Vandaag gaan we naar de Plitvice meren. Jolanda en Rene willen het graag zien na onze enthousiaste verhalen van 8 jaar geleden. Het heeft op ons toen ook veel indruk gemaakt en we vinden het leuk om het nogmaals terug te zien. De ingang is op 7 kilometer van de camping, dus we zijn er snel. Het is redelijk druk, maar niet zo druk als 8 jaar geleden. We liepen toen in file over de steigers en dat is gelukkig nu niet zo erg. De watervallen en meren maken nog steeds indruk op ons en we komen ogen en oren te kort. Overal komt water uit de rotswanden en eindigt in groen blauwe heldere meertjes vol met grote en kleine forel. Het water is zo helder dat je alles op de bodem goed kunt bekijken. Bemoste omgevallen bomen en alle soorten wier trekken onze aandacht.

"De totale oppervlakte van dit nationale park is maar liefst 266 vierkante kilometer. De Plitvice meren bestaat uit 16 meren die onderverdeeld zijn in de bovenmeren (Gornja) en de beneden meren (Donja). De meren zijn tot wel 46 meter diep en 470 meter lang. Daarnaast zijn er in het park meer dan 90 watervallen te vinden. De hoogste waterval is 78 meter hoog en is een populaire trouwlocatie. Naast water bestaat het park voor een groot deel uit hoge bossen. Je vindt hier sparren van meer dan 50 meter hoog en met een doorsnede van bijna 1,5 meter. In de bossen leven onder andere herten, wilde zwijnen, wolven, beren, dassen en lynxen. Ook vind je in het park meer dan 140 soorten vogels en 30% van alle vlinders in Kroatië".

Na ongeveer 4 kilometer komen we bij een groot meer aan en drinken even iets. Vanaf deze plek kan je met een boot naar de andere kant en de wandeling vervolgen. Het is een leuk boottochtje.
Tijdens het wandelen over de steigers gaat Indi in de tas, want de houten balken wijken en zijn ongelijk zodat ze klem kan komen te zitten met haar pootjes. Ze vindt het prima en zodra het pad vaste grond heeft, laten we haar los lopen. Als we over een smal pad langs een afgrond lopen, ruikt Indi iets lekkers en er valt iets naar beneden. Ze rent er tot onze grote schrik achteraan en kan niet meer stoppen. We schreeuwen het uit en ze kan gelukkig vlak voor het water stoppen. Inmiddels is ze zeker 20 meter naar beneden gegleden. We roepen haar en die kleine donder heeft gelukkig de kracht om tegen de steile wand te klimmen en het laatste stukje kan ik haar pakken met behulp van Jacques. Enorm geschrokken lijnen we haar meteen aan en mag ze niet meer los. Ze is zich van geen kwaad bewust, maar wij staan te trillen op onze benen. Na nogmaals 4 kilometer komen we bij het eindpunt waar we eerst een ijsje eten. We hebben het warm en hebben de kilometertjes in onze benen zitten. Vanaf dit punt gaan we met een busje met wagonnetjes naar het beginpunt terug. Het was weer een mooie dag met wonderschone natuur. Als we bij de auto zijn, hebben we bijna 11 kilometer gelopen en is het genoeg. Op de camping drinken we nog een biertje en gaan Jo en ik afrekenen bij de receptie. We willen de overgebleven kuna's kwijt, want we gaan morgen naar Oostenrijk en gaan weer over op de euro's. De euro is erg makkelijk, maar het omrekenen heeft ook zijn charme. Het koelt snel af en we ruimen de boel op en gaan op tijd naar bed. Morgen is het weer een lange reisdag.

Geschreven door Broedersopreis