20-23 oktober

Nadat we uit ons hotel uitgecheckt waren, was het tijd voor een ontspannen tiendaagse aan zee in een appartement in Praia Santa Rita (Maceira). Na enig zoekwerk naar het juiste adres en de ontmoeting met de sympathieke Diana, installeerden we ons en keken we vanuit het raam onze ogen uit naar de hoge en wilde golven van de Atlantische oceaan. Het zag er niet naar uit dat we hier zouden kunnen zwemmen, maar voor surfers zou het wel de ideale plek zijn.
Op aanraden van Diana, gingen we naar het strandbarretje, dat drukbezocht wordt wegens het magnifieke uitzicht op de rotsen, het strand en de zee, en de goedkope gerechten en drankjes. Tijdens het weekend is het er aanschuiven voor een plaats.

De dag erna gingen we wandelen langs het strand, over de rotsen en naar de nabijgelegen baai van Porto Novo, waar extra troepen in augustus 1808 aanmeerden om het Portugees-Engelse leger onder bevel van Arthur Wellesley (de latere Duke of Wellington) te versterken in de strijd tegen troepen van Napoleon onder leiding van generaal Junot. Dat er bij deze wilde golven ook een schip zonk, verbaast me niets.

De slag bij Vimeiro, een klein gehucht verderop, op 21 augustus 1808 betekende de beslissende overwinning tegen de troepen van Napoleon. Deze had een jaar eerder een geheim verdrag getekend met de Spaanse koning Karel IV, om Portugal aan te vallen.
De Franse troepenmacht, die het land 8 maanden geplunderd en bezet hadden, werd verslagen dankzij de Britten. Nadat we overal de naam van Wellesley hadden gezien, werden we geïntrigeerd door deze toch belangrijke veldslag, die eigenlijk onderbelicht blijft in de toeristische gidsen. We bezochten dan ook het Centro de Interpretaçao da Batalha do Vimeiro, een goed gedocumenteerd museum in Vimeiro, waar we anderhalf uur later goed geïnformeerd weer buitenstapten.

We bezochten ook Peniche, een havenstadje met stranden waar momenteel het wereldkampioenschap surfen plaatsvindt tussen 20 en 29 oktober. Helaas waren er die dag geen golven, en werd alles een dag uitgesteld. We wandelden ook rond de vroegere gevangenis voor politieke gevangenen onder Salazar. Die was helaas gesloten.
Het middeleeuwse stadje Obidos deed onze mond openvallen. Dit stadje was het bezit van koninginnen en dat is de reden dat de stad zo authentiek bewaard is.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur