Lagos
’s Morgens beslisten we eerst de toeristische bezienswaardigheden in Lagos te bezoeken die gisteren (maandag) gesloten waren, met als eerste stop de Mercado de Escravos. Het is hier dat vanaf 1441 de eerste slaven in Europa verkocht werden die meegebracht waren van expedities naar Afrika. Wat we hier zagen waren getuigenissen van die eerste markt, originele manuscripten waarin een slaaf een vrije man werd, hand- en voetboeien, cijfers.
De Igreja Santo Antonio, die uit de 18de eeuw stamt, is een prachtige kerk waar je minutenlang de azulejo’s maar vooral het vergulde houtwerk kan bewonderen.
Vermits de kerk gewijd is aan de Heilige Antonius, de Portugese heilige bij uitstek, hangen er ook 8 panelen met de wonderen die deze verricht heeft. Helaas was het strikt verboden om ook maar één foto te maken in de kerk.
In het Forte Ponta da Bandeira, een 17de eeuwse vesting aan zee valt er, behalve de 4 muren en een kapel met azulejo’s, weinig te bespeuren, behalve een tijdelijke tentoonstelling van 2 lokale fotografen. Je hebt er wel een prachtig uitzicht over de stad. Het fort werd opgericht om de stad te beschermen tegen Francis Drake en zijn piraten.

Sagres
Nadat we onze eerder gemiste attracties bezocht hadden in Lagos, reden we naar het westen, naar het einde der aarde in Sagres. Deze plaats was vroeger onder de Romeinen een heilige plaats.
In dit finis terrae richtte hendrik de Zeevaarder de zeevaartschool op in de 15de eeuw. In het Ponta de Sagres bezochten we het fort waar de vroegere zeevaartschool en het huis van de infant zich hadden bevonden, voor ze in 1587 door Francis Drake en zijn piraten verwoest waren.
Zowel het fort als de Igreja da Graça waren door de aardbeving in 1755 zwaar beschadigd.
In 1797 werd de Spaanse vloot voor het fort nog verslagen door Nelson en Jervis.
In de verte zie je de Cabo de Sao Vicente, de kaap op het zuidwestpunt van Europa, die 75 m hoog boven de oceaan uittorent. De legende gaat dat het schip met het lichaam van de heilige Vicentius in de 4de eeuw hier was gestrand, en gedurende eeuwen bewaakt werd door 2 raven tot het in 1173 naar Lissabon gebracht werd. Sinds de 15de eeuw is de Cabo de Sao Vicente een belangrijk oriëntatiepunt voor zeevaarders met de krachtigste vuurtoren die je tot 95 km ver op zee kan zien.
Verder wordt er aan de stranden rond Sagres veel gesurft, en zijn er in het dorp surfscholen te vinden en enkele restaurantjes. Ook de vissershaven is de moeite om te bezoeken, met een visrestaurant boven de visveiling. Verser kan je de vis niet eten!
In het restaurant werkt een gepensioneerd koppel Brusselse Belgen, die hier al 10 jaar wonen maar nog part-time werken om contact te houden met de mensen en iets bij te verdienen.

22 november

De Algarve heeft ook in het binnenland interessante plaatsen, en dus reden we naar Silves, een van de grootste stadjes in de buurt. Op weg hiernaartoe passeerden we Lagoa, dat aan een lagune ligt van de Boina-rivier. Terwijl we via een brug over de moerassen en slibben reden, zagen we alweer een ooievaar en verschillende flamingo’s, ditmaal van dichterbij. Helaas konden we niet stoppen voor een foto.
In Silves reden we naar de oude binnenstad, naar het Castelo. Silves was ooit de Moorse hoofdstad van de Algarve. Alleen het Castelo herinnert nog aan die periode. Dit is het grootste en mooiste kasteel dat we al bezocht hebben. Bij opgravingen vond men de ruïnes terug van een Moorse woning. Je krijgt alweer een prachtig uitzicht op de stad en de omgeving. Zo zie je boomgaarden vol appelsienen. Sines is dé stad van de sinaasappels. Eind november is er zelfs een festival om de oogst te vieren. Ook perziken en amandelen worden hier gekweekt. Terwijl we naar het kasteel wandelen, vliegt er nog een ooievaar een paar keer over ons. Ojé, als daar maar geen gevolgen van komen!
En qua vogels is het nog niet gedaan voor de dag: er zitten 5 haviken in het kasteel, met een temmer. Deze laatste loopt verkleed als Moor rond en laat telkens een andere havik enkele vliegkunstjes uitvoeren. Zo laat hij de havik naar een punt vliegen, gaat dan snel achter een bewonderaar staan, en roept de havik dan terug naar zijn arm. Het dier vliegt dan rakelings over je hoofd. Geweldig!
De binnenplaats van het kasteel is gewoon prachtig, met bloeiende rozenstruiken, citroenbomen, fonteintjes, een modern paviljoen waar je iets kan drinken.
Ook te bezoeken was een tentoonstelling over de Iberische lynx, die met uitsterven bedreigd was en via een opvanghuis nu gekweekt wordt om dan vooral in Spanje losgelaten te worden, omdat de habitat van dit prachtige dier hier in Portugal minder goed bewaard is gebleven.
Rond het kasteel liggen ook enkele leuke bars en restaurantjes, bv. een Engels restaurant met natuurwijnen en een bar gespecialiseerd in porto en madeira. Ze hebben gelukkig ook koffie. ’s Middags eten we een prato do dia in de Bar Velha, en zowel het eten (arroz de marisco) als de rekening vallen bijzonder goed mee.
Naast het castelo ligt de oude kathedraal, de Sé. Deze is in de 13de eeuw opgetrokken uit rode zandsteen (typisch voor de streek). In de kathedraal bekeken we de verschillende kapellen, begeleid door religieuze muziek.

Carvoeira
Daarna was het tijd om in te checken in ons volgende hotel: ditmaal een resort met appartementen en huizen. Blijkbaar waren we slechts met 4 klanten, gelukkig naast elkaar: naast ons logeerden een Britse grootmoeder, moeder en baby. Ook een 6-tal katten bewoonden het domein. Nadat ik er 1 aansprak, holde die meteen enthousiast mee tot aan de deur van ons appartement. Ik nam me voor om wat kattenvoer te kopen.
’s Avonds gaf ik 2 katten een potje met lekker eten. De andere 4 heb ik nog niet gezien, maar ik hoorde van onze sympathieke buren dat ze er waren.
Helaas deed het Internet het hier niet, dus denken we niet dat we hier nog gaan verlengen.
Het zal misschien beter zijn om vrijdag naar Olhao of Tavira door te reizen.
Vrijdag gaan we ook eerst even naar Vilamoura, een jachthaven waar een Belgische kennis van Armand woont.

Geschreven door KatinkaenArmand.op.avontuur