Stijve

KM 78/1.295 - HM 514/6.307
Gelijk maar met de deur in huis vallen: vanmorgen werd ik wakker met een stijve….
Ik ben nu zeker dat ik na het opschrijven van de vorige zin de onverdeelde aandacht heb van al mijn volgers, maar ik beschrijf nu eenmaal alles wat ik meemaak tijdens mijn enerverende fietsavontuur. Ik werd dus wakker met een stijve nek ! Waarschijnlijk lag het aan het kussen, want dat was zo dik als een theezakje. Normaal neem ik mijn eigen kussen mee op vakantie, maar dat gaat een beetje lastig op de fiets. U merkt vast wel dat ik bepaald geen kampeer-type ben.
Er hoeven geen fruitmanden gestuurd te worden of repatriëringsvluchten te worden geboekt, de overlast is zeer beperkt.
De meeste hinder ondervind ik tijdens het fietsen, als ik mijn nek draai en de omgeving scan op loslopende honden. Die komen behoorlijk veel voor, het is dus zaak goed te kijken of de hekken rond de boerderijen echt afgesloten zijn. Tot nu toe (afkloppen) heb ik alle wel loslopende valse viervoeters kunnen verjagen met mijn Dazer. Deze geeft met 1 druk op de knop een ultrasoon geluid af, dat wij mensen niet kunnen horen, maar voor de hond door merg en been gaat. Als ze aankomen rennen en ik druk op het knopje, dan zie je ze terugdeinzen. Ervaringen van andere fietsers vertellen mij dat hij helaas niet bij alle honden werkt. Met name dove exemplaren schijnen immuun te zijn.
De route gaat vandaag door heuvelachtig gebied en de omgeving doet op sommige momenten denken aan Oostenrijk. Jammer is dan wel het zwerfvuil dat overal in de berm ligt.
Pas na 40 kilometer (dus ongeveer op de helft) kom ik in Zitkovac een koffietentje tegen. De bakhlava die erbij wordt geserveerd is werkelijk uitmuntend, letterlijk om de vingers bij af te likken. Het is natuurlijk een calorieën-bom eerste klas, maar dat kan ik nu wel hebben.
Daarna gaat de route weer evenwijdig aan de eerder genoemde snelweg, maar dan over de voormalige autoweg die nu uiteraard lekker rustig is. Onverwachts gaat het spetteren en later echt regenen, waardoor ik in regenpak op mijn bestemming Niš arriveer. Ik heb een heel fijn appartementje dat er als nieuw uitziet. Omdat het nog steeds regent en ik, zoals hiervoor vermeld, van het comfort-minnende fietstype ben, probeer ik de Servische equivalent van Thuisbezorgd, genaamd Wolt die ik overal heb zien rondrijden. In mum van tijd staat een enthousiast “Robben- Van Persie” roepende bezorger voor de deur die een heerlijke Oriëntaalse maaltijd bij aflevert !

Geschreven door WillemDeMol