Crisis in de klei

KM 62/805 - HM 297/2.712
Als ik vertrek is het droog, dus dat valt weer mee. Het eerste stuk gaat prima, maar op een gegeven moment houdt het asfalt op. De weg gaat over in onverhard maar is nog steeds prima te doen. Dan gaat de route over in een volkomen verlaten landweggetje. Het pad is vol plassen, maar ik kan er nog enigszins fietsen. Wel wordt de ondergrond steeds zachter. Het fietsen gaat steeds moeilijker totdat ik na zo’n 1,5 kilometer gewoon vastloop. Ik kan niet meer voor-of achteruit. Mijn wielen, trappers en versnelling zitten volkomen vast door de modder. Daar sta je dan in the middle of nowhere. Het is zondag dus een passerende boer kan ik wel vergeten. Het enige levende wezen dat ik zie is een ree dat mij blaffend lijkt uit te lachen.
Ik probeer de modder te verwijderen, maar het is een soort zware klei die er nauwelijks af te krijgen is. Inmiddels zit ik zelf wel onder. Het enige wat ik kan doen is terugkeren naar de laatste begaanbare weg. Maar die is dus 1,5 kilometer weg en mijn wielen draaien niet. Uiteindelijk heb ik alle bagage eraf gehaald en de fiets een soort van getild naar de weg. Daarna weer terug om de bagage op te halen. Dit is snel opgeschreven, maar de hele operatie duurt bijna 2 uur….
Op de weg aangekomen, probeer ik met stokken de modder weg te bikken. Ik demonteer mijn remmen om de wielen vrij te maken en kan zowaar een beetje fietsen. Dan worstel ik mijzelf naar het volgende dorpje, waar een autowas is met een hogedrukspuit.
Wonder boven wonder is er niets kapot en rijdt de Santos weer als een zonnetje. Ik ben wel blij dat ik een Rohloff versnelling heb en geen derailleur.
Inmiddels is het weer gaan regenen, dus ik rij zo snel mogelijk de 60 kilometer naar mijn bestemming. Onderweg zie ik al veel sporen van de oorlog.
Ook het plaatsje waar ik overnacht heeft een gruwelijk oorlogsverleden. De slag om Vukovar was een 87 dagen durende belegering van het stadje door het Joegoslavisch Volksleger, ondersteund door verschillende paramilitaire troepen uit Servië, tussen augustus en november 1991. Ongeveer 3.000 soldaten en burgers stierven tijdens de belegering en de nasleep ervan, waaronder 86 kinderen . Nadat Vukovar viel, werd de niet-Servische bevolking verdreven en werden ongeveer 7.000 gevangenen, zowel soldaten als burgers, naar detentiekampen in Servië gebracht.
Als symbool van de strijd is de kapot geschoten watertoren bewaard gebleven.
Vukovar bleef in Servische handen tot 1998 toen het werd overgedragen aan Kroatië. De stad is sinds die tijd herbouwd, maar heeft minder dan de helft van het aantal vooroorlogse inwoners en aan veel gebouwen is nog steeds de schade van de belegering te zien. De twee grootste etnische bevolkingsgroepen blijven diep verdeeld en de stad heeft zijn voormalige welvaart niet teruggekregen.
Mijn overnachting ligt direct aan de Donau. Van buiten is het een lelijke Sovjet flat, maar de binnenkant is prachtig ingericht en heeft een schitterend uitzicht over de Donau. Het is op de 8e etage, maar mijn fiets mag gelukkig in de kelder. Ik kom kletsnat aan en ben wel even bezig geweest om alles moddervrij te maken

Geschreven door WillemDeMol