Vanochtend doen we rustig aan na de vermoeiende dag van gisteren. Na de lunch rijden we naar de skilift in Loen welke ons naar 1050 meter hoogte brengt. Binnen 5 minuten zijn we boven en 220 euro (4 personen) armer. Het uitzicht maakt echter alles goed en het zeker waard. We kijken over het hele dal, inclusief de camping waar we staan, het Jostedalsbreen nationale park en het Nordfjord. In Olden ligt een groot cruiseschip voor anker en op de parkeerplaats staan een paar bussen geparkeerd.

Boven is het echter rustig en vinden we de mensen niet meer terug. Het is schitterend weer en de vesten kunnen in de rugzak want het is heerlijk warm. De hele vlakte ligt nog vol met meters sneeuw en het uitgezette pad is maar op enkele punten zichtbaar. Toch nemen we de gok om naar boven te lopen en volgen gewoon de voetstappen in de sneeuw. Af en toe zakt één van ons met een been diep in de sneeuw en natuurlijk is dat een reden om hard te lachen. We zijn uitgelaten en lijken wel klein kinderen die voor het eerst sneeuw zien. Het gevoel is onbeschrijfelijk zoals we hier zo hoog in de bergen lopen en een wonderbaarlijk mooi uitzicht ervaren en voelen ons gezegend. Tot een bepaalde hoogte loopt Jacques goed mee, maar moet dan toch afhaken omdat hij het benauwd krijgt van de ijle lucht. Wij lopen nog een stuk hoger en Jacques belooft, zittend op een rots, te wachten tot wij weer bij hem zijn. Het is wederom een prachtig stuk natuur en we lopen tot de top waar we rondom uitzicht hebben op de bergen. Woorden schieten tekort als we de uitgestrektheid van het landschap zien en zijn even stil.

Via dezelfde route lopen we terug naar Jacques en besluiten dan niet via het pad terug te lopen maar door de sneeuw de berg af te lopen en de voetstappen te volgen, want je weet nooit waar verstopte gaten onder de sneeuw zitten. Het loopt een stuk makkelijker omdat de sneeuw papperig is en je jezelf goed tegen kan houden door je hakken in de sneeuw te zetten. Het voorkomt niet dat we allemaal wel een keer onderuit gaan en de lol is groot, want opstaan gaat dan niet zo makkelijk. We komen zonder kleerscheuren en helemaal blij weer bij de kabelbaan aan. Het was een heerlijke wandeling en weer heel iets anders dan de vorige.

Naast de kabelbaan is een vertrekplaats voor paragliders. Het is een kort stuk asfalt en loopt heel steil naar beneden. Een jongeman legt zijn scherm neer, kijkt hoe de wind gaat en of er wel voldoende wind is, en begint dan heel hard te rennen. Binnen de kortste keren hangt hij in de lucht, maar het is voor een buitenstaander wel heel spannend om naar te kijken en we zijn blij dat hij het haalt. We volgen hem tot in het dal, waar een landingsplaats is. Op de camping hebben we de afgelopen dagen veel paragliders zien vliegen en het is leuk om het nu van boven af te zien.

“Paragliding, ook wel schermvliegen of parapente-vliegen genoemd, komt van het parachute springen. In tegenstelling tot een parachute die er voor zorgt dat de val afgeremd wordt, gaat het er bij paragliding juist om zolang mogelijk in de lucht te blijven, VLIEGEN dus. En het mooiste is dan om ook nog eens een reis door de lucht te maken langs bergmassieven en over valleien heen. Dat noemen we overlandvliegen.
Paragliding is de meest eenvoudige en natuurlijke vorm van vliegen. De bontgekleurde schermen die bij paragliding gebruikt worden, zijn sierlijke vleugels die langzaam en geruisloos door de lucht zweven. Het scherm bestaat slechts uit textiel en lijnen: het lichtgewicht hi-tech materiaal past moeiteloos in een rugzak, is gemakkelijk te transporteren en weegt slechts zes à zeven kilo.”

De lucht betrekt en we gaan weer naar beneden, terwijl ondertussen het cruise schip een melodie toetert bij vertrek uit de haven van Olden. Dit hebben we nog nooit gehoord, het lijkt wel een carrilon. Als we beneden zijn, zien we het schip het fjord op varen en dat blijft een geweldig mooi gezicht.
Op de camping is het tijd voor een glaasje prik en we zijn het erover eens dat het wéér een dag met een gouden randje is geweest. Jacques bakt pannenkoeken en we kunnen nog buiten in het zonnetje eten. Na de afwas betrekt de lucht en voor het eerst sinds een paar dagen hebben we een klein buitje. Het is al snel weer voorbij en het koelt in ieder geval lekker af in de caravan.

Geschreven door Broedersopreis