Het Diarree Dorp

KM 76/1.629 - HM 247/9.051 ☀️20° 🌬️NW4
Met mijn hotelkamer van gisteren was iets merkwaardigs aan de hand. Ik had namelijk direct na het betreden al last van onbedaarlijke niesbuien. Waarschijnlijk was het tapijt al enige jaren niet gezogen en de nu bruine vitrage ooit wit geweest. Na enigszins uitgebuikt te zijn van het copieuze diner, besloot ik daarom nog even naar beneden te gaan voor een kopje koffie. Tot mijn verbazing was het rond 20:15 compleet uitgestorven. Restaurant, koffie-shop en winkel gesloten op een locatie direct gelegen aan de A1, de drukste autosnelweg van Bulgarije. Me dunkt dat daar 24 uur per dag klandizie voorbijraast. Waarschijnlijke worden er nog communistische werktijden en methodes gebezigd. Dat gold ook voor vanmorgen, toen ik eerst bij de receptie een bonnetje moest kopen, waarmee ik in het restaurant een Full English Breakfast zou verkrijgen. Echter, de bacon die erbij werd geserveerd was ongeveer 1 centimeter dik en zo taai als een schoenzool.
De fietstocht van vandaag maakte de moeizame start meer dan goed. Blauw is de onbewolkte lucht. Hard is de wind die recht in mijn rug waait. Groen is de schitterende natuur om mij heen. De weg daalt geleidelijk, dus ik kan volop genieten van de prachtige omgeving (behalve dan het vuilnis dat overal wordt neergegooid). Bij Kostenets stop ik voor de koffie. De verstrekker zegt niet veel en stoot slechts wat vreemde geluiden uit. Dat komt waarschijnlijk omdat het een koffie-automaat is, waarvan er hier onwaarschijnlijk veel staan.
Aan het eind van de afdaling, kom ik door Belovo. Het valt mij op dat er merkwaardig veel winkels zijn die alleen wc papier verkopen. In alle soorten en merken. Zou men hier door het slechte eten vaak last hebben van buikloop ? De enige verklaring die ik kan verzinnen is het feit dat het dorpje is gezegend met een enorme papierfabriek, die wellicht zijn werknemers in wc-papier uitbetaalt…
In Septemvri arriveer ik met grote honger. Een normale bakker is niet te vinden, gelukkig verkoopt het omaatje in de kiosk nog een broodje, dat ze even opwarmt in de magnetron. Het blijkt een moddervet bladerdeeg geval te zijn, dat als een steen op mijn maag valt. Wellicht ga ik die wc rollen nog nodig hebben.
Na een prachtige fietsdag arriveer ik zonder 1 zweetdruppel en okselfris op mijn bestemming Pazardzhik. Het appartement dat ik gehuurd heb, wordt geadverteerd als “ Ultra Lux”. Dat is wat overdreven, maar het ziet er prima uit van binnen en op 1 minuut lopen van de Lidl, zodat ik vandaag eindelijk weer eens pasta kan eten.
https://youtu.be/OGP3TDuM67s?si=deNj1QdQNqGqdW3S

Geschreven door WillemDeMol