Spanje Als Besluit

KM 52/1.976 - HM 736/10.935
Na een boeiende en spannende avond in het kurkeik-museum, die in 1-1 eindigde, sta ik verkwikt weer op. De gastvrouw is inmiddels vertrokken naar haar werk en heeft voor mij een ontbijt klaargezet. De dame in kwestie is volgens mij een feministisch type die schoonmaken niet als grootste hobby heeft. Ik vertrouw de kwaliteit van de etenswaren niet echt en ook het brood is vers (geweest). Ik heb vandaag wel een goede bodem nodig voor het klimwerk, dus loop ik toch maar even naar de plaatselijke buurtsuper voor wat yoghurtjes.
Dat in mijn maag hebbende, ben ik klaar voor de klim ! Het gaat omhoog naar Las Illas over een klein weggetje dat omzoomd is door bossen. Ik rij grotendeels in de schaduw en dat is voor mij een groot voordeel. Ik zie onderweg dat er ook een naturisten-camping is, had ik dat maar eerder geweten, dan had ik gisteren een leuk potje naakt jeu-de-boulen kunnen spelen !
Het stijgt verder gestaag over een kilometer of 10 tot het dorpje. Daar is op de weg een aarden wal opgeworpen tegen smokkelaars. Ik had helaas geen ruimte voor een grote plak hasj in mijn fietstas, dus kan gewoon de fiets er overheen trekken..
Aan de andere kant tref ik het Nederlandse fietspaar die ik al eerder ben tegengekomen. We doen in ganzenfietsmars het laatste steile stukje over de Route de Manteil die geleidelijk omhoog voert via een paar haarspeldbochten. Uiteindelijk houdt het asfalt op en gaat het verder over een onverhard pad dat eindigt in España. Om te fietsen is dit een ideale bergpas op 710 meter. Het kost natuurlijk wel wat moeite, maar ik ben zeker niet kapot.
Na nog even gezellig gepraat te hebben met mijn collega-fietsers, ligt er een prachtige asfaltweg naar Aguillana waar ik fijn kan afdalen tot aan Boadella d”Emporda. Onderweg komt de geur van varkensstallen mij tegemoet. Ik fiets daarom snel verder door het dal van de Muga tot er een lelijk (geïndustrialiseerd) stukje komt vanaf Pont de Molins.
Omdat ik aan de vroege kant ben, en pas om 16:00 mag inchecken, las ik nog een ruime pauze in op een terrasje in Cabanes. De Cola Zero is meer dan verdiend. Uiteindelijk bereik ik mijn doel voor vandaag, het leuke stadje Figueres, met o.a. het museum van Dali. Het appartement is ook dik in orde en voorzien van een romantisch gedekte tafel en zwanenpaar op bed !
Tijdens de wandeling door het stadje is het verschil met de doodse Franse plaatsjes zeer opvallend. Rond de Ramblas hier volle terrassen, mensen op straat, levendigheid. Heel anders dan de begrafenis-sfeer in de meeste dorpjes van de afgelopen weken…..

Geschreven door WillemDeMol