Maandag
Maandag hadden we nog even snel een slaatje gegeten in een snackbar langs de snelweg, daarna onze auto geparkeerd in de betaalgarage aan het Casa da Musica (Avenida da Boavista), en dan ons Airbnb-appartementje gaan zoeken.
We waren een uur te vroeg, maar mochten toch al onze spullen in het appartement zetten. Gelukkig, want Armand was ziek geworden van het slaatje.
De rest van de avond bleven we thuis, behalve ik die water en paracetamol ging zoeken voor de patiënt.

Dinsdag
De volgende dag kon onze trip in Porto dan beginnen. We namen de metro in Casa da Musica naar Sao Bente, het mooie station dat aan de binnenkant met azulejo’s versierd is. We gingen ook eens kijken in de drukke winkelstraat Rua da Santa Catarina, een soort van Nieuwstraat, waar een bekende traditionele brasserie staat, Café Majestic.
Het was net etenstijd en er stond een lange file toeristen aan te schuiven, dus daar pasten we voor.
Na een stop op een terrasje aan de Praça da Libertade, gingen we naar de Igreja en de Torre dos Clerigos, een barokkerk. Op de toren hiervan heb je naar verluidt een fantastisch uitzicht, maar we hadden de energie niet om deze te beklimmen.
Even verder bezochten we de Igreja Carme en Carmelitas, 2 kerken die door een piepklein huis gescheiden zijn.
We passeerden de universiteit, een leuke buurt met pleintjes en terrassen.
De bekende boekenwinkel Lello & Irmao ligt er in de buurt.
Daarna begaven we ons naar het Museu Nacional Soares dos Reis, waar we 19de en 20ste eeuwse schilders konden bewonderen, en tevens beeldhouwkunst van o.a. Soares doe Reis zelf, en ook keramiek.
Tegen 16 uur begonnen we honger te krijgen, en we gingen eens kijken in het park van de Jardim do Palacio Cristal of geen leuk terrasje was. In de plaats daarvan, vonden we enkele punten et een prachtig uitzicht over de Douro.
Tegen dan hadden we al 20.000 stappen gedaan (ook bergop), en begaven we ons huiswaarts. Onderweg aten we onze eerste bacalhao in een klein restaurantje met een sympathieke Braziliaanse ober, die perfect Engels sprak.
Thuisgekomen ging Armand direct slapen. De stakker was nog niet helemaal genezen en de geleverde inspanningen lieten zich voelen.
Onze eerste indruk van Porto was: een drukke stad met enkele mooie kerken en gebouwen, maar erg druk.

Woensdag
De dag erna moesten we uitchecken rond 11 uur, en begaven we ons op weg naar onze kamer in het appartement van Ines, een joviale maar toch dominante jonge vrouw met 4 katten. Jawel, dat waren er 4 te veel voor Armand, die allergisch is voor katten. We dropten onze bagage en maakten dat we buiten waren. Ach, het was een klein kamertje in een oud appartement, met een gedeelde badkamer en wc. De kamer stond geafficheerd voor 31 euro per nacht.
We besloten om de yellow hop-on-hop-off bus te nemen. Deze passeerde aan de Avenida Boavista, en reed eerst naar Matosinhos, een stadje aan de monding van de Douro in zee, bekend voor zijn strand, visrestaurants en tevens een haven.
Het was een beetje fris op het bovendek van de bus, en we besloten om naar een visrestaurant te gaan in de haven van Matosinhos.
Je vindt er het ene visrestaurant naast het andere, met grote barbecues en tafeltjes buiten. Je kiest er de vis uit, die voor je gegrild wordt op de bbq. .
Geweldig populair bij zowel de inwoners van Porto als bij toeristen. We kozen voor Xarocco. Dat bleek een goede keuze.
Na het eten namen we opnieuw de bus, die terugreed naar Porto via het Castelo do Queijo, een 17de eeuwse vesting naar het Castelo de Sao Jao da Foz.
Daar reed de bus door het centrum, en dan naar de overkant van de Douro, naar Vila Nova da Gaia, waar de portokelders liggen. We bleven in de bus en namen ons voor om de volgende dag meer in de buurt van de Douro door te brengen.
We sloten de avond met een slaatje af in Casa da Musica en gingen vervolgens onze eerste nacht doorbrengen in Villa Graçiosa, het appartement met de 4 katten.

