Dag 2
Jülich -Remagen
115 km (125-240)
Zonnig en warm

Afgelopen nacht ontdekte ik dat er naast de camping een snelweg was neergelegd. Niet dat die er gisterenmiddag niet lag, maar toen viel het geluid van de voorbij razende auto’s me nog niet op. Vannacht daarentegen dacht ik dat ze door m’n tent reden, vooral die loeiende brandweerwagens..
Maar genoeg gezeverd nu, geen geklaag over vandaag! Het was me weer een mooi dagje! Lekker rustig op de fietspaden, want het was voor werkend en schoolgaand Nordrhein-Westfalen een gewone doordeweekse maandag. Toen ik om klokslag half negen m’n benen opstartte kon ik de eerste kilometers lekker opschieten, zodat ik na 25 km afscheid nam van de Roer en het binnenland tussen Roer en Rijn kon ontdekken. Over geasfalteerde landbouwweggetjes, door rustieke ingekakte dorpjes (oh nee, het was maandag, iedereen was naar school/werk..) en door degelijke dikke bossen. Want die hebben ze hier! Ik stond vanmiddag op het punt om m’n kampement in het Kottenforst op te slaan, maar dan had ik op een houtje moeten bijten (die lagen er weliswaar genoeg..), want ik had nog geen boodschappen gedaan voor een warme avondhap. Andere keer dan maar.
In het Kottenforst ligt Der dicke Eiche, de grootste en dikste eikenboom die ik ooit heb gezien. In december 2010 is deze ruim 400 jaar oude boom onder het gewicht van een dik pak sneeuw bezweken en met een luid gekraak omgevallen. Met een diameter van wel 2 meter, een omtrek van ruim 6 meter en een hoogte van bijna 30 meter was het een majestueuze boom te noemen. Nadat ie geveld was heeft een kunstenaar een blok eruit gezaagd en hier o.a. een altaar voor de Oud-Katholieke kerk in Bonn van gemaakt.

Ik ontdekte op een gegeven moment ook dat ze hier golfen met enorme golfballen, of het was een knoepert van een champignon, door de lokale paddenstoelenboer ernstig vetgemest? Of was ik beland in de strip 'Kuifje en de geheimzinnige ster'? Wat het ook zij, ik kon ‘m net tussen m’n vingers vasthouden -:)
Toen, eindelijk, na 95 helse hete kilometers en een snelle afdaling vanaf de Rijnse Hoogvlakte, was ie daar: de Rijn! Altijd weer mooi om te zien, hoewel, het blijft natuurlijk maar gewoon een grote brede sloot water. En zeker op het gedeelte waar ik morgen ga fietsen, waar het eigenlijk best een kleffe bedoening is. Waar al die toeristenzuigende wijndorpen hun best liggen te doen om mooi te wezen. Nee, dan de kastelen! Het waren in ieder geval geen watjes die ridders die hier in lang vervlogen jaren oorlogje speelden.
Wat mij nog steeds tot de verbeelding spreekt is dat ik hier al talloze keren ben geweest. Vroeger, op vakantie naar Oostenrijk met de nachttrein langs de door de maan belichte Rijn, en later met Peer samen de Rheinradweg afgebeuld, en nog later met Peet en Mees delen van de Rheinsteig gelopen, Mees nog in de draagrugzak en zo van jeugdherberg naar jeugdherberg. En vorig jaar nog, met z’n vieren een paar dagen in Oberwesel, ook in de jeugdherberg en lekker kastelen gekeken, bootje gevaren en vooral veel treinen gezien!
Dan nu het menu van vandaag: een flinke pan noedels met groenten (waaronder zelf geplukte peulen...foei!), afgetopt met knisperende cashewnoten en een goeie scheut Chili-olie.
Nu een kopje thee en m’n tentje opzoeken. Gute Nacht Freunde!

Geschreven door Maarten.op.weg