Maandag 4 december
Vandaag vertrokken we uit ons hotel in Cabanas de Tavira na 8 nachten, zonder nieuws van de garage in Faro.
Eenmaal in de garage aangekomen, heerst er enige zenuwachtigheid bij het personeel. De man van Jaguar vertelt ons dat het wisselstuk al vorige donderdag is aangekomen, maar schuift de fout door naar de man die de stukken besteld heeft. Deze schuift de schuld door naar het meisje dat afspraken maakt.
Ok, dus de koplamp is er. Kan die dan ook direct geïnstalleerd worden?
Helaas niet, men kan er pas volgende week maandag aan beginnen.
We nemen dus de lamp in de doos maar mee op de achterbank, vermits we er ook voor betaald hebben. We zullen dan maar exclusief bij daglicht rijden, dus tot 17 uur.

Doel van de dag: Evora, de hoofdstad van de Alentejo. Onderweg zien we een prachtig glooiend landschap met olijfbomen, runderen, en witte hoeves. Rond de middag stoppen we voor een lunch in een wegrestaurant. Migas met varkenswangen en gestoofd lamsvlees, met een geweldige salade. In de Alentejo kan men echt wel koken.
Ook de wijnen behoren tot de top. De meeste wijnen uit de Alentejo worden uitgevoerd naar Brasilië, Angola en China.
In Evora aangekomen, gaan we de stad in langs de hoofdweg, die ook de winkelstraat is.
We zien een stadje met witte huizen, arcades, oude omwallingen en veel winkels. Net voor sluitingstijd vinden we het promotiebureau van de Alentejaanse wijnen, waar we een kaart krijgen met de wijnbouwers, uitleg bij de gebruikte druiven, en enkele wijnen proeven zoals de biologische Courelas da Torre Tinto (Aragonez, Trincadeira en Alicante Bouschet) en een witte Vidigueira (monocépage Antao Vaz). Daarna duiken we een wijnbar in en proeven enkele wijnen, met tapas. Ik drink een glas Caladessa van Herdade da Calada (Tinta Caiada, Touriga Nacional en Alfrocheiro, 9 m oude Franse eik). Elegant.
Armand is blij met een glas Vinha do Mouro (Trincadeira, Aragonez, Alicante Bouschet en Cabernet Sauvignon).

Dinsdag 5 december
De volgend ochtend ziet alles er veel interessanter uit in het zonnige licht. We wandelen langs het ziekenhuis en een van de vele kerken en spotten een nest met 2 ooievaars die aan het klepperen zijn. We bekijken de Templo Romano die helemaal ingepakt is voor renovatie, passeren langs de indrukwekkende Sé en bezoeken de Romeinse baden in het stadhuis.
In de rua 5 de Outubre, een toeristische straat met winkeltjes, zien we ook een wijnbouwer: Ervideira, waar we binnengaan om enkele wijnen te proeven: Vinha d’Ervideira Spumante, een schuimwijn méthode champenoise gemaakt met een blend van de typische witte druif van de Alentejo: de Antao Vaz (exotische fruit, vol, gestructureerd) en de Arinto, die frisheid brengt. Dan volgen 2 witte wijnen: de instapwijn en Conde d’ Ervideira Reserva Branco, een volle wijn, monocépage Antao Vaz die houtgelagerd is op nieuw Hongaars hout. Deze witte wijn die de gouden prijs behaalde op de Mundus Vini wedstrijd, zou goed gaan bij vis met een sausje of wit vlees. Tenslotte proef ik nog de rode Conde d’Ervideira op nieuwe Franse eik gelagerde wijn. Isabelle, het promomeisje, vertelt ons er alles over en geeft ons tips voor restaurants.
Na een lekkere lunch genieten we van de zon op de Praça do Giraldo, het hart van de stad, en daarna bezoeken we de universiteit, die in het vroegere Jezuïetencollege is gevestigd. Rond een binnenhof zien we overal groepjes studenten die een rookpauze hebben en naast hun aula staan. Alle richtingen, behalve de exacte wetenschappen, zijn hier vertegenwoordigd. We kijken in enkele aula’s die open zijn en waar geen lessen doorgaan. Op de 1ste verdieping ligt de prachtige oude bibliotheek, met mooie plafondschilderijen.
’s Avonds gaan we naar de enotheek van Cartuxa, de bekendste wijnbouwer in Evora.
Daar proberen we een witte wijn met inktvis en champignons en een rode biowijn (EA) bij 2 stoofgerechtjes.
Tot slot spoelen we een lokaal kaasje weg met een glas Cartuxa Colheita Tinto 2014, een schitterende wijn.

Woensdag 6 december
De volgende ochtend vertrekken we naar Marvao, een middeleeuws vestingdorp dat destijds de Spaanse grens bewaakte. Het dorp ligt op een van de toppen van de Serra de Sao Mamede.
Na al dat lekkere eten van de voorbije dagen, hebben we voor ’ s middags genoeg aan een kleinigheid. Na enige twijfel, besluiten we om toch maar door de smalle tweerichtingsstraatjes naar onze pousada te rijden. We moeten een paar keer voorrang verlenen, maar geraken uiteindelijk tot bijna voor de deur. De kamer is smaakvol ingericht. We hebben echter geen tijd te verliezen, zolang de zon schijnt moeten we naar buiten om het dorpje te verkennen en van de prachtige vergezichten te genieten.
Na een bezoek aan het lokale museum van Marvao, waar we informatie krijgen over de geschiedenis van het dorp vanaf de prehistorie gaan we via een prachtige tuin naar het kasteel, dat door koning Dinis einde 13de eeuw werd gebouwd. Boven een reeks muren ligt een vierkante donjon. Na de eerste toegangspoort ligt een waterreservoir, dat genoeg water kon bevatten om 6 maanden te overleven tijdens een belegering. Dit stond nu echter leeg, een symptoom van het acute waterprobleem in heel Portugal. Op de muren en torens met kantelen en uitkijktorentjes krijg je het ene na het andere verbluffende panorama op de Spaanse Sierra’s (oosten), de bergketen Serra de Sao Mamede (westen), en de Serra do Estrela (noorden). Helaas hebben we geen arend of gier gezien. De papegaai in bar “O Castelo” was ook OK.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur