Om half 8 staan we op en het is nog fris en bewolkt. Vandaag staat de wandeling naar de Preikestolen op het programma en men zegt dat je dat gedaan moet hebben als je in Noorwegen bent. Het plan was om heel vroeg weg te gaan, maar het dorp is van 13.00 tot 17.00 uur afgesloten in verband met een wielerwedstrijd, zodat we niet de camping op kunnen na de wandeling als we te vroeg gaan.

Tussen Stavanger en Tau rijden we door de Ryfylketunnel, 14,4 kilometer lang en momenteel 's werelds langste en diepste onderzeese wegtunnel. De tunnel ligt maximaal 292 meter beneden zeeniveau. Het is een vreemde ervaring om door een tunnel te rijden die onder de zee door gaat. Al snel komen we op het beginpunt aan en het is niet heel erg druk, terwijl het toch zondag is.

Preikestolen ('De Preekstoel') ligt 604 meter boven het Lysefjord en de tocht naar boven is één van de bekendste bergwandelroutes in Noorwegen.

De tocht naar Preikestolen duurt ongeveer vier uur, heen en terug, en is 8 kilometer lang. Er wordt een hoogteverschil van 500 meter overbrugd en sommige delen zijn behoorlijk steil. De route valt in de categorie matig zwaar, dus wat wandelervaring op ruig terrein is zeker aanbevolen voordat je aan deze tocht begint.

Met de wandelstokken in de aanslag, wandelschoenen aan, eten en drinken mee en een hoop goede moed beginnen we aan de wandeling. Meteen gaat het grindpad steil omhoog en we happen naar adem als we het eerste stuk hebben afgelegd. Dat valt vies tegen na 2 jaar corona en weinig conditie. Na het grindpad lopen we afwisselend over grote vlaktes rots en steile trappen gemaakt van rotsstenen. Regelmatig moeten we stilstaan om op lucht te komen en de beentjes even rust te gunnen. Het is goed aangegeven en om de paar honderd meter staat een bordje met het aantal meters welke we nog moeten afleggen. We spreken elkaar moed in, maar het is een zware wandeling omdat je telkens tredes op moet en geen steen gelijk is. Onderweg verbazen we ons over het feit dat mensen naar boven lopen op gewone gympjes en je ziet ze ook vaak wegglijden omdat ze geen grip hebben. We zijn super blij met onze wandelstokken zodat je meer evenwicht en steun hebt. Na 2,5 uur lopen (inclusief rust) zien we eindelijk het plateau waar het om draait > de Preikestolen! Eerst moeten we nog langs een smalle rand met een hele diepe afgrond (600 meter diep) met passerende tegenliggers. We wachten rustig af en kijken niet naar de diepte aan de linkerkant. Yes we zijn er! Het uitzicht over het fjord is geweldig mooi en het is apart om op het plateau te staan, maar we hebben wel zoiets van …. en is dit het nu? Hebben we ons daarvoor helemaal uit de naad gelopen? We zijn wel heel trots dat we het gehaald hebben en gaan eerst een broodje eten en wat drinken, want de energie is op. Rene en ik wagen ons tot een meter van de afgrond en maken foto’s, maar dat is ook voldoende. De benen zijn wiebelig van het lopen en er staat een straffe, koude wind. We zien dat mensen op hun buik naar de rand schuifelen om in het dal te kijken of steeds verder bij de rand staan om selfies te maken. Nee dat kunnen we niet langer aanzien en als het gaat miezeren, besluiten we om weer af te dalen.

Poeh en dat valt toch even heel erg tegen! De honderden treden die je omhoog hebt gelopen, moet je ook weer naar beneden en dat is zwaar voor de knieën en de heupen. Onderweg helpen we elkaar als de afstap te hoog of te glad is en na 2 uur opperste concentratie komen we weer bij de parkeerplaats aan. We zijn kapot en alles doet zeer, maar zijn voldaan dat we het toch maar weer volbracht hebben.
Om 5 uur zijn we weer op de camping en belonen onszelf met een glaasje prik.

Geschreven door Broedersopreis