Dag 8, parapente!

Om half 9 zit ik buiten met een bakkie koffie en geniet van het uitzicht en de rust op de camping. Vandaag is het eindelijk zover! Ik mag de lucht in en ben ongelooflijk blij met dit mooie cadeau van Jacques, want ik wil dit al jaren erg graag. Het weer en de omstandigheden zijn prima en om half 1 rijden we richting het vertrekveld van de vele in parapente gespecialiseerde bedrijfjes. Bij de ingang staat een ambulance met zwaailichten en er ligt iemand op de
grond. Pff dat is niet zo een leuke binnenkomer, maar ik laat mij er niet door weerhouden. We zijn te vroeg maar er is genoeg te zien en ondertussen let ik vast goed op wat ik straks bij de landing moet doen. Jacques blijft met Indi beneden en vraagt of ik al zenuwachtig ben. Hij gaat voor geen goud geld mee de lucht in, hoewel zijn hoogtevrees met de jaren een stuk minder is geworden. Eindelijk is het zover en mag ik tezamen met een jonge knul, die ook voor het eerst gaat parapente, mee naar het busje, welke ons naar de Col de la Forclaz brengt. Onderweg krijgen we de instructie dat we boven het harnas moeten dragen en een klein stukje naar de top moeten lopen. Bovendien vertelt de begeleider, dat we als we aan elkaar vast zitten, moeten rennen totdat we in de lucht zweven en vooral niet eerder mogen stoppen want dan kan het niet goed gaan. Oei ik krijg nu toch wel een beetje de zenuwen en hoop dat ik tijdens het rennen niet struikel of zo. Al snel zijn we boven en dan is het zover, maar eerst moet ik van de spanning nog even plassen en gelukkig staan er toiletten. Dan gaat alles in een sneltreinvaart en voor ik het besef sta ik met het harnas om, helm op, vastgeketend aan Yannick Noah en drukt hij mij nogmaals op het hart vooral door te blijven rennen tot hij stop zegt. We staan op een supersteil stukje en ik kijk zo de afgrond in, maar ik moet mij focussen op het kasteel in het meer en vooral run, run, run... Opeens zweven we in de lucht en en voel ik mij, wat een cliché, zo vrij als een vogel. Ik zit comfortabel in een soort stoeltje en Yannick hangt iets boven mij en geeft aan wanneer ik naar links of rechts moet meebuigen en we zweven steeds hoger en hoger. Het is geweldig en ik heb het volste vertrouwen in Yannick die met een selfiestick foto’s en een video van ons en de omgeving maakt. We zweven over de toppen van bomen, langs rotswanden boven het meer van Annecy en langs het restaurant waar we gisteren hebben gezeten en naar de parapenters hebben gekeken. Nu hang ik in de lucht en ik voel mij overweldigd door het gevoel en het prachtige uitzicht op het meer en de bergen om mij heen. Voor mijn gevoel veel te snel zie ik het landingsveld en we maken nog een paar scherpe bochten, waarna we heel rustig landen in het veld. Jacques staat mij op te wachten en heeft de landing gefilmd. Het was een geweldige ervaring en ik zit nog vol adrenaline als we de foto’s en de video bekijken. Terug op de camping zie ik aan de overkant van het meer de parapenters in de lucht zweven en het is een raar idee dat ik daar een uur eerder ook in de lucht hing. De foto’s zijn op een sd kaartje gezet en die kunnen we helaas niet uploaden, dus dat moet thuis maar gebeuren, zodat ik dan nog kan nagenieten van deze geweldige ervaring. Het was een super leuke dag en we sluiten de dag af met het welbekende glaasje prik.

Geschreven door Broedersopreis