Als De Zon Schijnt

KM 70/1.385 - HM 435/12.454
Zoals een beroemde 20e eeuwse filosoof, die ook bekend is van een loflied op mijn voornaam, reeds dichtte:
De laatste 2 regels zijn van mij, want er moet wel wat te zeuren blijven natuurlijk. In ieder geval zit dit liedje de hele dag in mijn hoofd. Na 2 dagen met regen, zijn de zon en blauwe luchten terug !
Het fietspad van gisteren gaat nog eens 20 kilometer verder, door een mooi maar open duingebied waar de tegenwind vrij spel heeft. De alom aanwezige naaldbomen zijn geplant om stuiven van zand te voorkomen. Er zijn weinig tekenen van menselijke leven, tot aan Carriço, waar ik stop voor de koffie. Hier sta ik voor een dilemma. De officiële route die 45 km landinwaarts gaat of de shortcut van 18 km naar mijn bestemming nemen. Het is mooi weer en ik heb er zin in, dus kies ik voor de lange weg. Die gaat richting de rivier de Mondego, een natuurlijke barrière in het landschap. Onderweg stop ik even bij een doorzon-kerk (nog af te bouwen ??) en zoutpannen vol vogels. Tot aan het water is het een mooie route. Daarna wordt het enigszins saai, ik moet een flink stuk heen en weer langs de rivier omdat ik een brug nodig heb. De meeste tijd heb ik geen zicht op de rivier, maar rij daardoor wel beschut. Ik moet slalommen tussen de gaten, want de weg is van het type WOA (Was Ooit Asfalt). Vandaag is de route overigens zeer goed aangegeven, middels bordjes en pijlen op de weg.
Ik arriveer rond een uur of 4 op mijn bestemming, waar ik een fijne studio met zeezicht heb gehuurd ! Overigens zie ik dat de gigantische brug die ik met de korte route had moeten nemen, behoorlijk gevaarlijk lijkt voor fietsers. Men denkt wel aan de toekomstige aanleg van een extra brug die aantrekkelijker is voor fietsers.

Mocht U in een dipje zitten, bekijk dan de video hieronder. Volgens mij nu ook in Nederland goed van toepassing ! Waarschuwing: het liedje krijg je niet meer uit je hoofd…



https://youtu.be/Xzt0XcfFPgY?si=t0IOo79IRuhZOgOq

Geschreven door WillemDeMol