Albania 🇦🇱

Na een heerlijke nachtrust maakten we met Basil en een bang hartje een wandeling in het park. De verleiding was groot een grote behoefte te doen bij de ‘Boerman’ maar die lag gelukkig nog zijn roes uit te slapen.

De dag startte met een bezoek (‘t verplicht nummertje) aan de ‘mos fabriek’ en onze vrienden aldaar. Na korte beleefdheden toonden we onze net nieuwe productiehallen in het platteland waar tot onze grote verbazing de helft zonder ons medeweten en met de beste bedoelingen afgebroken bleek. Albanië, geen verdere uitleg hierover, niet aan te beginnen. Na de ‘werkzaamheden’ bezochten we het dorpscentrum. De eerste stop was de bazaar, Tregu, de lokale souks op zoek naar een Albanese vlag als sjaaltje voor Basil.

Op ‘Het hoekje’ dronken we een koffie en aanschouwden we het dorpsleven, de passanten, de lieve kleine hond van ons ghetto en de bedelende zigeuners, het hanengevecht tussen de (drie)dubbel parkeerders en de parkeerwachters… de setting was meteen compleet. We deden de brood-nodige inkopen en maakten een lekkere lunch. Doel was die op de rooftop te nuttigen waar de heren een buitensalon bouwden maar de wind was zo fel dat de basilicum blaadjes van de tomaat-mozzarella vlogen.

Naar het strand dan maar, kennismaken met het echte ongerepte landschap van Albanië.
Onder de kliffen van Bardhor en aan het meertje, in een baai die niet met woorden te beschrijven valt en met de veelvoorkomende naam ‘white beach’. De foto’s spreken voor zich. We parkeerden de wagen op het strand zelf en namen een kamp in beslag. Daarna sprongen we de zee in, en tot grote verbazing deed Basil hetzelfde. Hij dartelde over de golven tot er een slok zeewater te veel naar binnen ging. Rollebollen in het zand dan maar en op onze nette handdoeken gaan liggen en alles uitschudden. Erwin was inmiddels met een ‘beach clean up’ gestart en na een klein half uurtje was rondom ons alles proper en netjes. Na een tweede verfrissende duik en lui lekkeren gingen we naar de enige bar op het strand ga voor een aperitiefje. Armand is zoals u weet geheelonthouder maar kreeg het toch behoorlijk moeilijk om te onthouden wat hij allemaal al gedronken had. Bij ondergaande zon reden we door de heuvels terug naar het dorp om een heerlijke maaltijd te verorberen. Het restaurant bij de oude kerk dat we wilden bezoeken bleek helaas volzet. Vanwege de stop bij het oude kerkje was de tocht echter niet voor niets. We ging vervolgens langs de kip-boer voor een sappig kip-aan-t-spit gedoe, maar daar was Basil helaas niet welkom… derde keer goede keer dan maar en een beetje later zaten we opnieuw te genieten bij onze buur Goni in de taverne. Deze keer geraakten we thuis zonder zorgen.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur