Om half 10 verlaten we de camping op weg naar het Geirangerfjord. Het is mooi weer en de lucht is strakblauw. Via Stryn rijden we over de Rv15 richting de Fv 63. Onderweg vergapen we ons aan een diepblauw reusachtig meer, besneeuwde toppen en diepgroene bossen. Het landschap is zeer afwisselend en we zijn het erover eens dat Noorwegen volledig aan onze verwachtingen voldoet. Vanaf Hjelle wordt de weg steiler en komen we de eerste haarspeldbochten tegen. Jacques stopt op een parkeerplaats zodat we foto’s kunnen maken van het mooie dal. De weg kronkelt zich omhoog en we rijden door een aantal lange, smalle, slechtverlichte tunnels. Als we een tunnel uitkomen, zijn we allemaal sprakeloos van het waanzinnige, mooie besneeuwde landschap. Woorden schieten tekort om het te beschrijven. We rijden tussen metershoge sneeuwwallen en zijn omringd door sneeuw, bergen en zien in de verte een bevroren meer. Op het hoogtepunt is het 1050 meter boven de zeespiegel en het lijkt wel of we op ruim 2000 meter zitten. Het is onbeschrijflijk mooi en we beseffen dat we enorm boffen met de strakblauwe lucht en een temperatuur van rond de 20 graden.

De weg naar beneden heeft nog een paar flinke haarspeldbochten en de sneeuw ligt nog hoog langs de rand van de weg. Na een bocht is daar opeens het Geirangerfjord. Het schittert met een blauwe gloed in de zon en middels de laatste haarspeldbochten komen we in het dorp aan. Een enorm cruiseschip meert net aan en het is nog rustig in het dorpje.

Geiranger is een dorpje dat behoort bij de gemeente Stranda, gelegen in de provincie Møre og Romsdal in Noorwegen. Het ligt aan de Geirangerfjord, die sinds 2005 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. De plaats wordt 's zomers aangedaan door 140 tot 180 cruiseschepen en wordt jaarlijks door zo'n 700.000 toeristen bezocht.

Via internet hebben we een fjordsafari geboekt op een RIB boot. Een RIB is een stevige rubberboot die, in combinatie met een sterke motor, gezien kan worden als een heuse speedboot. We zijn lekker op tijd en lopen het kleine dorp in en snuffelen in de souvenirwinkeltjes. Als het tijd is, melden wij ons bij de balie en trekken een warmtepak aan dat ons droog en warm houdt en zorgt dat we blijven drijven als we te water raken. Yeah het gaat beginnen…. We stappen met moeite op de boot doordat het pak behoorlijk stug is en zijn in afwachting wat gaat komen. De gids geeft veiligheidsinstructies en daar gaan we. Rustig varen we langs het enorme cruiseschip richting het open water en dan geeft hij gas. Met 50 km per uur vliegen we over het water en het is zo gaaf! Bij de watervallen de syv søstrene (de zeven zusters), Brudesløret ("Bruidssluier") en de Friar ("Vrijer") stopt de boot, zodat we goed kunnen kijken en foto’s kunnen nemen. De gids vertelt dat ze normaal gesproken dichter bij de watervallen stoppen, maar er zijn de afgelopen tijd een aantal rotsblokken naar beneden gevallen en ze nemen geen risico.

De fjorden in Noorwegen zijn werkelijk adembenemend mooi. Overweldigend en mystiek. Een fraai staaltje van de natuur dat we zonder te overdrijven een fenomenaal natuurverschijnsel kunnen noemen. Maar het daadwerkelijk zien en beleven vanaf het water is echt een fantastische ervaring. Het water is in principe gewoon zout, wat geen wonder is als je weet dat fjorden eigenlijk lange zeearmen zijn die vaak ver landinwaarts strekken. De fjorden zijn vaak ook erg diep, want het grillige landschap dat je boven water ziet, loopt onder water gewoon door. Een fjord is inham in een bergachtige kust. Het water diepblauw, kletterende watervallen, met sneeuw bedekte bergen die uit het water oprijzen en steile rotswanden, die door gletsjerwerking zijn uitgesleten. De steile rotswanden lopen door de gletsjerwerking omlaag tot ver onder het huidige zeeniveau. De Geirangerfjord is op het diepste punt 700 meter diep.

Helaas vliegt het uur voorbij en voor we het weten is de excursie al weer voorbij. Wat was het geweldig!! Na een kopje koffie op het terras en een ijsje nemen we afscheid van het fjord en rijden dezelfde weg terug. Ook nu weer worden we gegrepen door de schoonheid van het witte landschap en stoppen op het hoogste punt om nog even te genieten. Dan moeten we toch echt verder. In de eerste tunnel hebben we een opstopping omdat 2 vrachtwagens elkaar haast niet kunnen passeren. Zij rijden stapvoets langs elkaar en het gaat maar net goed. Wat knap als je die grote kolossen door de bergen ziet rijden. Jacques geniet ook van het rijden in de bergen en al snel zijn we helaas weer in het dal en doen nog snel boodschappen in Stryn bij de Rema en de Kiwi. Het zijn goed gesorteerde niet te dure supermarkten. Op de camping maakt Jacques een heerlijke maaltijd voor ons klaar en om 9 uur zitten we nog buiten te eten en voelen ons bijzonder bevoorrecht. We zijn het erover eens dat dit weer een dag was met wel 3 gouden randjes.

De dagen zijn lang en de nachten kort. Om 24.00 uur is het nog licht en het wordt eigenlijk haast niet donker. Gelukkig hebben we verduisterende rolgordijnen in de caravan dus hebben geen last.

Geschreven door Broedersopreis