Dag 20
Modena - Maserno
85 km (1564-1649)
Helder, zonnig en heet

Het was alweer een bijzonder dag! Zoals iedere dag eigenlijk als een cadeau en een bijzonder iets mag worden gezien🌈. Slechts weinigen zijn zich daarvan bewust. Ik was er daar, in ieder geval vandaag, weer één van.
Het begin van de dag was m’n stemming een beetje in mineur. Lag er uiteindelijk iets te laat in, rumoer en stadsgeluid van buiten het hostel kwamen hard door het raam naar binnen en bevorderden niet m’n slaap. Vanmorgen reed ik de eerste 25 km op een fietspad aangelegd op een oud spoortracé (doorgaans leuk), maar deze lag naast een drukke provinciale weg (doorgaans minder leuk). En m’n banden waren te slap. En wat doe je met slappe banden? Die pomp je op bij een echte Italiaanse fietsenmaker, en toen was m’n humeur, mede na enkele koffies weer opgekalefaterd.
De Appenijnen kwamen op de proppen, meteen volle bak met 5% omhoog, totaal 45 km klimmen tegen 5% gemiddeld. Het klimmen ging heerlijk, ik kwam in een fijn ritme. Maar die hitte!🥵 Ik heb ze niet geteld, maar er is zeker 6 liter water m’n tank ingegaan en nog dorst aan het eind van de dag.
Op zich reed ik vanochtend mooi en in alle vroegte door het langzaam wakker wordende Modena, het barretje op de hoek van de straat was direct m’n eerste stop. Daarna laveerde ik door het centrum, waar ik langs een overdekte markt kwam, mooi om te zien hoe alle verse waren mooi werden uitgestald. Daarna dus die provinciale weg, soms kruiste het fietspad de weg en ondanks dat fietsers daar voorrang hebben, was ik er scherp op dat ik niet overhoop werd gereden. Er zal maar een slaper tussen zitten. Het ging allemaal goed.
De bergen van de Appenijnen zijn geweldig, mooie vergezichten, ontzettend groen, heerlijk verkoelend loofbos en de Europese kastanjeroute komt er door, nooit geweten dat er een Europese kastantjeroute bestaat. Ach, ik leer zoveel deze reis. Ik kwam langs een huis waar buiten op een tafel kersen te koop stonden, en weet je wat je dan moet doen? Dan koop je een zak en hang je ze te luisteren aan je oren🤪.
Vijftien kilometer voor m’n etappeplaats van vandaag, eco-campeggio Chiocciola (de 🐌) moest ik even zitten en een reepje eten, even 10 minuten de ogen dicht op een bankje naast de weg. Daarna nog wat stijgen en dalen en ik bereikte het hoogste punt van vandaag, de Passo Brasa, 895 meter hoog. Daarna een afdaling en het eindpunt van vandaag was bereikt. De eigenaar van de camping is een allervriendelijkste en filosofische John Cleese look-a-like die heerlijke pizza’s kan maken. De camping zelf is een heerlijk allegaartje van leuke kleine huisjes en een paar tentplaatsen.
Een duik in het zwembad, een klein wasje, een douche en alle inspanningen zijn weer bijna vergeten. Nu ik met een gevulde maag m’n belevenissen opschrijf, merk ik pas hoe moe ik ben. De afgelopen 2 brakke nachten en inspanningen en hitte hakken er in.
Ik kreeg vanmiddag te horen dat Peet, de jongens en Sander een dag later vertrekken, Sander is nog niet hersteld van een flinke verkoudheid en reutelt nog even de laatste virussen uit z’n lijf voordat zondag Grand Depart is. Sterkte Sander!!
Het echte Grand Depart is natuurlijk morgen, dan start de Tour, ik zal er waarschijnlijk niet veel van zien. Ook de finale WK vrouwenvoetbal zal ik moeten doen met de einduitslag. Ik trek zondag in ieder geval wel m’n oranje Bolle Zeilen shirt aan, misschien dat dat helpt voor de dames en voor de Nederlanders in de Tour!
M’n ogen vallen dicht, de zon gaat onder, mooi moment om m’n slaapzak op te zoeken.
A domani!

Geschreven door Maarten.op.weg