1 oktober was de grote dag voor de Catalanen. Nadat de Catalaanse Regering een bindend referendum over onafhankelijkheid had aangekondigd, nam Madrid drastische en buitenproportionele maatregelen om dit referendum te boycotten.

Nadat mijn schoonbroer Carles de avond voordien met 20 anderen in het stemlokaal de nacht had doorgebracht, kwam hij 's ochtends rond 7 uur thuis. Vervolgens gingen we met z'n allen voor 8 uur naar het stemlokaal.
Daar stonden reeds 150 van de 300 dorpelingen geduldig te wachten tot er gestemd kon worden, wat voorzien was om 9 uur.

Wij (mijn zus, Armand en ik) waren de 'internationale waarnemers'. We stonden klaar met de camera om foto’s te nemen en te filmen, naast vele andere Catalanen.

De 3 kinderen van mijn zus moesten bijzitter zijn, uiteindelijk zijn er 2 die deze functie effectief uitgeoefend hebben.

Al vrij snel bereikte ons het bericht dat de Guardia Civil en de Policia Nacional lelijk huis hadden gehouden in het dorp naast ons: Sant Julia de Ramis. De reden waarom ze er rond 9u5 al met zoveel geweld te keer gingen, was dat de Catalaanse president Puigdemont in dit dorp moest gaan stemmen.
In de loop van de verdere uren hoorden we dat de politietroepen telkens met zo’n 25 man van stembureau naar stembureau gingen, van dorp naar stad naar andere dorpen, met als doel de stembus mee te nemen en zo de stemming te boycotten.
In totaal heeft de politie 79 van de 2.315 stembureaus gesloten.

Ze namen hierbij telkens hun toevlucht tot excessief geweld: met stokken mensen uit de stemlokalen kloppend, bij de haren sleurend, van trappen duwend, met rubberen kogels schietend (1 persoon verloor zijn oog). Daarbij liepen in totaal meer dan 700 mensen kwetsuren op.

In de Ramon Llull school in centraal Barcelona verwoestte de politie de deuren van het stemlokaal met bijlen, en gingen ze de menigte te lijf door rubberen kogels af te vuren, hetgeen verboden is in Catalonië.
Het Catalaanse ministerie van gezondheid zei dat 761 people medische hulp nodig hadden in ziekenhuizen, waaronder 2 zwaargewonden.
Volgens het ministerie raakten 335 people gewond in Barcelona, 187 in Girona, 111 in Lleida, 55 in Terres de l’Ebre, 46 in centraal Catalunya and 26 in Tarragona.

Het was geen verrassing dat ze zo gewelddadig zouden zijn, Franco’s stoottroepen. De haat tegenover de Catalanen sprak uit heel hun houding en hun gedrag.

Dankzij de universele stem, mochten mensen in een ander naburig stembureau gaan stemmen indien hun stembureau gesloten was.
We zagen dus steeds meer mensen (700 extra) tot bij ons rijden, met een zucht van opluchting dat ze hier konden stemmen.

In totaal zijn 1.002 mensen komen stemmen in Palol de Revardit.
Om 15 uur besloot de burgemeester het stembureau te sluiten doordat bijna alle dorpen rond ons al aangevallen waren door de Guardia, en de helikopter al over ons dorp was gevlogen. We verwachtten de politie dus elk moment. Ook nadat het bureau gesloten was, bleven de mensen toestromen. We stuurden hen door of vroegen hen om later terug te komen, als de kust veilig was.

Tegen 18 uur ging het bureau weer open: Er kwamen nog 70 extra stemmen.
Dan rond 19 uur werden de stemactiviteiten definitief een uur vroeger gestopt en ging het telcomité naar een geheim adres om de stemmen te tellen.

Het resultaat voor Palol de Revardit was:

• 6 blanco
• 982 Ja
• 11 no
• 3 ongeldig.

Volgens de Spaanse regering heeft het referendum niet plaatsgevonden. Was dit dan slechts een droom?

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur