Dinsdag 5 september

We worden wakker van het slaan met de deuren van de caravan naast ons. Zij trekken verder, maar vinden blijkbaar dat wij ook moeten opstaan. Vooruit dan maar! Het is al warm en men voorspelt ruim 30 graden vandaag. We rijden 25 kilometer over de RN13 en arriveren op een parkeerplaats in het centrum van Bayeux. Het voordeel van het naseizoen is dat het stukken minder druk is en voldoende parkeerplekken beschikbaar zijn. Wederom begint het gevecht met de parkeerautomaat voor slechts 50 cent en het troost ons dat de Fransen er ook moeite mee hebben. Na het invoeren van het kenteken en een 50 cent muntje (gelukkig had ik er nog 1!) valt de ticket in het gleufje en kunnen we gaan.

Bayeux bestond al in de tijd van de Gallo-Romeinen, maar de Vikingen verwoestten de hele stad in de 9de eeuw. Nadien werd de stad opnieuw heropgebouwd en bleef als een van de weinige steden in dit deel van Normandië bespaard van grote verwoestingen tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Daardoor zijn in het oude stadscentrum nog veel authentieke sporen van de geschiedenis terug te vinden.

Rondwandelen door de oude binnenstad is een genot op zich en we vinden het jammer dat het zo warm is. Indi houdt zich goed, maar na een tijdje wil ze toch wel graag in de draagzak. Men heeft de middeleeuwse charme goed weten te behouden. We wandelen door het oude centrum met geplaveide straatjes langs pittoreske vakwerkhuizen, een historische waterrad en prachtige middeleeuwse gebouwen.

De Cathédrale Notre-Dame, gelegen in het hart van de stad, is ons doel en al snel zien we in een zijstraatje de Cathédrale schitteren in het zonlicht. Al is dat niet zo moeilijk dankzij de grootte omvang. Het imposante gebouw met prachtig glas-in-loodramen werd gebouwd in de 11de eeuw.
Pas later in de 15de eeuw werd de grote toren toegevoegd en in de 19de eeuw de koperen koepel. De kathedraal zelf is een mooie mengeling van de romaanse en gotische bouwstijlen. We gaan weer om de beurt naar binnen en vergaap mij aan het schitterende glas-in-lood, de hoge gewelven, de fresco’s en de vele kaarsjes die gebrand worden voor de slachtoffers van de oorlog. Ook hier leeft het verleden voort.

Helaas is het museum, in verband met een renovatie, gesloten en kunnen we het Tapijt van Bayeux niet bezichtigen. Dit bijna 70 meter lange wandtapijt vertelt het verhaal van de invasie van Engeland in het jaar 1066.

In de auto komen we weer een beetje bij van de warmte van de stad en rijden naar Arromanches les Bains. Het ligt aan de kust en we hopen op een zeewindje, zodat we alles kunnen bekijken. Ook in het dorpje weer volop parkeergelegenheid en Jacques weet inmiddels met de parkeerautomaten om te gaan zodat we binnen een poep en een zucht de ticket in ons bezit hebben. Het is een heerlijk, relaxt dorpje met een hoofdstraat en boulevard zonder autoverkeer. Jacques verheugt zich al de hele week op de beroemde Normandische mosselen en zo gezegd zo gedaan zit hij later heerlijk te snoepen uit een pannetje mosselen. Ze zijn klein maar fijn!
Na de lunch lopen we via de hoofdstraat naar de boulevard en helaas is het weer vloed, zodat we niet alle pontons op het strand zien liggen. Wel zien we de oude, gezonken schepen aan de horizon liggen.

Het D-day strand van Arromanches les Bains ligt ingeklemd tussen de groene velden en de witte krijtrotsen. Een vreedzaam gezicht met het rustige dorp erachter. Op dat zelfde strand en in het water voor de kust, waar op 6 juni 1944 de geallieerden landden, zijn de sporen van de Tweede Wereldoorlog nog altijd zichtbaar. De pontons die destijds als brug tussen de schepen en het strand dienden liggen er nog steeds.

Voor de kust van Arromanches werd een zogenaamde Mulberryhaven aangelegd. Een alternatieve haven waarvoor eerst een groot aantal oude schepen tot zinken werd gebracht. Aan de vooravond van D-day vormden zij zo een golfbreker voor de gevaarlijke Normandische kust. De zeehavens waren bezet door de Duitsers, daarom was dit het alternatief. Door vervolgens geprepareerde en bewapende caissons af te laten zinken werd de kunstmatige haven gecompleteerd. Zo konden zwaardere schepen vol materiaal en bemanning hier aanleggen. Met op het getijden meebewegende pontons werd de afstand naar het strand overbrugt, D-day kon beginnen.

Honderdduizenden legervoertuigen en miljoenen soldaten kwamen hier het vasteland van Europa binnen in de honderd dagen dat de zogenaamde Mulberryhaven in gebruik was.
Het blijft indrukwekkend en we sluiten het bezoek aan de invasiestranden hiermee af.
Morgen trekken we verder en gaan een deel van Bretagne verkennen.

Geschreven door Broedersopreis