Dag 4, reisdag

De wekker gaat om 7 uur en ik word gebroken wakker. Vannacht was Indi erg onrustig en moest twee keer naar buiten om te plassen en Jacques had niets gehoord🤬🙉🥴 natuurlijk! We hopen dat de accu van de mover is opgeladen en proberen vol goede moed de rollers op de wielen te krijgen. Ja het lukt!! We zijn opgelucht en proberen de caravan achter de auto te zetten, maar helaas doet hij dan opeens niks meer. Pff en wat nu? Jacques gaat weer aan de slag om handmatig de rollers van de banden te halen en het is een voordeel dat hij nu weet hoe het werkt, maar vrolijk worden we er niet van. Jacques kijkt nog eens goed in het luik naar de accu en het stroom en ziet tot zijn verbazing (en opluchting!!) dat de stekker van de verloopkabel naar de accu niet in het stopcontact zit! Is de stekker eruit getrild of iets dergelijks, want we hebben de stekker er nog nooit uit gehaald en dat is ook niet nodig. We zetten de stroomkabel eraan in de hoop dat de accu een beetje oplaadt en we de mover kunnen gebruiken. Tijdens het wachten raakt Jacques in gesprek met een andere gast van de camping en hij vertelt dat Metz en Nancy echt het bezoeken waard zijn en de camping in Metz midden in het centrum ligt en reuze meevalt. We besluiten op de terugweg in Metz te stoppen en het zelf te ervaren. Na een tijdje probeert Jacques de mover en hij doet het! We zijn ongelooflijk blij en gaan weer vol goede moed op pad en laten de ellendige ervaring achter ons. Over 328 kilometer gaan we camping Yelloh Village le Domaine de Louvarel (onder Lons le Saunier) bezoeken. Onderweg is het mooi weer en we lunchen op een Aire langs de snelweg, welke allemaal goed verzorgd en schoon zijn. Om 3 uur komen we op de camping aan en het toont allemaal erg prettig en aangenaam en de mevrouw aan de receptie verwelkomt ons in het Nederlands. Zij blijkt 25 jaar geleden met een Fransman getrouwd te zijn en samen runnen zij de camping en het restaurant. We besluiten meteen te reserveren voor vanavond en zoeken een mooi plekje langs het meer uit. Onderweg zaten we nog te geinen dat we een welkomstpremie zouden moeten krijgen, omdat de camping waarschijnlijk uitgestorven zou zijn, maar tot onze verrassing staat het haast helemaal vol en de huuraccommodaties zijn allemaal bezet. De locatie is ook werkelijk geweldig en gelegen aan een langgerekt meertje waarlangs een wandelpad loopt en dat grenst aan een groot park.
We koppelen de caravan af, zetten meteen de stroomkabel eraan en ja hoor de mover doet het. Helaas maar 10 centimeter waarna hij er weer mee stopt. GVD 🤬🤬 wat is dit!! Achteraf natuurljk te bedenken, maar ja dat is altijd zo. De accu neemt niet direct 1 op 1 via de stroomkabel zijn stroom, maar laadt het langzaam op. De caravan staat dwars op het pad en moet een beetje omhoog naar de plek en we schuiven maar elke keer 10 cm op waarna de accu eerst weer een beetje moet opladen. Een echtpaar komt kijken en vraagt of we moeilijkheden hebben, waarna we het hele verhaal doen. Ze bieden aan om de caravan met elkaar te duwen want anders staan we er vanavond nog! Er is net weer genoeg voeding om de rollers van het wiel te krijgen, maar dan begint pas echt de ellende. We vergeten de handrem erop te zetten en de caravan begint te rollen richting een huisje... Snel rent Jacques naar de handrem en gooit ondertussen in een reactie de afstandsbediening weg en ja hoor... precies onder het neuswiel van de caravan. Hoe is het in godsnaam mogelijk!! Nu is de ellende pas echt compleet en gelijk tillen Jacques en een man de caravan op, zodat ik de afstand kan pakken. Het huilen staat ons nader dan het lachen en de mevrouw voelt zich enorm schuldig omdat ze had aangeboden de caravan te duwen. Het lijkt ondertussen de wet van Murphy en alles gaat verkeerd. We duwen met een aantal medekampeerders de caravan op zijn plaats en Jacques checkt de gebutste en gescheurde afstandbediening. Gelukkig zit er toch nog leven in en gaan de rollen op de wielen. We besluiten om de accu eerst volledig op te laten laden en een rondje om het meer te lopen, zodat we even afstressen. Dat helpt en na 3,5 kilometer lopen zijn we weer bij de caravan. Tot onze vreugde doet de afstandsbediening het, zetten we de caravan goed op zijn plaats en nemen eerst een glaasje prik waarna we op ons gemak naar het restaurant lopen en heerlijk eten. Omdat de camping zo fijn en relaxed is, besluiten we een extra nachtje te blijven, zodat we weer fris en fit aan de laatste etappe naar het meer van Annecy kunnen beginnen. Het is een dag om niet gauw te vergeten, maar eindigt gelukkig wel goed.

Geschreven door Broedersopreis