Dag 23, reisdag

Om 10 uur vertrekken we met gierende bandjes van de camping in Laerdalsoyri. We hebben weer slecht geslapen door het vele verkeer dat de hele nacht doorgaat. Soms is het stil maar je merkt het, zodra de ferry (vaart 24/7) is gearriveerd in Sogndal, want dan komt er een hele rits auto’s en denderende vrachtwagens voorbij. Het is slechts 137 kilometer naar de Fagernes Camping en we zijn benieuwd waar we weer terecht komen. Opeens roept Jacques dat hij iets langs de kant van de weg ziet en ja hoor…. 3 rendieren lopen voor de auto over de weg naar de berm aan de andere kant. Direct stoppen we om te kijken en foto’s te maken. We zijn helemaal opgewonden en hoewel we al dagen naar de dieren uitkijken, hadden we ze niet langs de snelweg verwacht. Om 13.00 uur komen we aan op de camping, zetten de boel neer en drinken een bakkie in het zonnetje. Wat een rust hier en hoewel de camping behoorlijk groot is, zijn de plekken comfortabel, strak georganiseerd, en in het bezit van een gigantisch mooi, nieuw toiletgebouw met supergrote, luxe badkamers die we thuis niet eens hebben. We voelen ons hier op ons gemak en omdat het gaat regenen, rijden we even naar het dorp om boodschappen te doen in een groot, overdekt winkelcentrum. We snuffelen wat rond, gaan naar de supermarkt en komen tot onze grote vreugde weer terecht bij de doe het zelf zaak Biltema! Gijs had spijt dat hij de vorige keer niet een mooi setje schroevendraaiers had gekocht, dus koopt er nu meteen 2! Jacques kan het ook niet laten en koopt het ook. We zijn moe en gaan vanavond vroeg naar bed in de hoop rustig te kunnen slapen.

Dag 24, rendieren spotten

Ik heb een tip gekregen dat er rendieren lopen in het nationaal park Jotunheimen bij het meer van Gjende en dat is op ongeveer 70 kilometer rijden van de camping. We gaan vroeg op pad en zijn vol verwachting wat gaat komen. De vakantie is niet geslaagd als we geen diertjes hebben gezien, dus hopen dat we een aantal rendieren tegen komen. De rit is fantastisch mooi en het landschap is hier weer totaal anders dan in het vorige gebied. Het is een ruwe hoogvlakte met besneeuwde toppen op de achtergrond en diepblauwe meren tussen de verschillende dalen. We wanen ons in Canada als we over een lange, rechte, heuvelachtige weg rijden en ver vooruit kunnen kijken. Bij de afslag naar het meer is een parkeerplaats en het staat helemaal vol. Er is waarschijnlijk een of ander evenement, want het is gigantisch druk en de rendieren kunnen we dus wel vergeten!

We geven het niet op en trekken nog verder het natuurgebied in en zitten inmiddels al op 100 km. Ja stop!! Ik zie in mijn ooghoeken een grazend rendier staan aan de kant van de weg bij een camping. Jacques rijdt achteruit en ja hoor, hij staat op zijn gemak te eten en loopt rustig verder. We parkeren op een parkeerplaats en zien het dier over de weg onze kant oplopen. Een auto stopt en het rendier vertrekt geen spier, krabt even in zijn nek en loopt weer verder. Haha we liggen in een deuk en zijn natuurlijk in extase dat we er 1 zien en zo dichtbij! Hij is helemaal alleen, is aan het verharen naar zomervacht en lijkt vrij oud. Normaal gesproken leven de rendieren in kuddes en we fantaseren dat het een verstoten, demente, oude Rudolph is die in zijn nadagen leeft. Na een tijdje van Rudi te hebben genoten, rijden we verder in de hoop nog meer te zien en turen, turen en turen de vlaktes af en tussen de bomen door. Jacques vindt het genoeg, wisselt met Gijs en we keren om. Opeens ziet Jacques bij een huis een rendier staan, we keren meteen om en rijden de oprit naar het huis in. Ja hoor, daar staat een gigantisch rendier met groot gewei te grazen. Wat geweldig weer!

