De Moraal

KM 44/601 - HM 171/1.824
Na ‘s avonds het gestuntel van het NL Elftal aangezien te hebben, val ik makkelijk in slaap na een vermoeiende dag. Het enige storende is het parkeerterrein naast de B&B waar hangjongeren hun Arabische jankmuziek uit de luidsprekers laten schallen.
Maar goed, desondanks sta ik verkwikt op. Gastheer Joost zit al klaar om gezellig met mij het ontbijt te nuttigen. Ik verneem dat hij de handel wil verkopen, hetgeen ik begrijp gezien zijn leeftijd en fysieke toestand. Ik vraag mij wel af wie hier in gaat stappen en hoe dit rendabel te krijgen. Hij wil het liefst zwart afrekenen, dus ik heb hem het telefoonnummer gegeven van een Katwijkse grootgrutter die hier vast wat moois van kan maken. We gaan het volgen in Ik Vertrek !
Met gastvrouw Simone heb ik gisteren al kennisgemaakt en het blijkbaar lang getrouwde echtpaar kibbelt er liefdevol op los over allerlei futiliteiten. Dat ken ik gelukkig thuis niet, omdat ik altijd gelijk heb…:)
Onderweg bedenk ik echter dat De Vrouw ook wel eens een punt heeft. Ik zie overal in de velden namelijk vee staan zonder enige beschutting of schaduw. Dit is één van de grote ergernissen van mijn wederhelft en ze heeft volkomen gelijk. Mijn lezers hoeven niet bezorgd te zijn dat ik als volgende Katwijker wordt voorgedragen als aanvoerder van de Partij Voor De Dieren, want daarvoor vind ik ze op andere onderwerpen veel te links. Maar op dit onderwerp zou een verplicht afdakje of bomen op elk weiland een goed programmapunt zijn.
Ik fiets vandaag door een gebied waar in de loop der eeuwen veel gevochten is. In de kleibodem waarop nu het graan en koolzaad groeien, liggen de resten van honderdduizenden soldaten. Nog altijd worden er tijdens het ploegen knekels gevonden. Het is allemaal extra triest als je bedenkt dat de loopgraven uit 14-18 nu ruim een eeuw later weer opgeld doen in Oekraïne, met de bijbehorende verschrikkingen.
Tot zover mijn moreel appèl (als zoon van een lokaal CDA politicus) van vandaag. De waarden en normen zijn snel verdwenen als ik een bord met “Deviation” tegenkom. Zonder aarzelen zet ik het hek aan de kant en fiets door, en inderdaad zoals in 99% van dit soort situaties is er niets aan de hand.
Ik bereik Verdun vroeg in de middag na slechts 44 kilometer fietsen (omdat ik gisteren teveel heb gefietst), maar gezien de nog steeds heersende hitte, ben ik hier blij om. Onderweg heel veel kleine vliegjes en andere insecten, hopelijk een voorbode van een weeromslag naar minder heet weer.
Ik laat de bezienswaardigheden van Verdun verder aan mij voorbijgaan omdat het buiten niet te harden is. Rond 17:30 als ik boodschappen ga doen, is het nog 42 graden…

Geschreven door WillemDeMol