Kletsnat

KM 71/1.315 - HM 658/12.019
Bij het binnenkomen van de ontbijtzaal, zijn er duidelijk 2 groepen te onderscheiden. Aan de ene kant in zwarte gothic uitgedoste mannen en vrouwen met paars haar. Blijkens de kaart die zij dragen zijn ze hier voor een gamers bijeenkomst. De andere helft ziet er een stuk sportiever uit. Om 9 uur komt er een busje voorrijden en verlaat de sportieve groep de ontbijtzaal. Het blijkt het bagagebusje te zijn dat bij hun fietsvakantie hoort; dat fietst een stuk lichter natuurlijk.
Eigenlijk direct na het wegrijden begint het te spetteren, maar het wordt vrij snel weer droog en in Salir do Porto breekt zelfs het zonnetje door. Hier is weer een fraai plankier, waar je deze keer helaas niet op mag fietsen, dus dan maar de fiets aan de hand. Verderop volgt het eerste listige klimmetje van de dag. Daarna gaat de route verder off-road over een fraai pad langs de klippen. Verderop zie ik ook historische kanonnen staan, de heuvels liggen aan 2 kanten strategisch. Via een lange afdaling beland ik in de benedenstad van Nazaré. Er is dus helaas ook een bovenstad, waar een lift naar toe gaat. Maar dat voelt als valsspelen dus doe ik het colletje. Als ik bezig ben, heb ik direct spijt want hij blijkt 16 % te zijn. Hijgend en zwetend kom ik boven, maar ik heb nu wel het ergste gehad. Daarna volgt een fijn fietspad van maar liefst 40 kilometer. Ik kan lekker doorfietsen met ook vandaag de wind in de rug. Het is alleen oppassen voor boomwortels die overal uit het asfalt komen.
Rond 14:30 begint het te druppelen, maar even later houdt het gespetter op. De neerslag verandert namelijk nu in een hoosbui die zo’n anderhalf uur aanhoudt. Het terrein is vrij open en gelegenheid tot schuilen is er niet.
Ook Goretex en Agu geven het op een gegeven moment op, dus ik kom volkomen verzopen op mijn overnachtingsadres aan. Dit is een tuinhuisje, gelukkig voorzien van een hete douche. Eén dingetje is er nog wel, dat is dat ik ergens iets te eten moet scoren en zoals de meeste fietsers heb ik maar 1 paar schoenen bij mij. Dus al soppend 1,5 kilometer heen en weer naar de Spar.
De zelfgemaakte pasta smaakt daarna uitstekend en de verhuurster is zo vriendelijk een elektrisch kacheltje aan te leveren, zodat mijn kleren kunnen drogen. Jawel, lijden & afzien maakt de ware pelgrim !

Geschreven door WillemDeMol