Dag 19, richting Nederland

Het is droog maar somber weer als we ons klaar maken voor vertrek naar Nederland. We hoeven maar 107 kilometer te rijden naar camping Natuurplezier in Reuver, dus we hebben geen haast. Ik loop nog even naar de naastgelegen Delhaize om brood en iets lekkers voor bij de koffie te halen. Zodra we op de grote weg zijn drinken we altijd een paar bakkies koffie uit de thermoskan en omdat het de laatste reisdag is, neem ik mokka eclairs mee. De reis verloopt voorspoedig en na Luik stroopt het verkeer een beetje op doordat ze met de weg bezig zijn. Dit is geen overbodige luxe want we hobbelen over de slechte Belgische wegen en met moeite drinken we onze koffie zonder te knoeien. Na een uurtje rijden zoeven we opeens weer over de weg en daaraan merk je dat je weer in Nederland bent. Om half 2 komen we aan op camping Natuurplezier en we worden hartelijk ontvangen door Astrid. Vanaf 2007 komen we jaarlijks een paar dagen aan het begin of eind van onze vakantie even afschakelen (zoals Astrid zo mooi kan zeggen) en combineren het met een bezoekje aan de winkels in Duitsland.

Reuver ligt op het middenterras van de Maas, op een hoogte van ongeveer 24 meter. De kom van Reuver en Offenbeek wordt in het noorden begrensd door de in de Maas uitmondende Schelkensbeek, waarvan de vallei gekenmerkt wordt door broekbos. Ten noordwesten van Reuver vindt men nog enkele rivierduinen en het laagterras (Maasveld).

Naar het oosten toe vindt men een verkaveld land- en tuinbouwgebied en, vrijwel direct na de Duitse grens, een steilrand naar het hoogterras, dat bedekt wordt door het Brachter Wald, een uitgestrekt bosgebied met hoogten tot meer dan 60 meter. Hier loopt ook het Pieterpad.

Het dorp is in de Middeleeuwen ontstaan op een kruising van wegen, namelijk de weg tussen Venlo en Roermond en een handelsroute tussen Antwerpen en Keulen. Vóór die tijd was er wel al verspreide bewoning in de oudere buurtschappen Leeuwen en Offenbeek. Reuver, de jongste kern binnen de schepenbank Beesel en Belfeld, werd voor het eerst genoemd in 1547. De naam is afgeleid van herberg De Rover, een middeleeuwse benaming voor roofvogel. In latere akten werd de herberg, vermoedelijk voorzien van een uithangbord met daarop een adelaar, door reizigers ook wel aangeduid als 'Aquila' en 'la Noire Aigle'. Reuver behoorde vanaf het ontstaan tot het Ambt Montfort en vanaf 1716 tot Staats-Opper-Gelre. In 1830 werd Reuver een zelfstandige parochie. Door de keramische industrie (dakpannen en greswaren) werd het groter dan Beesel.

Als we zijn geïnstalleerd, eten we in de zon een broodje. De camping is nog redelijk bezet, ondanks de slechte weersvoorspelling voor de komende week. Het maakt ons niet uit, want we hebben prachtig weer gehad in de afgelopen 2,5 week. We lopen een rondje door het bos en Indi rent uitgelaten achter de dennenappels aan.

Dag 20, boodschappen in Duitsland

De lucht is grijs en af en toe piept het zonnetje door de dikke wolken. We rijden naar het centrum van Kaldenkirchen om voor een collega een drankje tegen wagenziekte bij de apotheek te kopen. Haar dochtertje is alleen gebaat bij deze siroop en dit is nergens anders te koop. Jacques ziet bij de mannenmodezaak aan de overkant een mooie tussendoor winterjas, past hem aan en hup ook weer klaar voor de herfst. Nu het gebruikelijke rijtje afwerken; DM drogist, Lidl, Trinkgut en naar Danisch Bettenlagern voor een nieuwe badmat. De boodschappen briefjes zijn afgevinkt en voor vrienden en familie weer de nodige zaken ingeslagen. Vanavond komen Astrid en Arno even gezellig bijpraten, dus we halen nog wat lekkers voor bij de koffie en de borrel.
We lopen voor het eten nog een rondje door het bos, de hemel betrekt en het wordt donkerder en donkerder. Net voor de bui zijn we binnen en gezellig tikt de regen op het dak.
Na het eten komen Astrid en Arno en het is weer ouderwets gezellig met een lach en een traan. We delen onze vakantieverhalen en ze vinden het heel stoer dat ik met de parapente de lucht in ben gegaan. Ook vraagt Astrid naar de verstrooiing van het as en we doen ons verhaal. Zij hebben pa en ma ook gekend en de afgelopen jaren altijd intens met ons meegeleefd. Het is toch weer even emotioneel voor mij om het te vertellen en ze vinden het heel bijzonder dat pa en ma op deze manier met ons mee zijn geweest en we het op een mooie plek hebben kunnen afsluiten.
Het is al snel laat en zachtjes verlaten ze de caravan. Ik hoop niet dat de buren morgen gaan klagen over het gelach en gepraat, want dat hebben we al eerder meegemaakt. Het scheelt dat de “directie” zelf aanwezig was en Astrid dat altijd mooi met een kwinkslag weet te pareren.

Dag 21, wandeling Brachterwald

Vannacht tikte de regen heerlijk op het dak en we worden laat wakker. Vandaag de laatste dag van de vakantie en we hebben geen plannen, behalve een wandeling door het Brachterwald. In de hele vakantie hebben we slechts 4 eekhoorntjes en 3 dode vossen (zo zielig) langs de weg gezien. We hopen in het natuurgebied nog een paar herten te spotten. Na de lunch gaan we op pad en het is droog met af en toe de zon. Voor het hek laten we Indi lekker rennen en zodra we over het rooster zijn, gaat ze aan de riem. In een onbewaakt ogenblik rukt ze zich los. Zij ziet/hoort/ruikt de herten eerder dan wij en is weg.... Vloekend ren ik achter haar aan door het hoge struikgewas, over rottende bomen, de heuvel op, in de hoop dat ze met de riem ergens achter blijft hangen. Het is niet te geloven dat dit weer gebeurt.... Zo stom dat ik de riem niet steviger vast houdt, want afgelopen mei is hetzelfde gebeurd en onderweg hebben we het er nog over!🦌🙈.
Rennend door het bos hoor ik de herten blaffen (ja inderdaad) en zie in mijn ooghoeken dat een hert en aantal reeën wegvluchten voor onze “stoere” Indi. Gelukkig blijft na ongeveer 100 meter de riem achter een boomstronk hangen en kan ik haar pakken. Hijgend met een hartslag van 150 loop ik terug en neemt Jacques “not amused” de riem van mij over.
We lopen de blauwe route door het natuurgebied en zien onderweg een hert in het bos staan. Toch nog iets gezien! Onderweg wordt het toch nog warm en trekken we onze jassen uit, terwijl we genieten van de rust en de heerlijke boslucht. Op de camping zetten we een zwarte, bemodderde Indi in een badje en zien dat we totaal 6,8 kilometer hebben gelopen. Het is nu toch echt afgelopen en morgen gaan we weer naar huis.

Het waren drie weken met een ongelukkige samenloop, een emotionele gebeurtenis, unieke belevenis met parapente en leuke herinneringen. Geweldige vakantie dus!!

Geschreven door Broedersopreis