De Kloof

KM 46/1.341 - HM 366/6.673
Na een kleine verstoring van mijn ontbijt, als één van de 3 piepjonge katjes probeert in te breken, kan ik op weg. Bij het verlaten van de stad, fiets ik langs de schedel-toren. Mijn eerste vermoeden dat het gaat om de resten van Sultans Trail fietsers die de barre tocht niet hebben volbracht, blijkt onjuist.
De toren van menselijke schedels werd gemaakt door de Turken. die de hoofden van Servische soldaten gebruikten na de Slag bij Cegar in 1809. Het doel was om wraak te nemen voor het enorme aantal Ottomaanse soldaten dat in de strijd was omgekomen, maar ook om angst in te boezemen bij de lokale Servische bevolking. De toren werd opzettelijk naast de Constantinopelweg geplaatst, aan de rand van Niš. In totaal werden 952 schedels in de toren verwerkt. Vandaag de dag zijn er nog 58 schedels over. Ik was niet van plan nummer 59 te worden dus manoeuvreer omzichtig door het drukke verkeer de stad uit.
Direct buiten de stad begint een fietspad dat o.a. langs het Openluchtmuseum Mediana met opgravingen uit de Romeinse tijd voert. Van archeologie word ik slaperig, dus ik trap snel door tot Niška Banja. Zoals elk zichzelf respecterend Oostblok-land heeft ook Servië een traditie van natuurlijke geneeskrachtige baden en dat is dus hier. In de goeie ouwe communistische tijd was zo’n revalidatie een gratis vakantie. Even au, au roepen bij de dokter en hupsakee een weekje kuren op kosten van de Staat. Voordeel voor mij is het, door de ruime aanwezigheid van horeca, een prima plek voor een koffiestop.
Daarna komt er een afdaling over een fijn landweggetje. Aan het eind daarvan zie ik dat de kaart in het routeboekje niet overeenkomt met mijn gps. Die zegt linksaf, maar dat betekent zo te zien een flinke omweg. Daar hou ik normaal niet van, maar dan herinner ik mij juist op tijd dat mij gezegd is dat een forse klim na Niš geschrapt kon worden doordat een weg met minder hoogtemeters door een kloof, gereed is gekomen.
Ik krijg geen spijt van mijn keuze, want de route is makkelijk en heel erg fraai. Het gaat door een landschap van oprijzende bergwanden en kabbelende riviertjes. Over een wrakkig houten bruggetje, een ideaal idyllisch decor voor bruidsfoo’s, kom ik op een grotere maar niet heel drukke weg. Toch is het oppassen want er zitten een stuk of 15 onverlichte tunnels in. Door een nauwe en schitterende kloof bereik ik uiteindelijk mijn einddoel van vandaag, het plaatsje Vrandol, waar ik, hoe toepasselijk een berghut heb gehuurd. Die is fraai gelegen in de middle of nowhere, wel krijg ik een gratis brave zwerfhond voor de deur. Ik ben blij als ik het enige restaurant in de wijde omgeving open vind, zodat de knorrende maag tot bedaren kan worden gebracht. De mooie zonsondergang tijdens mijn loopje terug is een mooi slot van deze prachtige fietsdag op een warme (28 graden) en onbewolkte donderdag.

Geschreven door WillemDeMol