Bilnaad

KM 85/890 - HM 347/3.059
De dag begint met een eerbetoon aan Willem senior, wijlen mijn ouweheer. Als ik naar buiten kijk, komt de regen al met bakken uit de hemel. Ik heb niet veel zin om mij nu al nat te laten regenen als ik naar de bakker zou lopen voor broodje. Nu heb ik van één van mijn vorige gastheren een zakje instant voer meegekregen. Het gaat om oatmeal, of in goed Nederlands „havermout”. Mijn vader zaliger heeft zijn hele leven ontbeten met Brinta. Op zich niets mis mee, maar dat eten ging helaas niet geluidloos. Met veel blazen en slurpen werd het spul naar binnen gelepeld. Vandaar dat ik altijd geweigerd heb die smurrie te consumeren. Nu doe ik het toch maar en mijn vooroordeel wordt bevestigd. Het is voedsel maar daar is alles mee gezegd. Maar natuurlijk wel een uitstekende basis om te fietsen.
Als ik buiten kom op mijn fiets, stap ik in de regen. Dat buitje duurt tot mijn aankomst op bestemming. Het regent werkelijk elke minuut. Ik krijg niet echt veel mee van de omgeving, het is gewoon doorbuffelen vandaag. Ongeveer halverwege passeer ik de grens en verlaat ik de Europese Unie in een passend decor van een brug onder een loodgrijze hemel in niemandsland. Bij het eerste dorpje in Serviē scoor ik lokaal geld plus een simkaart en ga ik even opwarmen in een café, waar ze mijn druipende entree enigszins misprijzend bekijken. Na de uitstekende espresso stap ik weer op. Een hele drukke weg met plassen op de weg volgt. De opgeschoren jonge bestuurders van de geïmporteerde foute schade BMW’s en Audi’s houden niet echt rekening met een fietser. Gelukkig wacht even verderop een fietspad, zegt de route-beschrijving. Als ik rechtsaf sla, zie ik in 1 opslag dat ik mij niet weer ga wagen aan zo’n modderpad. Dan nog maar een stukje over die weg.
Zo’n 18 kilometer voor mijn bestemming is er dan eindelijk wel een fietspad, dat over de dijk van de Donau gaat. Ik zie dat er buitendijks huizen zijn gebouwd in het hogere segment. Ik ben natuurlijk niet Willy de Watermanager, maar het lijkt mij dat alle regen die nu in Oostenrijk valt, uiteindelijk hier ook langs moet komen; ik vraag me af of ze dan droge voetjes houden.
Als ik bij mijn gehuurde studio arriveer, staat de heer Djokovic (nee niet Novak) mij al op te wachten. De fiets past met enig wrikken in de lift, en ik ben eindelijk, na een uur of zes in de stromende regen, terug in een droge omgeving. Ik ben volkomen doorweekt, het regenpak had het al eerder opgegeven. Zoals dat heet, nat tot in de bilnaad.
Dit was één van de zeer zeldzame dagen waarop het fietsen echt niet leuk is. Koud, continu regen, gevaarlijk verkeer. Mijn fototoestel kon niet uit mijn zak, omdat hij de rest van de vakantie ook nog mee moet. Stug doorfietsen om zsm op de bestemming te komen, is niet mijn idee van een fietsvakantie.
Echter, als de weersverwachting klopt, schud ik morgen Boris van mij af en ga ik de zon weer zien…

Geschreven door WillemDeMol