Dit is de laatste keer dat ik het over Catalonië heb, ik beloof het.

Hier zitten we dan, vast in Catalonië. Vandaag wilden we vertrekken naar Portugal, maar ’s morgens werd al snel duidelijk dat we ons vertrek een dag zouden moeten uitstellen doordat de Catalaanse boeren alle belangrijke wegen blokkeerden. Over heel Catalonië stonden de hele dag lange files op de wegen.

De Catalanen staakten massaal, en in alle groten steden kwamen duizenden mensen vreedzaam op straat, liederen zingend zoals “La lletre de Avi Siset” (een vrijheidslied van 1968) van Luis Llach en het nationale lied.
Doel van de betoging en van de staking: vreedzaam protest tegen het geweld gebruikt door de Spaanse politie.

Puigdemont had maandag gevraagd om de Spaanse politie uit Catalonië te verwijderen na het geweld dat ze zondag gehanteerd hadden, maar Madrid kondigde aan dat ze zeker nog tot 11 oktober zouden blijven.

Daarop zetten 2 hoteleigenaars 200 Guardia Civils en Policia Nationals uit hun hotels, o.a. omwille van protest van bewoners die kwamen betogen tegen deze geweldenaars, die tenslotte 960 mensen verwond hadden op zondag.

De Procureur des Konings kondigde vandaag ook aan dat er geen onderzoek zal geopend worden naar het gewelddadige gedrag van de Spaanse Politie.
Daarentegen zal er wél een onderzoek geopend worden naar de discriminatie tegen de Politie in deze 2 hotels. Twee maten en twee gewichten.

Vol ongeloof hoorde ik een Partido Popular politicus op TV de Catalanen “fascisten” noemde.

De Koning hield vanavond een speech waarin hij letterlijk de woorden van Mariano Rajoy voorlas, en de Catalanen over de hele lijn veroordeelde, en hulp (lees : het leger ) beloofde aan de Spanjaarden in Catalonië en degenen die geen onafhankelijkheid wensen.

De koning had het niet over het geweld van de politie of over de meer dan 900 gewonden.
Deze koning is geen koning van alle Spanjaarden.
Hij verenigt de mensen niet en is zelfs niet in staat om te luisteren naar de verzuchtingen van 16% van zijn bevolking.

Want waarom zijn de Catalanen zo kwaad? Nadat ze in 2006 verregaande autonomie kregen, nam de Partido Popular deze weer af in 2010.
2 jaar geleden tastten ze ook de autonomie op het gebied van onderwijs aan, door te bepalen dat 1 Spaanse student in de klas kon eisen dat een groot deel van de lessen in het Spaans gegeven werden maar dus moesten de andere 29 andere Catalaanse studenten ook les in het Spaans volgen.
Deze 29 studenten mogen dus wel gediscrimineerd worden.

Vele wetten die het Catalaanse Parlement stemt, worden geannuleerd door de Spanjaarden. Sommige wetten die in de ene autonomie wel mogen, worden aan Catalonië geweigerd. Er is een enorm verschil tussen de mentaliteit in Catalonië en in de rest van Spanje.
De Catalanen zijn altijd in de minderheid in het Spaanse Parlement: PP, PSOE en Ciutadans samen hebben 250 van de 350 afgevaardigden.
De Catalanen hebben er 8 van PDcat en 9 van ERC, samen 17 afgevaardigden. Het is simpelweg onmogelijk om enige verandering op een democratische manier door te duwen. De Catalanen hebben dus niets te zeggen en kunnen de grondwet nooit veranderen, ze kunnen dus nooit hun afgepakte autonomie terug stemmen.

De disinformatie van de officiële Spaanse media is enorm: op de Spaanse TV zijn er geen beelden getoond van het geweld van de politie, en het weinige nieuws was sterk gekleurd door een tunnelvisie. Vandaag eisten de Spaanse journalisten van TVE samen het ontslag van de directeur van informatie, omdat die het nieuws uit Catalonië had doodgezwegen en verdraaid.

Andere ultrarechtse media vermelden het ‘mirakel van Palol de Revardit’, toevallig het dorpje waar ik als getuige aanwezig was: een dorpje met 300 inwoners, maar met meer dan 1.000 stemmen. Ze vergaten erbij te vermelden dat de mensen dankzij een wet in andere stembureaus mochten gaan stemmen wanneer hun stembureau door de politie gesloten was. Er waren online lijsten van alle stemgerechtigden in elk bureau, zodat elk bureau iedereen kon ontvangen. Online duidde men aan wie er al gestemd had, en dit systeem werkte.

Rechtse media zoals ABC, de krant van de Partido Popular, beschuldigen de Mossos d’Esquadra ervan om hun taak niet vervuld te hebben, nl. de stembureaus te sluiten.

Op enkele plaatsen hebben de Mossos en de brandweermannen de bevolking beschermd door zich tussen de mensen en de stootroepen te zetten. Ze worden dan ook door de Catalanen als helden toegejuicht.

De betogingen van vandaag zijn wonderbaarlijk genoeg zonder een slag of stoot verlopen. Mensen staken hun armen omhoog in een gevaar van geweldloosheid en applaudisseerden voor het gebouw van de Generalitat in Girona. Catalanen omhelsden mensen met Spaanse vlaggen die meebetoogden tegen het geweld maar die tegen onafhankelijkheid zijn.
In België zouden er al auto’s in brand gestoken zijn, tegenbetogers zouden al de confrontatie gezocht hebben, en de toestand zou al geëscaleerd zijn.
Niet hier. “Som gent de Pau” oftewel: “Wij zijn vredevolle mensen.”

De hypocrisie en het machismo van de Spanjaarden maakt mij enorm triestig en kwaad. Dit is een aanslag van Spanje op Catalonië, dat Catalonië als hun kolonie beschouwt.
Morgen zal Carles Puigdemont, die al 19 keer tevergeefs een dialoog gevraagd heeft aan eerste minister Mariano Rajoy, de onafhankelijkheid uitroepen in het Catalaanse Parlement. Daarna roept de Spaanse regering artikel 155 van de grondwet in, waarmee ze de autonomie van Catalonië de facto afnemen.
Daarna valt het leger hier binnen, om de “democratische bevolking die geen onafhankelijkheid wil” en de Spaanse Politie te komen ‘beschermen’ en om Puigdemont en de Catalaanse ministers te komen arresteren en Catalonië te bezetten.
We are all Catalans.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur