Zaterdag 4 november
Onze voorlaatste dag in Lissabon begon zoals altijd met een ontbijt in de buurt van Rossio-station en het Carmo-plein.
Vermits we niet zo ver waren van Barrio Alto, gingen we vervolgens op zoek naar de Miradouro de Sao Pedro de Alcantara.
Op weg daarnaartoe kwamen we langs hippe hotels, restaurants, bars en winkels. Weer een buurt die te gek was!
Bleek dat de Miradouro in het verlengde lag van de rua da Misericordia, de straat waar we de eerste avond verloren gelopen waren.
Overdag zag deze straat er véél leuker uit dan ’s avonds. Bovendien herkende ik de straat ook nog van een tramrit die we enkele dagen eerder gedaan hadden.
Meteen namen we ons voor om tijdens ons volgende bezoek hier een hotel te boeken.
We bezochten ook Igreja de Sao Roque, een van de mooiste kerken die ik in Lissabon gezien heb. Deze werd aan het einde van de 16de eeuw gebouwd door de Italiaan Filippo Terzi. Het beschilderde gewelf van het schip toont taferelen uit de Apocalyps.
De Capela de Sao Joao Baptista is een meesterwerk van Italiaanse barok dat in 1750 in Rome werd gedemonteerd en naar Lissabon werd vervoerd.
’s Middags gingen we nog een keer van de overheerlijke sla eten in de bio-supermarkt die je zelf mag samenstellen voor 8 euro.
Daarna was het tijd voor een koffie, in een leuk restaurantje dat Armand gespot had.
Wat was dat een mooi interieur! Hier wilden we nog wel terugkeren, dus was ik alweer direct aan het reserveren voor ’s avonds. Nooit doen in Lissabon! Je komt later op de dag wel restaurants tegen die nog veel beter zijn.
Schuilend voor de volgende regenbui zagen we nog een restaurant waar je een overheerlijk buffet kon eten voor 7,50! Daarnaast nog enkele alternatieven.
We slaagden erin om voor de volgende regenbui droog in onze hotelkamer te geraken, waar we ons over onze belastingaangifte moesten buigen. Deze hadden we in juni al aan een boekhouder toevertrouwd, en in september nog eens getoetst of alles ok was, maar de man was er blijkbaar op het allerlaatste moment pas aan begonnen.
Een uur of 2 later zetten we onze wandeling langs nog niet bezochte plaatsen voort.
De wandeling ging richting Alfama, waar we de Sé zouden bezoeken.
Onderweg gingen we elke kerk binnen, kwestie van een vergelijking te kunnen maken.
In de meeste kerken was er op dat moment, zaterdag 17 uur, een dienst bezig, behalve in de eerste kerk, de Igreja de Sao Domingos (Dominicanenkerk) uit de 13de eeuw. Deze lag vlag naast ons hotel, en dit was werkelijk de meest vervallen en kale kerk die ik al gezien heb. De kerk heeft 2 serieuze aardbevingen en een brand in 1959 overleefd maar het leek wel of de soldaten van Napoleon gisteren nog langs geweest waren: de pilaren vertoonden schade, en er hing niet 1 schilderij meer. De ramen waren in gewoon glas, en hier zag je niets van het goud dat in andere kerken overvloedig schitterde.
Uiteindelijk kwamen we in de Sé, die heel eenvoudig was maar mooi. Deze kathedraal was ook een vesting, en werd in de 12de eeuw gebouwd.
Rond de Sé lopend, zagen we leuke straatjes, die ons langs cafés en restaurants naar de straten van de fado-bars leidde. Wie zei er ook weer dat je in Alfama verloren moest lopen? Als 2 doorgewinterde Lissabon-inwoners vinden wij er blindelings de fado-buurt terug!
Na enkele foto’s van de 2 beste bars, gingen we langs de kade beneden terug naar huis, want voor we ons terug konden begeven naar het restaurant waarvoor we gereserveerd hadden, moesten we eerst nog geld afhalen van de bank.
Daarna aten we een slaatje in het restaurant, en dronken nog een afsluitend glas op het Praça Luis de Camôes, waar we een sympathiek koppel leerden kennen: Pauline en Stanislas, die kwamen prospecteren om in Lissabon te trouwen. We gaven hen een heleboel tips door, en dronken op hun toekomstige huwelijk.
Voilà, Lissabon zat er voor ons op!

Zondag 5 november
Na een ontbijt in onze straat, trokken we Mouraria in om de parking te zoeken waar we 5 dagen geleden onze auto achtergelaten hadden. Het leek heel simpel op de kaart: op het einde van de straat rechtsaf, rond de kerk en dan omhoog, maar het bleek iets moeilijker dan dat.
