Het is stralend weer als we opstaan. We ruimen de boel op en Jo en ik gaan naar de receptie om te betalen en halen op de valreep de lokale specialiteit , Bled's Cream cake. Het is een soort tompouce en ik vind op internet de volgende informatie.
"De originele Blejske kremšnita ontstond in 1953, toen banketbakker Ištvan Lukačevič uit de Vojvodina naar Bled kwam om in Hotel Park als chef van de pâtisserie te gaan werken. De Servische bakker nam niet alleen zichzelf mee, maar ook een recept voor een gebakje van bladerdeeg en banketbakkersroom, dat na wat knoeien en aanpassen resulteerde in de kremšnita. Het bleek een groot succes: in de afgelopen 60 jaar werden er in het hotel een slordige 12 miljoen stuks van deze crèmeschnitte gebakken. De totale productie in Bled is inmiddels opgelopen tot een gemiddelde van zo’n half miljoen gebakjes per jaar.
De zoetigheid is aan strenge regels onderworpen: het gebakje moet precies 7 x 7 centimeter zijn, exact 6 centimeter hoog en moet op de kop af 125 gram wegen" We vinden het heerlijk en het lijkt veel op onze tompouce.
Om 9 uur rijden we richting Lublijana en de reis gaat voorspoedig. Het is al warm en er staat veel wind. Onderweg rijden we over hoge bruggen over dalen en dan moeten beide handjes aan het stuur, want de wind heeft aardig vat op de caravan. Het is een mooi gebied met behoorlijke bergen begroeid met uitgestrekte bossen. Opeens zien we de azuurblauwe zee bij het plaatsje Koper aan de Adriatische kust. De weg is tot nu toe goed en ruim, maar opeens houdt het op. We rijden over een smalle tweebaans weg met veel verkeer en vele bochten tot we bij de Sloveense grens komen. Het verdrag van Schengen geldt vandaag de dag niet meer, want er zijn grenscontroles bij de Sloveense en Kroatische grens. Wij mogen rustig doorrijden, maar aan de andere kant staat een hele lange file. De afgelopen jaren zijn we dat niet meer gewend. Uiteindelijk komen we toch weer op een mooie autosnelweg en rijden rustig aan naar Pula. Het laatste stukje is flink zoeken, want de navigatie kent het adres niet, maar we komen toch weer op de bestemming aan. We hebben van onze vrienden, Rob en Joke, deze camping doorgekregen, omdat er zulke mooie plekken met zeezicht zijn en het een kleine camping is. Helaas hebben ze geen ACSI plekken meer en moeten we de volle pond betalen. Het is even slikken, maar weggaan is geen optie, want het is erg warm en we zijn moe van de reis. Voor 40 euro in plaats van 17 euro moet het uitzicht wel heel erg mooi zijn!! Gelukkig is dat ook zo. We staan niet naast elkaar, maar hebben wel uitzicht op zee. René gaat meteen zwemmen en wij gaan op pad voor geld, zwemschoentjes en een luchtbedje. Vlak bij de camping kunnen we alles aanschaffen en kleden ons snel om. Het is heerlijk en we dobberen als prinsesjes op onze luchtbedden. Na het zwemmen spoelen we het zout van ons af en eten op de camping een happie. De temperatuur is nog heerlijk en we zien vanaf onze plek nog een prachtige zonsondergang. Onder het genot van een bakkie koffie en een stukje kremsnita sluiten we een heerlijk dag af.

Geschreven door Broedersopreis