Helaas, pindakaas !

KM 75 /445 - HM 758/5.359 ☀️23°
Het Meer ligt er schitterend en rimpelloos bij in het zachte ochtendlicht. Een vroege kano doorklieft schijnbaar moeiteloos het water. Ik begin met een matig ontbijt in de uitgestorven eetzaal, Pasen doen de Turken niet aan, het koude eitje is het enige dat doet denken aan het feest. Daarna vertrek ik langs de boulevard uit dit fijne plaatsje. Al snel na het verlaten van de bebouwde kom verandert de omgeving in een landbouwgebied. De weg gaat richting de D400, de grotere weg die ik vaak volg, bij gebrek aan alternatieven. Ik heb nu een echter een leuk pad ontdekt dat fietsbaar lijkt. Er liggen wel wat gevaren op de loer. Zo wordt er gewaarschuwd voor de vele bijenkasten langs het off-road traject. Voor zover ik weet ben ik niet allergisch voor bijen-steken dus ik waag het erop. Inderdaad overleef ik de Zoem Meeting en ga onder leiding van mijn Garmin navigatie verder op het onverharde pad. Het is volkomen uitgestorven. Na het oversteken van een riviertje wordt de weg slechter en stijgt steeds meer. Beneden mij loopt de river verder in een soort canyon. Veel keien op de weg, maar dat is allemaal nog te doen. Dan stuit ik op een modderpoel van enkele honderden meters. Aan beide zijden is geen enkele passeermogelijkheid, want het staat er vol met takken met grote dorens. Er is maar 1 manier en dat is er dwars doorheen. Het is ook nog modder van het type pindakaas. Dat wil zeggen, het blijft overal kleven aan de fiets. Inderdaad zit na het passeren alles onder de plakkerige lichtbruine smurrie. De Santos geeft geen krimp, maar maakt wel vreemde geluiden. Niet zo raar, want de modder zit overal tussen. Ik ben gelukkig bijna bij de grote weg en fietsen gaat nog.
Al vrij snel bereik ik een benzinepomp met een hogedrukspuit (geheel gratis) en is het leed geleden.
Ik volg de rest van de dag de D400, dit fietst prima in het rustige laagseizoen en ik trap de hoogtemeters redelijk makkelijk weg. Iets voor Marmaris stuit ik nog op een checkpoint. Ik rij lekker langs de file. De steekproef door de Jandarma is gebaseerd op face control, dus uiteraard mag ik gewoon doorfietsen. Ik vraag mij wel af wat er zo geheimzinnig is aan het schiereiland dat voor mij ligt. Mogen de hier voorkomende zeldzame Caracals soms niet de rest van het land in ? Of zou het de strategische ligging zijn ten opzichte van de Griekse eilanden, die hier vlak voor de kust liggen ?? Turken en Grieken zijn niet bepaald innige vrienden en maken nog steeds ruzie over onder andere Cyprus.

Geschreven door WillemDeMol