Dag 5: de druivenpluk

Het goede voornemen vandaag was om druiven te gaan plukken bij Altin, het hoofd van het dorp Kavaja. In zijn landbouwbedrijf kweekt hij look, druiven, tomaten, paprika’s, meloenen.

In een van de pergola’s zagen we Duka-druiven, en hier hebben we een handje toegestoken aan het koppel dat er bezig was met het uitdunnen van de druiven. Alleen de rijpe druiven mochten afgesneden worden.

Helaas was er maar 1 snoeischaar, en dus was er 1 persoon aan het werk, terwijl de rest van ons gezelschap toekeek. Bovendien was de manier van schikken in de kist ook belangrijk.



We besloten dan maar om in een van de meren rond het bedrijf te gaan zwemmen. Wat zag dat er mooi uit! Jammer dat de oevers zo modderig waren, je zakte in de zwarte smurrie, maar daarna zwom je die er weer af, en kon je volop genieten van de visjes, kikkers en slangen die rond je zwommen en aan je tenen knabbelden.

Ook Bazil dook er vol overtuiging in. Daarna ging hij met zijn modderige pootjes op onze handdoeken uitrusten en zonnen. Toen we besloten om een ander meer met meer schaduw op te zoeken, dook hij alweer onder de auto en weigerde er onderuit te komen, tot … er een boer met 4 koeien langs kwam gewandeld.

Bazil zag zijn kans schoon om herdershond te worden, en joeg de koeien het meer in. Paniek alom natuurlijk, maar gelukkig waren de koeien gewend om in de vijver te gaan drinken, en bleef de boer er ook kalm bij. Avash avash.



Omdat het zo warm was en er evenmin schaduw te zien was bij het 2de meer, wilden we eerst een parasol gaan kopen, en gingen we naar de maxi supermarkt. Daar zagen we veel Europese en vooral Italiaanse producten, en kochten we ingrediënten om pasta met pesto te maken. Uiteindelijk hadden we nog steeds geen parasol, want de zigeuners die parasols verkochten, stonden niet meer aan de supermarkt. Waar waren ze dan naartoe? Plots herinnerde Marieke zich een andere plaats, waar ze parasols te koop had gezien.

Daar hadden ze keuze tussen redelijk wat modellen, sommige hadden een label met “hotel Star”, of “hotel Imperial”. Eerst kostte een eenvoudige parasol 2.000 lek (20 euro), maar nadat de verkoper via gsm onze auto en nummerplaat beschreven had, steeg de prijs naar 12.000 lek (120 euro). Dat ging ons budget te boven, en jammer genoeg bleef deze hebberige verkoper met zijn parasols zitten.

In de namiddag deden Armand en ik een dutje, terwijl Marieke en Erwin naar een antiquair gingen. Toen we de aankopen
oppikten, kochten we er ook een oude wandelstok.

Later op de avond bezochten we een typische toeristische badplaats, Golem, volgebouwd met appartementen die nog wachtten op een buitenlandse koper, en die met 1 meter afstand naast elkaar gebouwd waren, en met het ene hotel naast het andere, de ene bar naast de andere, en een discotheek in de zee. Naast de promenade stonden er kermisattracties voor de kinderen, en stilaan raakte de promenade gevuld met mensen die met hun mooiste kleren van de ene naar de andere kant flaneerden.

Wat was het warm en vochtig! Na een cocktail in een bedoeïnentent gedecoreerd in een gemengde stijl met Marokkaanse, Egyptische en andere oosterse stijlen, doken Marieke en Armand de zee in. En zo eindigde deze mooie dag weer in het verre Albanië.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur