Dag 18
Colombare - Bagnolo San Vito
73 km (1368-1441)
Eerst bewolkt, benauwd, later zonnig en heet. Eind van de dag zwaar onweer.

Na m’n megacamping-ervaring van gisteren, was ik blij dat ik vanmorgen weer heel op tijd op de fiets zat.
Ik kreeg een ingeving. In 2012 hebben Petra en ik een deel van de E5 gelopen, de E5 is een Europees langeafstandswandelpad van Bretagne naar Verona. Dat jaar liepen we het deel van Merano via Bolzano naar Verona. In Verona sliepen we in een geweldig B&B (casamagnani.it) en we werden vrienden met de eigenaars Massimo en Federica. Na Verona zijn we op aanraden van Massimo 2 dagen naar Venetië gegaan, (zelf wilden we naar het Gardameer..blij dat we dat níet gedaan hebben..) en mochten we daarna nog een nacht terugkomen in Casa Magnani. Het zat weliswaar volgeboekt, maar we mochten in de bedden van hun kinderen slapen en dronken wijn gemaakt van aardbei-druiven en hadden een geweldig gezellige avond.
Omdat ik nu slechts 35 km van Verona vandaan was heb ik ze gebeld, of ze thuis waren. Ik kreeg een vriendelijke Italiaanse aan de lijn, de huidige eigenaresse en helaas, ze zijn naar Bali geëmigreerd. Dus geen bezoek aan Massimo en Federica...jammer.
M’n avontuur ging verder, door nog meer wijngebied en de eerste cipressenlanen verschenen in het nog heuvelachtige landschap. Na Monzambano, waar ik heerlijke caffè en dolce verorberd heb in de mooiste bar tot nu toe, werd het landschap vlakker. Ik volgde een fijn fietspad langs de rivier de Mincio, deze/dit irrigatierivier/-kanaal voorziet het landbouwgebied boven de Po van water. Overal lopen kleine kanaaltjes door het landschap die gevoed worden vanuit de Mincio. Leuk om te zien en praktisch voor de landbouw!
Ik keek eens achterom en de Alpen zijn nu definitief uit het landschap en het zicht verdwenen, het landschap is vlak, hier en daar lijkt het op ons rivierenlandschap met dijken, gemalen en populierenbos.
Daarna kwam vrij snel de mooie stad Mantova in zicht. Omdat Mantova aan drie zijden omsloten wordt door het water van de Mincio, dat hier zo breed is als een meer, heeft deze stad al van oudsher een natuurlijke verdediging. Van oudsher wil zeggen al bijna 4.000 jaar!
De monumenten staan dicht op elkaar in het compacte centrum, het plaveisel van de stad bestaat voor het grootste deel uit middeleeuwse kinderkopjes, hard fietsen is er niet bij. Op je plaat gaan daarentegen wel, als het geregend heeft. Het was droog en ik wilde de stad bekijken. Dus, met de fiets in de ene en een gelato in de andere hand door het centrum gewandeld en foto’s gemaakt. En genoten van de honderden zwaluwen die over het plein voor de kathedraal 'gieren'!
Ik keek alweer uit naar een volgend overnachtingsadres, dat krijg je als je vroeg vertrekt en lekker op kan schieten. Een kilometer of 15 na Mantova ligt een Agriturismo met kampeermogelijkheid. Dat leek me de moeite waard! Eerst nog een stuk langs de Mincio, over een heel smal paadje met brandnetels en rotzooi en stank, en een soort woonwagenkamp, waar een man aan één stuk door in voor mij onverstaanbaar Italiaans aan het schreeuwen was. Erg vriendelijk klonk het niet, het was er de omgeving ook niet naar...
En hier zit ik dan, Corte Casella, een grote boerderij met B&B, een zwembad en alles in eenvoud en Italiaanse schoonheid. En zo lig je met 4 Italiaanse vrouwen in en rondom het zwembad, met een gemiddelde leeftijd van 65 jaar en aardig geconserveerd, dus Peet, geen paniek. Ze wilden wel even foto’s zien van m’n schatjes, che bello/bella! Nu is er een familie bij gekomen, opa, oma, papa’s en mama’s en het zwembad vol kinderen. Ik word geplaagd door 1 miljoen vliegen, dat is logisch op een boerderij.
Eten doe ik vanavond in een pizzeria hier in het dorp, ik ga Hans Moonen z’n raad opvolgen en, mits op de kaart, een risotto en een groot bord groenten bestellen. Na 2 weken pizza en pasta heb ik daar wel zin in.

Zo zie je, de afwisseling is op alle fronten aanwezig! Gisteren nog op camping San Fransisco, tot heel laat hoorde ik een discodreun, en om 3 uur lalden dronken landgenoten over de camping, ik heb me omgedraaid en ze veel hoofdpijn toegewenst. En nu deze schitterende agriturismo, waar het water (om te douchen én te drinken) uit de grond wordt gepompt en het systeem in gaat. Ze noemen het aqua duro, hard water, dat proef je ook, het smaakt naar ijzer. Kan ik wel gebruiken met zoveel inspanning. Overigens, Peet heeft mij voor vertrek een hele zak voedingssupplementen meegegeven, per dag gedoseerd. Ik heb er echt baat bij, ook omdat verse groenten er nog wel eens bij inschiet. En slapen doe ik als een 🌹 en krijg geen spierkramp, dankzij de magnesium. Super fijn! Dankjewel lieverd!❤️
Soms is m’n avontuur afzien tot en met, de andere dag gaat het van een leien dakje en is er eigenlijk niets om me druk over te maken. Ik ben een bofkont...
A domani!

Geschreven door Maarten.op.weg