Het is de bedoeling om vandaag een wandeling te maken vanaf Station Mont de Serein naar de top van de Mont Ventoux. Bij het opstaan is het echter al bewolkt en we besluiten het toch te proberen. Bergschoenen en wandelkleding aan, lunch en drinken in de rugzak en op weg. Helaas zit de top van de Mont Ventoux al in de wolken en het is koud en somber weer. We stoppen bij het beginpunt en het ziet er niet echt aantrekkelijk uit qua weer. Daarom gaan we eerst met de auto naar de top en kijken dan wat we gaan doen. Onderweg spreken we onze bewondering uit voor de zwoegende wielrenners. Jong en oud, man en vrouw, racefiets of e bike en zelfs op skates trappen ze zich in het zweet over de steile weg naar de top. Op een kwart van de top belanden we in de wolken en mist en zien geen hand voor ogen. Jacques moet zich heel goed concentreren op de bochten, tegenliggers en de soms zwalkende wielrenners die ernstig vermoeid zijn. Boven aangekomen stappen we niet eens uit, want je ziet geen hand voor ogen en het is ijzig koud met een striemende wind (waarvoor de berg ook bekend staat). Via de andere kant rijden we een stuk naar beneden en parkeren de auto als we weer onder de wolken zijn. Langs de vangrail kijken we naar de wielrenners die met een blik op oneindig de berg op trappen. Soms wordt een wielrenner ingehaald en zien we de frustratie op het gezicht. Wat een wilskracht moet je hebben om die berg op te fietsen, hoewel het natuurlijk vrije wil is. De volgende keer als de Mont Ventoux in een etappe van de Tour de France zit, zullen we vast met andere ogen naar de wielrenners en omgeving kijken. We gaan weer terug naar de camping want de wolken willen maar niet verdwijnen en zakken juist steeds meer naar beneden. We zijn enorm teleurgesteld, want het uitzicht moet waanzinnig mooi zijn. Andere keer beter dan maar. Als we op de camping aangekomen zijn, wordt het erg donker en krijgen we een enorme stortbui over ons heen. Binnen enkele tellen staan er grote plassen op de plek. Wat een geluk dat we niet op de berg lopen, want dan waren we tot op het bot verzopen geweest. Het duurt gelukkig niet zo lang en het water trekt snel in de grond. We begrijpen nu wel dat het hier goed kan spoken. Op internet lees ik dat in het aangrenzende dorpje in 1992 een watersnood ramp is geweest met 37 doden. Doordat er in 4 uur tijd bijna 400 mm regen viel en de grond gortdroog was, ontstond er een vloedgolf en sleurde in de modderstromen vele mensen met zich mee. Wat vreselijk!! Morgen trekken we verder naar een camping in de Ardeche. Er is hier nog genoeg te zien, maar het sanitair is echt niet goed en we verlangen naar een warme douche. Bovendien is het slechts 100 km rijden en staat het ook op het verlanglijstje.

Geschreven door Broedersopreis