We zijn tevreden en rijden over Rv51 weer richting de camping totdat Jacques opeens roept, kijk daar….!! Een hele kudde rendieren inclusief kalveren graast op de hoogvlakte vlak langs de weg, Gijs keert een kilometer verderop en aan de rand van de vlakte parkeren we de auto. We zijn helemaal opgewonden en blij, filmen, maken foto’s en kijken rustig naar de bijzondere, in het wild levende dieren. De twee mannetjes houden ons in de gaten en de vrouwtjes met kalfjes maken een omtrekkende beweging en weg zijn ze. Wat een topdag en missie voor 100% geslaagd! Na een stukje rijden, zien we een houten hutje met geweien te koop en we moeten natuurlijk even kijken. Het ligt op de top van de vlakte en we waaien uit ons hemd als we het hutje inlopen. Een vriendelijke Sami begroet ons en terwijl het hutje kraakt en piept onder de aanhoudende wind, snuffelen we even rond. Jo en Gijs kopen een rendiergewei voor onder het afdak in de tuin en hup we gaan weer verder. Onze dag kan niet meer kapot en als we om 4 uur op de camping aankomen, zijn we zeer voldaan en tevreden. De missie van vandaag is geslaagd!

Het rendier is een zoogdier dat tot de familie van de herten behoort. In Noord-Amerika wordt het dier ook ‘caribou’ genoemd, en daardoor kennen wij het ook wel onder de naam ‘kariboe’.

Rendieren zijn de enige hertachtigen waarbij ook bij het vrouwtje een gewei groeit. Tijdens het groeien van het gewei wordt het gewei bedekt door een zachte laag van een soort fluweel. Als het gewei is uitgegroeid, valt deze fluwelen laag eraf of wordt hij door het rendier afgeschuurd.
Het rendier is een sociaal dier dat zeer grote kuddes kan vormen. Rendieren eten vooral korstmos, dat gevormd wordt door samenleving of symbiose van een schimmel en algen. Als de toendra bedekt is met sneeuw en ijs, weten de dieren dit met hun hoeven te verwijderen om zo dit diepgevroren voedsel te bereiken. Rendieren hebben gespleten hoeven die zich aanpassen aan de seizoenen. In de zomer, als de toendra zacht en vochtig is, worden de ‘kussentjes’ onder de hoeven sponzig, zodat de dieren goed grip hebben op de ondergrond. In de winter slinken de ‘kussentjes’ en dat maakt dat de rand van de hoef bloot komt te liggen. Die rand zorgt ervoor dat ze stevig grip hebben op ijs en sneeuw, waardoor ze niet uitglijden. Ze gebruiken hun hoeven in de winter ook om door de sneeuw heen te graven naar korstmos, hun favoriete maaltje. De soort korstmos die ze eten, heet ‘echt rendiermos’, doordat het een belangrijke voedingsbron is voor rendieren.

Waar het bosrendier veelal het hele jaar door in hetzelfde gebied leeft, migreert het toendrarendier. Dit gaat soms om lange afstanden tot wel 5000 km. Een rendier kan zo’n 19 tot 55 km per dag reizen tijdens de migratie. Tijdens de migratie in de lente komen vaak meerdere kuddes samen en ontstaan soms groepen van 50.000 tot zelfs 500.000 dieren. In de herfst zijn de migrerende groepen vaak juist kleiner.

Tijdens de migratie schrikken rendieren er niet voor terug om stukken te zwemmen. Komen ze onderweg een meer of een brede rivier tegen, dan steken ze gerust over. Ze zijn uitstekende zwemmers en zwemmen normaal gesproken zo’n 6,5 km per uur.

De voornaamste vijand van het rendier is de wolf.
In mei of juni wordt na een draagtijd van 210 tot 240 dagen één kalf geboren.

Geschreven door Broedersopreis