Zaterdag 2 september reisdag naar La Cambe

Het is toch niet waar!! Regen klettert op het dak als we ons gereed maken voor de korte reis van 107 kilometer naar camping Pommiers in La Cambe. De plek is veranderd in een modderpoel en omdat we niet ver hoeven te rijden, wachten we tot het droog is. Rob en Joke vertrekken eerst en we zwaaien ze uit. Bedankt voor de gezelligheid en misschien komen we elkaar nog tegen in Bretagne. Om 11 uur is het droog en rijden we met gierende banden weg. Het sanitair was top, maar verder geen camping naar ons hart.

Het rijden gaat voorspoedig tot we voor Caen in een file terecht komen. Gelukkig moeten wij ring Noord hebben en kunnen we al snel doorrijden. Langzamerhand verandert het landschap in glooiende heuvels langs vriendelijke dorpjes en komen we bij de camping aan. Het is droog en het zonnetje schijnt. De receptie is in het woonhuis en de oudere dame spreekt met trots Nederlands wat ze door jarenlange ervaring met campinggasten heeft geleerd. Het is allemaal heel gemoedelijk en we krijgen een stoffen, geruite zak mee met informatie in het Nederlands. De 20 plekken zijn giga groot en goed onderhouden en we mogen zelf uitzoeken waar we willen staan. Wat een verschil met de vorige camping! We voelen ons meteen thuis en op het gemak en besluiten hier een paar dagen te blijven.
Het sanitair is oud, gedateerd, simpel maar super schoon en daar gaat het om. Om af te wassen, vul je een emmertje met heet water bij een tap punt en dat giet je in je afwasteiltje. Geweldig!

Zondag 3 september Omaha beach

Het is strakblauw en het zonnetje doet al goed zijn best. We rijden naar Pointe du Hoc aan de kust van Normandie. Helaas mogen we het gebied niet in met de hond en dat is begrijpelijk maar super jammer want ik had veel gelezen over deze bijzondere, indrukwekkende plek.

“ Pointe du Hoc is een locatie langs de klif bij de Normandische kust. Gelegen tussen Utah en Omaha Beach in. Je hebt aan de onderzijde een klein strookje strand, niet meer dan 10 meter breed, dan heb je Pointe du Hoc, de krijtrots die 30 meter boven de zee uitsteekt. Zie foto.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Pointe du Hoc bezet door de Duitsers. Ze hadden hier diverse bunkers geplaatst en zes 155mm kanonnen geïnstalleerd. Het vormde hiermee een onderdeel van de Atlantikwall ter verdediging van de kustlijn. Doordat het tussen Utah- en Omaha Beach inlag was het een strategisch punt om in handen te komen van de geallieerden. Pointe du Hoc vormde hiermee ook een onderdeel welke veroverd moest worden tijdens D-Day. Dagen voorafgaand aan D-Day werd Point du Hoc zwaar gebombardeerd, met als resultaat dat de 155mm kanonnen verder landinwaarts werden geplaatst.
Op D-Day zelf was deze missie toevertrouwd aan de US 2nd Ranger Bataljon. Onder leiding van luitenant-kolonel James Earl Rudder, slaagde de soldaten erin om het onmogelijke te doen. Ze werden met speciale landingsvoertuigen in de buurt van de kliffen gebracht, er werden enterhaken met touwen naar boven geschoten en uiteindelijk slaagde de Rangers erin om naar boven te klimmen. Je moet je voorstellen dat de wanden glad waren en dat de Duitsers continu naar beneden schoten, een hachelijk avontuur.  

De kraters (veroorzaakt door de bominslagen) zijn vandaag de dag nog goed zichtbaar.
Eenmaal boven werd de strijd doorgezet in een krater landschap, ontstaan door de bominslagen. De strijd was nog bloederiger dan het beklimmen van de rots. Uiteindelijk na een lange strijd werden de Duitse soldaten teruggedrongen.
Totaal lieten 135 Rangers het leven”

We rijden verder naar Omaha Beach en zien meteen de sculptures Les Braves in het opkomende water staan. De beelden staan voor Vrijheid, Hoop en Broederschap en zijn zeer indrukwekkend met in het achterhoofd wat hier allemaal gebeurd is. Na een wandeling langs de zee rijden we naar de Amerikaanse militaire begraafplaats. Ook hier mogen helaas geen honden in, dus we besluiten om de beurt te gaan. 25 jaar geleden zijn we hier ook geweest en waren enorm onder de indruk en ook nu raken we emotioneel bij het zien van de duizenden (9388) witte kruizen en davidssterren. Het is niet voor te stellen dat op deze vredige plek een bloedige strijd heeft plaats gevonden.
Ik sta voor het veld met voor mij de tientallen kruizen als een Engelse gids, naast mij, een gedicht, op respectvolle zachte toon, voordraagt over verdraagzaamheid en het verdriet van elke moeder van gevallen soldaten, ook van de vijand. Dit raakt mij enorm en ik blijf even in gedachten staan als hij verder loopt.
Het was een dag vol emoties en indrukken, maar dat hoort ook bij deze streek, waar de 2e wereldoorlog heel veel slachtoffers heeft gemaakt en de strijd het begin van het einde van de bezetting is geweest.


Normandische stranden – D-Day in cijfers

Iets meer dan 156.000 mannen landden op de stranden van Normandië.
Geallieerde troepen arriveerden
* Parachutisten: meer dan 23.000
* Over zee: meer dan 133.000

De soldaten ontscheept naar nationaliteit
* Amerikanen: ongeveer 73.000
* Britten: ongeveer 62.000
* Canadees: ongeveer 21.000
* en ook soldaten uit België, Noorwegen, Polen, Luxemburg, Griekenland, Tsjechoslowakije, Nieuw-Zeeland en Australië.
* En meer dan 170 Franse commando’s

Schatting van het aantal slachtoffers – hoeveel stierven er op de stranden van Normandië?
* Geallieerde slachtoffers op 6 juni om middernacht (doden, gewonden, gevangenen…): meer dan 10 000
* Aantal Duitse verliezen op 6 juni om middernacht (doden, gewonden, gevangenen…): naar schatting tussen 4000 en 10000…

De uitrusting
* Ondersteunende vliegtuigen: meer dan 11.000
* Gevechtsschepen: meer dan 1200
* Landingsschepen; meer dan 4.000
* Koopvaardijschepen: meer dan 800
* De schepen waren voor 80% Brits en 16% Amerikaans

Geschreven door Broedersopreis