Het is stralend weer als we opstaan en daar zijn we heel blij mee, want we gaan de bergen in om een wandeling te maken. We rijden naar het uitzichtpunt Stegastein via een kronkelige weg met haarspeldbochten. Het is af en toe zo smal dat we moeten uitwijken en in een inhammetje moeten wachten tot de tegenligger voorbij is. De schapen en lammetjes lopen langs de weg te grazen en Jacques rijdt ons heel soepel en rustig naar boven. Alsof hij nooit anders gedaan heeft….. 😛
Op het uitzichtpunt is het heel erg druk en ik vraag aan een gids van een busje waar we moeten zijn voor de wandeling die de camping eigenaar ons heeft aanbevolen. We moeten nog een stukje doorrijden en aan de linkerkant de auto parkeren en daar zien we vanzelf waar de wandeling begint. Hij zegt dat het een pittige wandeling is, maar als ik zeg dat we de Preikestolen hebben gelopen, lacht hij en zegt dat dit dan geen probleem hoeft te zijn. Zo gezegd en gedaan en we beginnen met goede moed aan de wandeling. Onderweg zien we, na een eerste mislukte eerste poging, een paraglider de lucht in gaan en hij slaakt een vreugdekreet als hij in de lucht hangt.

Het begin van de wandeling is goed te doen, maar al snel wordt het steiler en steiler en smaller en moeten we klauteren en klimmen over de rotsen en keien. Op sommige plekken heb je aan de ene kant alleen maar de afgrond en is het pad wel heel smal en moet je flinke stappen omhoog nemen. Jacques loopt tot dan toe goed mee, maar de hoogtevrees krijgt de overhand en hij haakt af, wat heel begrijpelijk is. Gijs, Jo en ik lopen verder en komen op een soort plateau waar we weer een beetje op adem komen. We genieten enorm van het fantastische uitzicht en zeggen tegen elkaar dat we hiervoor naar Noorwegen zijn gekomen. Het fjord is immens groot en mooi blauw met de enorme hoge rotswanden aan de kanten.
De rotswanden aan het fjord zijn 900 meter hoog en er zit ook nog eens 900 meter onder water, wat gigantisch diep!

Daarna begint het pad weer steil en smal te worden, totdat we vlak bij de top zijn. Het wordt nu toch wel heel smal met een diepe afgrond en heel erg ongelijk en Jo en ik haken af. De benen zijn moe en wiebelig en we zijn onzeker of we het redden. Veiligheid voor alles dus we gaan terug. Gijs had wel verder gewild, maar gaat met ons mee terug. De terugweg gaat boven verwachting beter dan we verwacht hadden en met behulp van Gijs komen we bijna heelhuids beneden. Onderweg genieten we van het geweldige uitzicht en dan gaat het bijna mis. Ik struikel over een rots of glij uit en kan mijn evenwicht niet meer houden en ga onderuit. Gelukkig heb ik het benul om mijn geopereerde hand te ontzien en maak via mijn schouder een koprol over de rotsen. Het is hier vrij breed en ik kom zonder kleerscheuren overeind. Pff dat is even schrikken en we zijn blij dat het hier gebeurt en niet boven op het smalle paadje. Eind goed, al goed. Na 3 uur lopen zijn we weer bij de parkeerplaats en Jacques is blij ons weer veilig terug te zien. Op de camping zitten we nog heerlijk in het zonnetje na te praten met een glaasje prik. Het was een dag met een gouden randje! Morgen gaan we weer verder naar een andere camping in een ander gebied.

Geschreven door Broedersopreis