We moesten een heel steile helling op, dan een zijstraat in (ondertussen waren we al helemaal afgeweken van het plan), maar daar kwamen we alweer op een prachtig uitkijkpunt, en een straat met de mooiste huizen!
Ons oriënteringsvermogen moet enorm verbeterd zijn, want we kwamen zonder moeite op de Praça dos Martyres uit, en vandaar direct in onze garage. Tjonge, eigenlijk was dit ook een geweldige buurt. Ook daar een toffe kiosk, ontbijtzaak, vegetarische restaurant, fado-restaurant…
Je hoort het, er valt nog veel te ontdekken hier, en een 2de bezoek aan deze stad valt dan ook niet uit te sluiten.
Met de wagen reden we naar de benedenstad, parkeerden in de buurt van het hotel, en laadden onze spullen in. Alweer namen we met een duizendste gemak de juiste straten, en al snel reden we over de Ponte 25 de Abril naar Setubal.
Een uur later kwamen we aan in Sesimbra, waar ik alweer een flatje geboekt had, met wasmachine, om onze was nog eens te kunnen doen.
Maar waar lag die straat 1 de Janeiro nu toch? Onze gps stuurde ons naar de rua de 31 janeiro, maar ik had geen huisnummer en er was zo meteen geen Casinhas de Alfinhas te zien.
We besloten verder op zoek te gaan, en na een culinaire tussenstop in een drukbezocht visrestaurant (Casa de Baia), werden we door een sympathieke man tot in de juiste straat gebracht, zijnde de rua de 31 janeiro. Het was dus toch de straat waar we eerst geweest waren.
Dit was niet de eerste keer dat Booking.com een verkeerd adres afficheerde. Na een telefoontje, beloofde de eigenares, die blijkbaar in een restaurant aan het werk was, dat er binnen 10 minuten iemand zou komen.
Dat was een vriendelijke man die geen woord wilde spreken, maar wel heel goed in pantomime was. Hij begeleidde ons met handgebaren naar een gratis parkeerplaats, en nam afscheid. Op mijn vraag wat de Wifi was, en waar de wasmachine was, zei hij in het Portugees dat we maar moesten telefoneren.
We vielen met de voordeur binnen in dit 1-kamer studio’tje, dat 1 bed had waar je in doorzakte. Het was er donker, en triestig.
Ik belde om de wifi te vragen, maar kreeg geen gehoor. Nog even wachten dus.
Ondertussen vond ik een vuile lepel in de afwasbak, nog wat eten van de vorige huurders, en zag ik nergens een koffiemachine of een waterkoker. Er stond ook nog een zetelbed. De grond zag er eigenlijk ook vuil uit, en er was slechts een vierde van een toiletrol.
We gingen wat eten kopen (sla natuurlijk), en na een telefoontje beloofde de eigenares dat ze een waterkoker zou brengen, en ja, er was geen wasmachine in de studio, wel in de 2 kamers ernaast.
Het werd dus een slapeloze nacht. In het midden van de nacht zei ik dat ik hier geen 2de nacht ging blijven, en dat ik hoedanook weg wilde.

Maandag 6 november
De volgende dag wandelden we vroeg naar een luxehotel verderop, en boekten een kamer met terras voor 2 nachten. Wow, wat een verademing! Zicht op zee, 2 zwembaden, sauna, bar, restaurant, ….
Eenmaal onze bagage ingeladen, contacteerde ik de eigenares om te zeggen dat we weg gingen omdat de studio niet voldeed aan onze minimumeisen en om te vragen wat ik met de sleutel moest doen. Na wat heen-en-weer praten zei ze dat we niets moesten betalen als we Booking konden annuleren.
Dat bleek later moeilijker dan gedacht: eenmaal dat je ingecheckt bent op de plaats van bestemming, kan je niet meer annuleren!
Ik kon in een mailtje de situatie toch uitleggen, en even later terwijl we aan het zwembad lagen, belde een vriendelijke man die na contact met de host, ons een mailtje met de annulering stuurde.
Oef, het had ons dus niets gekost!
Als we nu ook de rest van de dag nog sla aten, dan was deze operatie break-even.
We vonden onze kamer allebei fantastisch, en wensten dat we hier konden blijven wonen. Groot, aangenaam, goede bedden, koelkast, terras met tafel. Tja, dit had alles wat we maar wilden.
Misschien dat we nog een derde nacht gaan boeken hier. Als de planning, die we morgen gaan maken, dit toelaat. Want we moeten nog de Alentejo en de Algarve bezoeken.
Vanaf nu is het dagen tellen om alle plaatsen die we nog willen zien, te kunnen bezoeken.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur