Vandaag hebben we 17.981 stappen afgelegd, maar onze topper was op 14 oktober: 28.563.

De dag begon rustig: om 9 uur wakker, rond 9.30 gaan ontbijten, dan op bed op het gemak wat lezen, een douche nemen en ons aankleden.

Op TV tijdens het ontbijt in ons Hostel zien we alleen nieuws over de bosbranden. Ik ben al sinds zondag aan het zoeken naar actueel nieuws om te weten welke plaatsen we kunnen bezoeken. Maar, ik zie dat er overal rond Coimbra branden waren.
Blijkt nu ook dat we ongelooflijk veel geluk hebben gehad:

• Waren we zaterdag gereden, dan hadden we buiten Porto door de vuurzee gemoeten, of waren we onderweg moeten stoppen voor wegblokkades, zelfs op weg naar de kust (Praia da Mira).
• Waren we langs Viseu gereden, en niet via de kust, dan hadden we op de snelweg door de vuurzee moeten rijden, zoals de moedige buschauffeur die de vlammen trotseerde en 30 levens redde, of de in paniek geslagen zwangere jonge vrouw die rechtsomkeer maakte op de snelweg, en als spookrijder frontaal botste tegen een andere auto, en zo het leven liet. Of zoals de motorrijder die op enkele km van zijn huis door de vlammen reed en stierf.

Het dodental loopt ondertussen op tot 36. Veel dorpen waren aan hun lot overgelaten zonder dat ze 1 brandweerman zagen, en zijn compleet uitgebrand. Dat alles zou door de massale aanplanting van zeer brandbare eucalyptusbomen komen, in combinatie met pyromanen, het foute weer en een foute inschatting door de overheid.
Gisteren heeft het gelukkig geregend, en vanavond is het weer goed bezig. Zelden waren mensen zo blij om regen te zien.

Onze eerste actie nadat we vertrokken was een koffie drinken op de Praça da Republica.
Dan zijn we naar de rivier gewandeld, met onderweg een bezoekje aan de mercado.
(Geen wonder dat ik hier nauwelijks kruideniers of supermarkten vind, in de mercado zijn tientallen vis- en vleesverkopers en fruit- en groentehandelaars te vinden, en ook kleine producenten die enkele uien en groenten komen verkopen.)

De Igreja Santa Cruz die in tussen 1132 en 1223 werd gebouwd, huisvest de graven van de eerste 2 koningen van Portugal (D. Afonso Henriques en zijn zoon, D. Sancho I). Het klooster van Santa Cruz was het belangrijkste klooster in de eerste jaren van de monarchie.
Hierna gingen we de kleine straatjes rond de Praça 8 de Maio en de Praça de Commercio verkennen. Elk steegje heeft zo zijn specialiteiten: schoenwinkels, serviesverkopers, met telkens kleine restaurantjes die goedkope dagmenu’s aanbieden.
Uiteindelijk kiezen we voor een restaurantje met salades dat we gisteren al gezien hadden: Lucca.
Ernaast ligt de Romaanse Santiago-kerk, die einde 12de eeuw gebouwd werd en een prachtig portaal heeft.

We verkennen de winkelstraatjes nog verder, en beslissen om de rivier de Mondego over te steken om naar het Convento de Santa Clara-a-velha en a-nova. Het oude klooster van de 13de eeuw was heel populair vanaf het moment dat koningin Isabella zich er in 1319 vestigde. Toen de rivier regelmatig buiten de oevers trad, moesten de nonnen een nieuw klooster laten bouwen dat hoger gelegen was: het Convento de Santa Clara-a-nova. Tussen de twee ligt het klooster San Francisco, dat gerestaureerd is en nu een cultureel centrum is.
Hoewel de wolken er rond 17 uur dreigend begonnen uit te zien, klommen we enkele steile straatjes omhoog naar de Sé Velha (oude kathedraal), op zoek naar een bekend fado-café: Fado Hilario. We reserveerden 2 tickets, en gingen ergens verder wat eten.
Om 18.45 zaten we klaar, aan de beste tafel. Helaas waren we de enige gasten. Oei, zou de voorstelling nu geannuleerd worden? Er zaten heel wat uitmuntende fado-muzikanten in het café, en de baas besliste dat ze onder vrienden zouden spelen. We kregen ons geld terug, maar mochten blijven. Het was geweldig! De baas, Manuel Portugal, speelde ook mee. Als zoon van een bekende gitaarspeler (Marcos Antonio Portugal) wil hij de traditie van de fado uit Coïmbra hoog houden. Er waren 2 zangers die om de beurt zongen, en verschillende gitaristen.
Als een van de eerste liederen speelden ze “Trova do vento que passa”, een protestlied tegen de vroegere Portugese dictator Salazar.
Het deed me denken aan de Catalaanse zanger Luis Llach, die ook protestliederen zong onder het bewind van Franco.
Nu Jordi Sanchez Picanol, leider van Assamblea Nacional Catalana, en Jordi Cuixart, leider van Omnium (2 burgerbewegingen voor de onafhankelijkheid van Catalonië) gearresteerd zijn op bevel van rechter Carmen Lamela van de Audiencia Nacional, kunnen we stellen dat het in Catalonië ook gedaan is met de democratie, en kunnen we hier tevens het Portugese protestlied tegen de nieuwe Spaanse dictatuur van Franco-aanhangers zingen.
(* Carmen Lamela is een Partido Popular-rechter, die in 2016 het zilveren kruis voor verdienste vanwege de Guardia Civil kreeg, en vorige maand ook de medaille voor verdienste van de politie, uitgereikt door de minister van binnenlandse zaken Juan Ignacio Zoido. Zij is de onderzoeksrechter die in 2016 negen jongeren uit Altsasu (in Navarra) die in een bargevecht met Guardia Civils verwikkeld waren, beschuldigde van terroristische daden. Ook had ze in 1987 de dood door ophanging van ETA-gevangene Mikel Lopetegui Larrarte als een “duidelijk geval van zelfmoord” bestempeld.)

Nog een zeer interessant artikel van professor Politieke Wetenschappen van de KU Leuven, Bart Maddens:
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2017/10/17/opinie-bart-maddens-aanhoudingen/

Mensen, kijk toe hoe de Spaanse dictatuur anno 2017 in Europa ongemoeid mensen voor hun ideeën mag arresteren en tot 15 jaar mag veroordelen, en volg de gebeurtenissen op de voet.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur