeleeuwse ijskamers, een fietsmuseum met hele bijzonder modellen, en zoveel natuurschoon waar ik heel gelukkig en opgetogen van wordt.
Het is soms teveel, maar in ruim 3 weken naar Rome willen fietsen is het dat ook wel een beetje. Nog 400 km te gaan...
A domani!

Geschreven door Maarten.op.weg