Ezels

KM 66/1.407 - HM 740/7.413 ☀️30°
Bello de hond heeft de hele nacht voor mijn deur gewaakt, terwijl ik hem niet meer te bieden heb dan wat oudbakken koekjes. Wat dieren betreft en speciaal honden ben ik nogal week en het gaat mij aan het hart om het beest achter te laten. Maar ja de Tour gaat door dus ik ga op weg.
Na het opvallend levendige plaatsje Bela Palanka begint een zware klim van ongeveer 10 kilometer met stijgingspercentages tot 10%. Het is afzien, want het is bloedheet en er is geen schaduw te bekennen.
Bij de drukke stad Pirot ben ik na de afdaling dus wel toe aan een cafeïneshot waana de route vervolgt over kleine weggetjes door het dal van de rivier Nisava. Na het dorp Mali Jovanovac steek ik de snelweg E80 (die wel door tunnels gaat, maar verboden is voor fietsen) over om het laatste stuk langs de oude parallelweg te fietsen. Die is recht en heuvelachtig, bepaald geen leuk ritje onder de nog steeds ongenadig brandende zon. Bij mijn bestemming Dimitrovgrad aangekomen, zie ik dat mijn Garmin aangeeft dat ik nog een behoorlijk aantal hoogtemeters tegoed heb. Dat kan alleen maar betekenen dat mijn overnachtingsadres op de berg ligt. Ik probeer dus in een supermarkt wat voer in te slaan, om te voorkomen dat ik tweemaal de helling moet nemen. Het assortiment is bijzonder beperkt, het zal heel wat creativiteit kosten om straks een eetbare maaltijd te maken.
Het laatste stuk is zeer zwaar, enkele kilometers een steile heuvel op. Ik eindig gesloopt bij de boerderij waar ik een huisje heb geboekt. Het is een erg leuke setting met lama’s en tamme ezels onder mijn balkon. Terwijl ik mijn kookkunsten botvier op de 10 jaar houdbare noedels, ik gebruik een geheim Poolse culinair recept door worst toe te voegen en tomaat voor de vitamientjes, beluister ik constant ezel-gebalk om mij heen. Een geluid dat ik normaal gesproken maar één keer per jaar hoor, tijdens de wintersportvakantie met mijn vrienden.

Geschreven door WillemDeMol