Dag 5, Chamonix

De wekker gaat om 7 uur en ik spring uit bed. De zon staat al hoog aan de hemel, het is helder en met een bakkie koffie in de hand geniet ik van het geweldige, weidse uitzicht. Ik zal er nooit genoeg van krijgen. Vandaag gaan we naar Chamonix en met de kabelbaan naar de Aiguille du Midi.

De Aiguille du Midi is letterlijk en figuurlijk hét hoogtepunt van Chamonix. Met een hoogte van 3842 meter heb je vanaf het kleine broertje van de Mont Blanc (4809 m) een adembenemend uitzicht over de Franse, Zwitserse en Italiaanse Alpen. Aiguille betekent in het Frans naald en wanneer je deze spitsvormige berg bezoekt, begrijp je direct waarom voor deze naam gekozen is. Jaarlijks wordt de Aiguille du Midi door meer dan een half miljoen mensen bezocht.

Om 9 uur rijdt Rob de berg af richting de Col de la Forclaz. Jacques mag van het uitzicht genieten, want Rob vindt het ook leuk om in de bergen te rijden. Onderweg genieten we van de besneeuwde toppen die we rondom zien. De weg slingert langs reusachtige massieve rotsen, groene sappige weidevelden met diverse soorten wilde bloemen en lieflijke dorpjes. Er ligt heel veel sneeuw op de toppen, omdat de maand mei erg nat is geweest en de sneeuwgrens op 1500 meter lag. Vervelend voor de bewoners, maar voor ons een cadeautje, want we komen voor die mooie uitzichten. Om 11 uur parkeren we de auto vlakbij de kabelbaan naar de Aiguille.

Het lijkt niet druk en Jacques gaat in het rijtje voor de kassa staan, Joke en ik gaan vast in de rij voor de kabelbaan staan. Haha, wat een vergissing! Jacques komt met de kaartjes en wat blijkt…. We hebben tickets voor 15.10 uur, het is vreselijk druk. Per dag gaan 3000 mensen naar boven en de Chinezen zijn blijkbaar ook weer op reis, want er staan hele, grote groepen te wachten en die hebben waarschijnlijk van tevoren gereserveerd. We lopen Chamonix in en bekijken de mooie gevels en de chique winkels. Het is warm en we besluiten om op een terrasje de tijd uit te zitten tot 3 uur onder het genot van een drankje en flammenkuchen.

Eindelijk is het tijd en we wachten, onder een heerlijk zonnetje, in de rij op ons nummertje en hopen dat de wind de wolken nog even bij de toppen weghoudt. Het is vreselijk druk en we schuifelen heel langzaam richting de cabine. In de cabine worden we gemaand om in te schuiven en zitten als 60 haringen in een ton.

De kabelbaan naar de top van de Aiguille du Midi bestaat uit twee trajecten. Vanuit het centrum van Chamonix (1035 m) gaan we eerst naar het Plan de l'Aiguille (2317m). De tweede lift zweeft over de Les Pélerins gletsjer en zet ons af op de noordflank van de Aiguille du Midi (3778 m). Via een voetbrug is het liftstation verbonden met de centrale piek. Met een lift die dwars door de rotsen gaat, gaan we nóg eens 42 meter omhoog om het uitzichtsplatform op een hoogte van 3842 meter te bereiken.

Het uitzicht is fenomenaal!! De helder wit besneeuwde toppen glinsteren in de zon en de ohhh’s en ahhhh’s zijn niet van de lucht. Er ligt gigantisch veel sneeuw op de toppen en doordat het helder is, zien we de grillig gevormde toppen van de Italiaanse alpen in de verte schitteren.
Het is fascinerend om te zien hoe bergbeklimmers bezig zijn met het beklimmen van de Aiguille du Midi en bij de top van de Mont Blanc zien we ook kleine poppetjes omhoog kruipen. De zon schijnt, maar er staat een stevig briesje en het is -2 graden. Na het genieten van het uitzicht en het nemen van foto’s besluiten we terug te gaan. Ook nu staan we lange tijd in de rij om weer geplet te worden in de cabine en het is 6 uur als we opgelucht de parkeerplaats oplopen. De terugreis gaat voorspoedig en we zijn het er allemaal mee eens dat het een dag met een gouden randje is geweest.

Geschreven door Broedersopreis