Donderdag
’s Ochtends ging Armand ontbijten in het Casa da Musica, terwijl ik met Ines ontbeet. De 'domina' insisteerde dat er met haar ontbeten werd. Ze had veel moeite gedaan om een prachtig ontbijt te maken, maar Armand kon de katten niet aan en wilde buitenshuis ontbijten.
Ik annuleerde alvast het ontbijt voor de 2de ochtend.
Deze dag namen we opnieuw de yellow bus naar Matosinhos, en stapten we af na het Castelo da Queijo om langs de Douro verder te wandelen naar het centrum.
Het was een bloedhete dag maar we genoten van de wandeling, de sfeervolle gehuchten langs het traject en de Douro met zijn traditionele bootjes en moderne cruiseschepen. Her en der waren er vissers, maar ik zag er geen die een vis ving. Het was niet omdat er geen vis te vinden was, want verderop aan een helicopterponton zagen we een school met duizenden vissen.
Onderweg picknickten we en wandelden we langs de volkse wijk Ribeira. Daar sprongen we terug op de yellow bus en reden we over de Ponte D. Luis I, een ijzeren brug met 2 brugdekken voor laag- en hooggelegen wijken naar Vila Nova da Gaia. De brug was door een Belgische firma, Willebroeck, gebouwd.
In Vila Nova de Gaia vind je vele portohuizen en kan je een rondleiding krijgen en porto proeven. We proefden bij Porto Cruz een roze porto, rond en vlot drinkbaar en een tawny porto, die 7 jaar op houten vaten gelegen had.
Daarna genoten we op een terrasje van een glas Dourowijn met wat gerookte ham.
Onze aandacht werd getrokken door een jonge man die in zwembroek op de reling van de Ponte Luis stond en aankondigde dat hij, in ruil voor geld in de Douro ging springen. Hij blies op een trompet en kreeg zo de aandacht terwijl zijn vriend geld kwam ophalen in zijn schoen. Voor het spektakel plaatsvond, moesten we echter weer de bus op, naar het centrum.
Er stonden nog enkele belangrijke gebouwen op onze lijst, zoals de Sé (kathedraal) en de Igreja Santa Clara, een aan de binnenkant compleet vergulde kerk die bij een vroeger nonnenklooster hoorde en in de eerste helft van de 15de eeuw gebouwd was op de plaats waar zich eerst een 13de eeuws klooster bevond. In 1800 werd de kerk aan de binnenkant volledig gedecoreerd met verguld hout (talha dorada) dat in de toenmalige kolonie Brazilië vergaard werd. De kerk was momenteel in restauratie maar we konden toch binnen een kijkje gaan nemen.
Hoewel we ook nog de Santa Casa da Misericordia , de Igreja de Sao Francisco en de Santa Catarina hadden willen bezoeken, waren we door de hoge temperaturen (in de 30 graden) toe aan een rustpauze want ’s avonds hadden we grote plannen: we waren door onze vrienden An en Jan, die een weekje op een wijnrondreis waren langs de Douro, uitgenodigd op het Palacio de Freixo, een prachtige Pousada met uitzicht op de Douro.
We brachten er een ongelooflijke avond door in het gezelschap van onze vrienden en van de voorzitter van de Vlaamse sommeliers, Gido van Imschoot.

Vrijdag
Na ons ontbijt in Casa da Musica was het tijd om ons te begeven naar het hotel del Rei in Matosinhos, een fantastisch pension waar dat gerund wordt door een jong en enthousiast koppel dat het hotel vernieuwd heeft.
Toen we na een korte siësta weer buitenkwamen, was het mistig en kil geworden. Dit gebeurt wel vaker in Porto en in Matosinhos. Er zat niets anders op dan onze geplande picknick te annuleren en bij een Italiaan een pizza te gaan eten.

Zaterdag
Helaas moesten we de volgende dag alweer naar een ander hotel, Leao d’Oro, dat in de haven lag op een boogschoot van de visrestaurants. Alweer zaten we een dagje aan zee, deze keer was het prachtig weer: 26 graden. We wandelden, keken naar winkeltjes en gingen nog een keertje vis eten. Terrasje hier, terrasje daar. Meer moet dat soms niet zijn.
Op het einde van de dag hadden we toch wel 26.000 stappen gedaan. Heb dan toch eens een francesinha besteld, een van de 2 ‘culinaire’ specialiteiten van Porto (het andere is tripes de modo de Porto). Dit is een croque monsieur met worst, ham, steak tussen de 2 sneden brood, en een royale laag kaas erovergelegd. Dit wordt in de oven gezet en dan geserveerd overgoten met een geheime saus die onder andere tomatenpuree, piri piri en bier bevat. Het was niet te eten! Been there, done that.
’s Avonds wandelden we weer langs de vele visrestaurantjes met door barbecues uitgestoten viswalm, die zo erg is dat de brandweer uitgerukt was, op zoek naar een brand. Waarschijnlijk door een grapjes gebeld.
Onze slotconclusie over Porto is: het is een fantastische stad en terecht tot meest populaire toeristische bestemming in Europa uitgeroepen.
De hotels zaten hier trouwens allemaal vol.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur