Stoffel

KM 45/212 - HM 985/2.679 ☀️21°
De afstand tussen mijn vertrekplaats en bestemming is vandaag slechts zo’n 40 kilometer. Toch zal het mij een uur of 4 kosten om dit stukje te overbruggen. De reden is dat de route vandaag 1.000 hoogtemeters bevat. En dat is veel meer dan goed voor mij is…
Het is de hele dag klimmen en ik ga soms zo snel als een schildpad, die hier in grote aantallen in het wild voorkomen. Zweetdruppels (want opnieuw een brandende zon), afzien en regelmatig qua inspanning in het rood. De route is overigens wel schilderachtig, door een prachtig berggebied, maar daar heb ik vandaag wat minder aandacht voor. Het gebied is behoorlijk leeg, behalve heel veel geiten, dus koffie onderweg kan ik vergeten. Het enige café ziet eruit alsof het nog voor de Eerste Wereldoorlog gesloten is. Wel kom ik de eerste andere fietser tegen. Het is Ellen uit Nieuw-Zeeland die vanuit Albanië op weg is naar Cappadocië. Ik vind haar behoorlijk dapper, een jong meisje alleen op de fiets en ook nog wild kamperen.
Ik zit tegen het eind volkomen stuk, als er een taxi naast mij stopt, die mij een ritje aanbiedt. Klinkt aantrekkelijk, maar ik bezwijk niet voor de verleiding en zet fietsend door. Ik bereik uiteindelijk de grote weg, waar blijkens een verkeersbord nog 1 hindernis wacht. Het bord vertoont een waarschuwing voor honden, die ik in de verte door het dolle heen hoor blaffen. Gelukkig blijkt het hier te gaan om een asiel, waar de hondjes keurig opgesloten zitten.
De laatste 10 kilometer zijn een fijne afdaling met schitterende uitzichten tot aan het pittoreske plaatsje Kas met zeer steile straatjes en een mooie haven. Mijn onderkomen is deze keer een zgn “tiny house” en die omschrijving klopt precies. Het is een soort uitgebouwde bezemkast, maar het lukt mij toch om met mijn laatste krachten mijn fiets de trappen af naar beneden te slepen en het huisje in te krijgen. Als ik uitgeput neerval op bed, hoor ik keihard getrommel. Naast mij lijkt de plaatselijke Josti Drum Band voor de jaarlijkse uitvoering te repeteren. Gecombineerd met het gezang van de moellah vanuit de moskee, levert dit een hallucinerend geheel op.
Dat was me het dagje wel !

Geschreven door WillemDeMol