En de Winnaar is….

☀️22°
Ik moest gisteren de hoofdprijs betalen voor een koffie en omelet, dus vandaag onbijt ik anders. Ik loop gewoon het dichtstbijzijnde luxe hotel binnen en sluit aan bij het ontbijtbuffet. Hoewel niet in de geest van Prikkie de P. betaal ik wel, maar ben dan nog veel minder kwijt dan gisteren, terwijl ik mijn buikje vol kan eten.
Trouwe volgers van mijn blog weten dat het vinden van een fietsdoos in een ver land altijd een uitdaging is. Gelukkig heb ik het telefoonnummer van een lokale vriend van de Sultans Trail die dit soort dingen schijnt te regelen. Je weet alleen nooit of er een of andere scharrelaar verschijnt. Het tegendeel is waar, Murat is President van de Turkse Fietsbond en verschijnt keurig op tijd. Mijn fiets wordt op straat door hem tiptop beschermd en in de juiste doos verpakt. Tegen een kleine vergoeding en voor mij een zorg minder.
Ik kan dus opgelucht op pad en loop nu eens de andere kant op, waarbij ik direct op Trumps Laundry stuit. Zou dat plan B voor hem zijn ? Ik loop door en kies voor de route langs het water. Het is mooi zonnig weer, dus ik land al snel op wat wel het mooiste terras van Istanbul moet zijn. Direct aan de Gouden Hoorn met een schitterend panorama van de stad en een onophoudelijke stroom van boten. Een kopje koffie heb ik wel verdiend na al dat toekijken hoe mijn fiets verpakt werd. Ik ben overigens niet de enige die dit een fijn plekje vind. De voertaal is vooral Russisch en de dames zijn van het type Barbie met opgespoten lippen en uitdrukkingsloze gezichten. Anders dan andere landen heeft Turkije Rusland geen sancties opgelegd in reactie op de invasie van Rusland in Oekraïne. Daardoor kunnen Russen naar Turkije op vakantie blijven gaan. Ook is het een toevluchtsoord voor Russische mannen die geen zin hebben om hun leven te laten in de gehaktmolen-tactiek van Poetin.
Ik zou hier de hele dag kunnen zitten, maar ga na een uurtje verder. De Galata brug over naar het stadsdeel Karaköy. ‘S middags loop ik terug door de drukte naar een bezienswaardigheid die ik niet aan mij voorbij kan laten gaan. Het is de Sultan Suleimani Moskee, de naamgever van de tocht die ik gefietst heb. De moskee is werkelijke schitterend van binnen en van buiten, en ook een oase van rust in de hectiek van de stad. Tot mijn verrassing heb ik de 2e prijs gewonnen in de Sultans Trail 2024 (categorie Katwijkse mannen op blauwe fietsen). De 1e prijs is net aan mijn neus voorbij gegaan en schijnt opgeëist te zijn door een groep uit Haarlem en omgeving die net voor mij finishten. Die hoofdprijs is een Meet & Greet met Geert Wilders !
Het boek dat ik gewonnen heb (of kreeg elke bezoeker die ?) ga ik natuurlijk lezen op de terugreis. Hoewel het vreemde kost is voor een zwaar hervormde jongen uit Katwijk, word mij met een ingewikkelde stamboom uitgelegd dat al die geloven verwant aan elkaar zijn. Dat is toch een mooie gedachte, dan kunnen we ook stoppen met alle religieuze oorlogen !
Ik eindig mijn tocht in de Grand Bazaar, waar je letterlijk verdwaalt tussen de winkeltjes. Na enige tijd ben ik tureluurs van alle handel en loop terug naar mijn appartement. Onderweg krijg ik nog ruzie met 2 vrouwelijke agentes met hoofddoek die pontificaal voor de Polizei-Bentley staan. Die auto moet natuurlijk op de foto, maar dat mag alleen zonder agentes. Dacht het niet.

Geschreven door WillemDeMol