Je moet nog een rondje…

KM 66/2.138 - HM 885/12.922 🌤️28°
De dag begint met gedonder. Na een armetierig onbijt waarbij zelfs het brood oudbakken is, ga ik mijn spulletjes inpakken. Ik bepak vervolgens mijn fiets volledig en zet hem in de zgn brandweer-stand, dat wil zeggen uitrukklaar. Fatsoenlijk als ik ben, ga ik nog even gedag zeggen bij mijn gastheer. Die zit met een ander heerschap een beetje in zijn stoel te hangen. Hij komt terug op het “diner” van gisteren en wil geld zien. De heren gaan even overleggen en komen dan op een bedrag van 2000 Lire of als dat makkelijker voor mij is 50 EUR. Ik vraag aan het kamelengebit of hij denkt dat Sinterklaas voor hem staat, geef hem het redelijke bedrag van 400 Lire en maak mij met gierende banden uit te voeten. Een beetje domme aktie van dat mannetje, want uiteraard ga ik hem on-line een dusdanige review geven dat hij nooit meer een fietser of andere buitenlandse gast gaat zien.
Als ik eenmaal fiets, merk ik dat mijn Garmin van slag is van alle commotie en niet goed functioneert, dus ik zal het vandaag ouderwets met het boekje en kaart moeten zien te rooien. Het eerste stuk is door de bossen en gaat steeds op en neer. Het is erg zwaar en het wordt ook steeds drukker op de weg.
Bij Çatalca is het tijd voor de nepcafė en een broodje met een voor mij onbekende inhoud. Daarna gaat het verder door een kaler landschap, maar nog steeds heuvelachtig. Voor Hadimkóy komt een erg lelijk stuk met veel distributiecentra, vrachtauto’s en een gevangenis. Na het plaatsje daalt het naar het stuwmeer en het rustige plaatsje Sazlibosna. Ik overnacht daar vandaag bij Fikri, het plaatselijke opperhoofd van de Sultans Trail. Hij begroet mij als ik het dorpsplein opfiets. We gaan eerst uitgebreid thee drinken, want we kunnen nog even niet in zijn huis. Daar zit een vrouw of 15 te rouwen om een onlangs overleden hoogbejaard familielid.
Dit rouwen gaat dan wel gepaard met veel eten, dus als de dames klaar zijn, mag ik mij tegoed doen aan de restjes. Fikri is een ontzettend aardige kerel die mij ook het Sultans Trail Certificaat uitreikt. Na het Santiago de Compostela bewijs heb ik nu een tweede aflaat, dus dat moet allemaal goed komen daarboven.
Overigens, ik moet denken aan Hilbert van der Duim, die te vroeg juichend over de finish ging. Waarna de beroemde woorden “Hilbert, jongen je moet nog een rondje” werden gesproken. Hoewel ik de skyline kan zien, ligt Istanbul hier namelijk nog zo’n 60 kilometer vandaan met de nodige klimmetjes. Ik hoop dat ik morgen voldoende hersteld ben, want het was met bijna 900 hoogtemeters een loodzware dag.

https://youtu.be/U1p5jni_NmU?si=Zt7-iDDlZC56ItI4

Geschreven door WillemDeMol